مقايسه ی تاثير دو داروی پاراستامول با ايبوپروفن وريدی در درمان PDA

خلاصه فارسی

سابقه و هدف: PDA یک علت شایع موربیدیته و مورتالیته در میان نوزادان پره ترم است که بیش از %40انان را درگیر میکند. درمان PDA شامل درمان دارویی و جراحی است. بیشتر داروهای مورد استفاده جهت بستن PDA مهار کننده های سیکلواکسیژناز می باشند (ایبوپروفن و ایندومتاسین ) که تبدیل اراشیدونیک اسید به پروستاگلندین را مهار می کنند . پاراستامول ( استامینوفن) با مهار مستقیم فعالیت پروستاگلاندین سنتاز عمل میکند و برخلاف ایبوپروفن در قسمت پراکسیداز آنزیم عمل و فعالیت مهارکنندگی پاراستامول به وسیله ی کاهش موضعی تجمع هیدروپراکسیداز تسهیل می گردد . نقش پاراستامول به عنوان درمان جایگزین در بستن PDA در سالهای اخیر به علت عوارض بالقوه ی مهار کننده سیکلواکسیژناز مورد توجه قرار گرفته است.هدف از این مطالعه بررسی و مقایسه تاثیر پاراستامول با ایبوپروفن در بسته شدن PDA در نوزادان پره ترم بستری شده در بخش NICU بیمارستان بوعلی و علوی شهر اردبیل می باشد. مواد و روش ها : بیماران گروه اول تحت درمان با پاراستامول وریدی با دوز 15mg / Kg هر 6 ساعت برای سه روزو گروه دوم تحت درمان با ایبوپروفن وریدی با دوز اوليه 10mg / Kg روزانه و دوز روز های دوم و سوم 5mg / Kg قرار گرفتند و در انتهای دوره ی درمان( روز سوم) مجددا تحت اکوکاردیوگرافی قرار گرفتند. در صورتی که یافته های اکوکاردیوگرافی دال بر عدم بسته شدن مجرای شریانی بود، بیماران برای یک دوره ی دیگر تحت درمان با داروی مذکور قرار گرفته و در پایان روز سوم مجددا تحت اکوکاردیوگرافی قرار گرفتند، و در هر مرحله اطلاعات مورد نیاز ثبت و جمع اوری شد. یافته ها: میزان بسته شدن مجرای شریانی در گروه دریافت کنندگان پاراستامول 96/7% و در گروه دریافت کنندگان ایبوپروفن 100% بود. تاثیر هر دو داروی پاراستامول و ایبوپروفن از لحاظ شاخص های کلیوی یکسان ولی از نظر تاثیر روی شاخص های کبدی متفاوت بودند. تاثیر پاراستامول روی تمام شاخص های کبدی به جز AST معنی دار بوده ولی ایبوپروفن توانسته از بین شاخص های کبدی فقط روی بیلی روبین تاثیر گذارد و روی دو پارامتر AST وALT تاثیر معنی داری نداشته است. نتیجه گیری: هر دو داروی پاراستامول و ایبوپروفن در درمان PDA موثرند.

عنوان انگليسی

Comparison of intravenous pracetamol versus ibuprofen for the treatment of patent ductus arteriosus in preterm infants

خلاصه انگلیسی

Background and Objective: PDA is a common cause of morbidity and mortality among premature infants that affects more than 40% of them. PDA treatment includes medical and surgical treatment. Most drugs used to block PDA are cyclooxygenase inhibitors (ibuprofen and indomethacin) that inhibit the conversion of arachidonic acid to prostaglandins. Paracetamol (acetaminophen) acts by directly inhibiting prostaglandin synthase activity and unlike ibuprofen in the peroxidase portion of the enzyme, the paracetamol inhibitory activity is facilitated by local reduction of hydroperoxide accumulation. The role of paracetamol as an alternative therapy in PDA ligation has been considered in recent years due to the potential side effects of cyclooxygenase inhibitors. Buali and Alavi Hospital in Ardebil. Methods: Patients in the first group were treated with intravenous paracetamol at a dose of 15mg / kg every 6 hours for three days and the second group was treated with intravenous ibuprofen at a daily dose of 10mg / kg daily and 5mg / kg for the second and third days. At the end of the treatment period (day 3), they underwent echocardiography again. If the echocardiographic findings indicated no closure of the arterial duct, patients were treated with the aforementioned drug for another period and rechecked at the end of the third day, and at each stage required information was collected. Results: Arterial duct closure in paracetamol group was 96.7% and in ibuprofen group was 100%. The effects of both paracetamol and ibuprofen were similar in terms of renal parameters but in terms of effects on liver parameters. The effect of paracetamol on all liver parameters except AST was significant, but ibuprofen was able to affect only bilirubin among liver parameters and had no significant effect on both AST and ALT parameters. Conclusion:. Both paracetamol and ibuprofen are effective in treating PDA

Document Downloads