بررسي تاثیر استامینوفن وریدی بر درد شکمي و علائم تحریک پریتوان در مقایسه با مورفین سولفات وریدی در بیماران مبتلا به شکم حاد جراحي

خلاصه فارسی

سابقه و هدف : مدیریت درد یک جز جدایی ناپذیر از مراقبت در بیماران پس از عمل جراحی می باشد، داروهای مخدر که برای مدت طولانی تکیه گاه اصلی کاهش درد بعد از عمل جراحی بودند در حال حاضر به علت عوارض نامطلوب کمتر مورد استفاده قرار می گیرند. اخیرا از استامینوفن که یک داروی ضد درد و ضد تب است به صورت وریدی برای کاهش درد پس از عمل جراحی استفاده می شود. هدف ما از این مطالعه بررسي تاثیر استامینوفن وریدی بر درد شکمي و علائم تحریک پریتوان در مقایسه با مورفین سولفات وریدی در بیماران مبتلا به شکم حاد جراحي بود. روش کار: 120 بیمار مبتلا به شکم حاد بصورت تصادفی (Randomized allocation) وارد مطالعه شدند. اطلاعات دموگرافیک، شدت درد در بدو ورود و 30 دقیقه بعد از تزریق، علایم حیاتی بدو ورود، عوارض جانبی و یافته های بالینی در قالب پرسشنامه ثبت شد. پس از بررسی های اولیه انجام گرفته توسط طب اورژانس و جراح مبنی بر اقدام جراحی یا غیر جراحی و تشخيص شکم حاد برای بیمار، قبل از عمل جراحي، ميزان درد بيمار در حالت عادي و ميزان تندرنس و ريباند تندرنس براساس Visual Analog scale تعيین شد. سپس بيماران يکي از دو داروي استامینوفن وریدی (15 میلی گرم بر کیلوگرم در 100 سی سی نرمال سالین به صورت انفوزیون وریدی طی 30 دقیقه) یا مورفین سولفات وریدی (یک دهم میلی گرم بر کیلوگرم تزریق آهسته وریدی طی یک و نیم تا دو دقیقه) را دريافت کردند و سپس بعد از 30، 60 و 90 دقيقه، درد بیمار دوباره معاينه و ازریابی شد. تغییرات در میزان درد بیمار، تندرنس، ریباند تندرنس و عوارض جانبی در دو گروه ثبت و با همدیگر مقایسه شد. یافته ها: میانگین سنی بیماران در گروه مصرف کننده استامینوفن 8.06±58.24 سال با دامنه سنی 26-74 سال و در گروه مورفین سولفات 7.63 ± 56.7 سال با دامنه سنی 34-69 سال بود. ارتباط معنی داری بین سن و تاثیر استامینوفن وریدی و مورفین سولفات وریدی وجود نداشت. (0.16 = P) میانگین درد قبل از تزریق بیماران گروه استامینوفن وریدی 1/25 ± 8/92 و میانگین درد قبل از تزریق بیماران گروه مورفین 1/35 ± 8/80 بود. تفاوت معنی داری بین میانگین درد قبل از تزریق بیماران گروه استامینوفن وریدی و گروه مورفین وجود نداشت (0/489=P). میانگین درد بعد از تزریق بیماران گروه استامینوفن وریدی 1/25 ± 4/46 و میانگین درد بعد از تزریق بیماران گروه مورفین 1/71 ± 2/56 بود. میانگین درد بعد از تزریق بیماران گروه استامینوفن وریدی بصورت معنی داری بیشتر از بیماران گروه مورفین بود. (0/001>P) نتیجه گیری: باتوجه به موثر بودن استامینوفن وریدی در تسکین درد بیماران، به پزشکان و همکاران گرامی پیشنهاد می شود از این مسکن برای تسکین درد بیماران استفاده شود.

عنوان انگليسی

Comparison of intravenous Acetaminophen and Morphine sulfate for abdominal pain management in patients with acute abdomen

خلاصه انگلیسی

Background and Objective: Pain management is a crucial component in the postoperative care of patient. Opioids, which have been the mainstay of postoperative pain control for some time, are being used less because of significant adverse effects. Recently Intravenous acetaminophen that is a analgesic and antipyretic drug is used for reduce postoperative pain. Our Objective in this study was to use intravenous acetaminophen as an analgesic and antipyretic drug with the least complications and more safe than intravenous opioids for comparison with the effects of intravenous morphine sulfate in patients with acute abdominal surgery referred to emergency department of Fatemi Hospital. Methods: 120 patients with acute abdomen will be assigned into the study by randomized allocation. Demographic data, pain severity in admission to the emergency department and 30 minutes after injection, vital signs in admission, side effects, and clinical findings will recorded questionnaires. The pain level, tenderness and the rebound tenderness of the patients will determined by the Visual Analog scale. The subjects will be divided into two groups A and B randomly. The intravenous acetaminophen (15 mg/kg/100cc normal saline in the form of intravenous infusion for 30 minutes) will be administered for group (A) and intravenous morphine sulfate (0.1 mg/kg Slow-acting intravenous injection for 1.5 to 2 minutes) will be administered for group (B). After 30, 60 and 90 minutes, the patient's pain is re-examined. Changes in the patient's pain, tenderness, rebound tenderness and side effects will documented in two groups and they will compared. Finally, the collected data will be analyzed Results: The mean age of patients in acetaminophen group was 58.24±8.06 years with a mean age of 27- 26 years and in morphine group was 56.7±7.63 years with age range of 34-69 years. There was no significant relationship between age and effect of intravenous acetaminophen and venous morphine sulfate. (P = 0.16). The mean of pain before injection of intravenous acetaminophen group was 8.92±1.25 and the mean pain before injection of morphine group was 8.80±1.35. There was no significant difference between the mean pain before injection of patients in the intravenous staphylococci group and the morphine group (P = 0.049). The mean pain after injection of intravenous acetaminophen group was 4.46±1.25 and the mean pain after injection of the morphine group was 2.56±1.71. The mean pain after injection was significantly higher in patients with intravenous acetaminophen than in the morphine group. (P<0.001) Conclusion: Due to the effectiveness of intravenous acetaminophen in relieving the pain of patients, it is recommended that doctors and associates use this painkiller to relieve pain in patients.

Document Downloads