مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر ذهنی سازی و درمان شناختی تحلیلی بر بهبود روابط موضوعی افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی

خلاصه فارسی

مقدمه: درمان مبتنی ‌بر ‌ذهنی‌سازی و درمان شناختی- تحلیلی، روش‌های اختصاصی برای درمان اختلال شخصیت مرزی هستند. بنابراین هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی درمان مبتنی ‌بر‌ ذهنی‌سازی و شناختی- ‌تحلیلی بر بهبود روابط موضوعی افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی است. مواد و روش کار: این پژوهش از نوع ‌تجربی است و از طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه استفاده شد. جامعه‌آماری این پژوهش را کلیه مردان مبتلا به اختلال شخصیت مرزی مراجعه‌کننده به بیمارستان روانپزشکی ایثار و فاطمی اردبیل در سال 1396 تشکیل دادند. 45 مرد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی به صورت نمونه‌گیری دردسترس انتخاب و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گواه قرار گرفتند. گروه آزمایشی اول 20 جلسه درمان مبتنی ‌بر ‌ذهنی‌سازی، گروه آزمایشی دوم 16 جلسه درمان شناختی- تحلیلی را دریافت کردند، گروه کنترل هیچ مداخله‌ای دریافت نکردند. در دو مرحله‌ی پیش‌آزمون و پس‌آزمون برای جمع‌آوری اطلاعات از مصاحبه بالینی ‌ساختار‌یافته، پرسشنامه بالینی چند‌محوری میلون III و پرسشنامه روابط موضوعی استفاده شد. داده‌ها با کمک آزمون آماری تحلیل کوواریانس و توکی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: بعد از کنترل اثرات پیش‌آزمون، بین میانگین نمرات پس‌آزمون گروه‌های آزمایشی و گروه کنترل در روابط موضوعی و مؤلفه‌های آن تفاوت معنادار مشاهده شد. همچنین اثربخشی درمان مبتنی‌بر‌‌ذهنی‌سازی در بهبود دلبستگی ناایمن و بی‌کفایتی اجتماعی از درمان شناختی- تحلیلی بیشتر بود ولی در بهبود روابط موضوعی بین این دو مداخله تفاوت معناداری مشاهده نشد. بحث و نتیجه گیری: هر دو روش درمانی از مداخلات مؤثر در بهبود روابط موضوعی افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی بودند.

عنوان انگليسی

Effectiveness of Mentalization based Therapy and Cognitive-Analytical Therapy on Improved Object Relationship of People with Borderline Personality Disorder: A comparison

خلاصه انگلیسی

Objective(s): Mentalization based therapy (MBT) and cognitive-analytical therapy (CAT) are special methods for the treatment of borderline personality disorder (BPD). The purpose of this study was to compare the effectiveness of MBT and CAT on improving the object relationship of people with BPD. Methods: This was an experimental study using pretest- posttest design with a control group. Thepopulation of this study consisted all the men with BPD admitted to two psychiatric hospitals in Ardabil, Iran. In all 45 men with BPD were selected by convenience sampling and were assigned randomly to two experimental groups and one control group. The first experimental group received 20 sessions of MBT, the second experimental group 16 sessions of CAT, the control group did not receive any intervention. Data were collected at baseline and posttest using structured clinical interviews, Millon Clinical Multiaxial Inventory and Object Relations Scale. Data were analyzed by covariance and Tukey analysis. Results: After controlling the effects of pretest data, there was a significant difference between the mean post-test scores of the experimental groups and the control group in the object relations and its components (P<0.001). In addition it was found that MBT was more effective compared to CAT in improving insecure attachment and social inefficiency (p<0.05), However, there was no significant difference in the improvement of the object relations between the two interventions. Conclusion: Both treatment methods are effective interventions to improve the object relationships of people with BPD.

Document Downloads