بررسی اثر سایتوتوکسیک و آنالیز چرخه سلولی مشتقات دی هیدروپیریمیدینون و 2و4و5-تری آریل ایمیدازول بر روی سلول های سرطانی انسانی AGS، HEPG2 و MCF-7

خلاصه فارسی

مقدمه و بیان مسئله: سرطان یکی از شایعترین بیماری ها و دومین عامل مرگ و میر در جهان است که طبق گزارش WHO، سرطان های معده، پستان و کبد بیشترین آمار مرگ و میر در جهان را دارا می باشند. دی هیدروپیریمیدینون ها و ایمیدازول ها ترکیبات هتروسیکلی می باشند که طی مطالعات گذشته اثرات مختلف از جمله ضد تومور از آنها گزارش شده است. در مطالعه حاضر خاصیت سایتوتوکسیک برخی مشتقات این ترکیبات بر روی رده های سلولی سرطانی انسانی بررسی می شود. مواد و روش ها اثر سایتوتوکسیک تعدادی از مشتقات دی هیدروپیریمیدینون و ایمیدازول بر روی رده های سلولی AGS، HEPG2 و MCF-7 با استفاده از تست MTT، پس از انکوباسیون 24 ساعته سلول ها با ترکیبات ارزیابی شده و IC50 ترکیبات در هر رده سلولی مشخص شد. در مرحله بعد، بررسی آپوپتوز سلولی با میکروسکوپ فلورسنت برای ترکیبات برتر (Top-ranked) در هر رده سلولی که اثر سایتوتوکسیک بیشتری را از خود نشان دادند، انجام گرفت و در مرحله آخر ترکیبات برتر در هر رده سلولی تحت آنالیز چرخه سلولی با روش فلوسایتومتری و با رنگ آمیزی DAPI قرار گرفتند. نتایج با انجام تست MTT ترکیبات برتر در هر رده سلولی مشخص شدند که ترکیبات 2، 4 و 1 به ترتیب دارای بیشترین اثر توکسیک در رده های سلول (AGS( IC50=12.43 ±0.8uM و(MCF7(IC50=0.45±0.03uM و (HEPG2 (IC50=3.7±0.2uM هستند. هم چنین این ترکیبات باعث افزایش آپوپتوز در این سلولها می شوند. نتایج بررسی چرخه سلولی ترکیبات برتر نشان از توقف چرخه سلولی در فاز G1 برای رده سلولیAGS و HEPG2 دارد، در حالی که در رده سلولی MCF-7 تفاوتی با سلول های کنترل دیده نشد. نتیجه گیری با توجه به نتایج آزمایشات، مشتقات دی هیدروپیریمیدینون که دارای استخلاف فنیل روی گروه کربوکسامید هستند، اثر بخشی بیشتری بر رده های سلولی AGS وHEPG2 دارند، درصورتی که حضور استخلاف تیازول در این ترکیبات باعث بهبود سمیت در رده سلولی HEPG2 می شود . در بین مشتقات ایمیدازول هم وجود استخلاف 3 – بروموفنیل بر روی کربن شماره 2 حلقه ایمیدازول، باعث افزایش اثر سایتوتوکسیک به ویژه در رده سلولی MCF-7 شده است.

عنوان انگليسی

Evaluation of the cytotoxic effects and cell cycle analysis of dihydropyrimidinone and 2,4,5-tri aryl imidazole derivatives on AGS, HEPG2 and MCF-7 human cancer cell lines.

خلاصه انگلیسی

Background: Cancer is the most prevalent disease in the word and one of the leading causes of increased mortality that Gastric cancer, liver cancer, and breast cancer have the highest mortality rates. Dihydropyrimidinones (DHPMs) and imidazoles are heterocyclic compounds. A review on previous studies revealed that DHPM and imidazole derivatives possess several medicinal properties including antitumor activity. In this study we examined the cytotoxic effects and cell cycle analysis of DHPM and 2,4,5-triaryl imidazole derivatives on human cancer cell lines. Methods: AGS, MCF-7, and HEPG2 cancer cell lines were treated by compounds and incubated for 24 hours. Cytotoxicity was examined by MTT assay and the IC50 values for each compound were determined. For Top-ranked compounds EB/AO staining was used for apoptotic cell detection and DAPI staining method was used to analysis of cell cycle by flow cytometry. Results: Top-ranked compounds were identified by MTT assay. 2(IC50=12.43±0.8uM), 4(IC50=0.45±0.03uM) and 1(IC50=3.7±0.2uM) were the most active compounds in AGS, MCF-7 and HEPG2 cells, respectively. These compounds also showed increase in apoptotic cells .The cell cycle analysis indicated the arrest of the cell cycle at G1 phase in AGS and HEPG2 cell lines, whereas compound 4 had no effect on cell cycle profile of MCF-7 cells. Conclusion: Results indicated that DHPM derivatives containing phenyl substituent on carboxamide group were the most effective compounds on AGS and HEPG2 cell lines and thiazole ring in this position enhanced cytotoxicity against HEPG2 cell line. Between imidazole derivatives, 3-bromophenyl moiety on C2 position of imidazole ring elevated the cytotoxicity especially on MCF-7 cell lines

Document Downloads