اثربخشي روش هاي مواجهه سازي واقعي و تجسمي در اختلال وسواس فکري ـ جبري

خلاصه فارسی

زمينه و هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسي ميزان اثربخشي روش مواجهه سازي واقعي و مواجهه سازي تجسمي در بيماران وسواسي ـ اجباري است. روش کار: اين پژوهش از نوع پژوهش هاي شبه آزمايشي است. جامعه آماري در اين مطالعه همه بيماران مبتلا به اختلال وسواس فکري ـ جبري مراجعه کننده به کلينيک هاي روانشناسي، روانپزشکي و درمانگاه روانپزشکي بيمارستان فاطمي شهرستان اردبيل در سال 92-1391 بود در اين مطالعه نمونه اي به تعداد 45 نفر از بيماران وسواسي ـ جبري به صورت در دسترس انتخاب و به تصادف در سه گروه مواجهه سازي و جلوگيري از پاسخ به صورت واقعي(15 نفر)، مواجهه سازي و جلوگيري از پاسخ به صورت تجسمي(15 نفر) و گروه کنترل(15 نفر) جاي داده شدند. براي گردآوري اطلاعات از پرسشنامه وسواسي ـ جبري مادزلي و مصاحبه ساختار يافته منطبق بر متن بازنگري شده ويراست چهارم راهنماي تشخيصي و آماري اختلالات رواني (DSM-IV) استفاده شد. نمره هاي به دست آمده از ارزيابي ها در دو مرحله (پيش آزمون و پس آزمون) به کمک آزمونهاي آماري تحليل واريانس يک طرفه (مانوا) و آزمون تعقيبي شفه مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: نتايج نشان داد که در کاهش علائم بيماران وسواسي ـ اجباري، هر دو روش مواجهه سازي و جلوگيري از پاسخ به صورت واقعي و مواجهه سازي و جلوگيري از پاسخ به صورت تجسمي تفاوت معني داري با گروه کنترل دارند. اما مواجهه سازي و جلوگيري از پاسخ به صورت واقعي در کاهش علائم وسواس فکري ـ جبري موثرتر از روش مواجهه سازي و جلوگيري از پاسخ به صورت تجسمي است. نتيجه گيري: براساس نتايج اين پژوهش مي توان گفت که در کاهش علائم وسواسي، مواجهه سازي و جلوگيري از پاسخ به صورت واقعي موثرتر از روش مواجهه سازي به صورت تجسمي است. اين نتيجه مي تواند در اثر فراخواني اضطراب بيشتر در مواجهه با محرک هاي واقعي باشدکه بازداري از پاسخ و تجربه اضطراب بيشتر در برابر آن سبب مي شود تا اثرات درماني اين روش بر روش مواجهه سازي تجسمي غلبه کند.

عنوان انگليسی

The Effectiveness of Real and Imaginative Exposure-Response Prevention on Obsessive-Compulsive Disorder

خلاصه انگلیسی

Purpose: The aim of this study was to determine the efficacy of real and imaginative exposure-response prevention methods on improvement of patients suffering from obsessive-compulsive disorder. Methods: This study was semi-exprimental. The study population consisted of all patients with obsessive-compulsive disorder who were referrede to clinics psychology and psychiatry and hospital fatemi psychiatry of Ardabil city in 2012-2013. The study sample included 45 patients with obsessive-compulsive disorder were chosen through accessible sampling and were randomly put in three groups of real exposure - response prevention group (15 patient), imaginative exposure-response prevention group (15 patient), and control group(15 patient). To collect the data, "Maudsely's Obsessive-Compulsive Scale" and "Clinical Structured Interview" based on the DSM-IV were used. The raw scores obtained from the pre-test and post-test were analyzed using ANOVA and Scheffe's test. Findings: The results revealed that there was a significant difference between both experimental (real and imaginative exposure-response prevention) and control groups. It was also manifested that real exposure-response prevention method, in comparison to imaginative exposure-response prevention method, was more effectual in reducing symptoms of obsessive-compulsive disorder. Results: Based on this study, it can be claimed that to reduce the symptoms of obsession, real exposure-response prevention is more effective than imaginative exposure-response prevention. To explain this finding it can be said that real encounter with fear stimulating situations, in comparison to imaginative exposure, creates more anxiety and therefore, preventing the OCD patient from responding to this anxiety will be stronger that in turn caused the real exposure to be more effective than imaginative exposure. Key words: obsessive-compulsive disorder, real exposure-response prevention, imaginative exposure-response prevention

Document Downloads