مطالعه اپیدمیولوژیکی گذشته نگر بیماری مالاریا از سال 1999 تا 2016 در خاش، ایران: منطقه ای در آستانه حذف مالاریا

خلاصه فارسی

زمينه و هدف: عفونت مالاريا يكي از مهمترين دغدغه هاي بهداشت عمومی در سطح جهان است. هدف از این مطالعه بررسی گذشته نگر اپیدمیولوژیک مالاریا در شهر خاش ، استان سیستان و بلوچستان از سال 1999 تا 2016 بود روش: این یک مطالعه گذشته نگر بود که داده های رسمی 26 ساله را جمع آوری کرد. روند مالاریا در استان خاش ، سیستان و بلوچستان ایران. نتایج: داده ها نشان داد كه طی 26 سال ، 5015 مورد مالاریا در خاش شناسایی شد. بیشترین تعداد در سال 1995 با 846 بیمار و کمترین تعداد در سال 2016 با یک بیمار گزارش شده است. در مجموع 419 بيمار ايراني (2/52٪) و 383 بيمار (8/47٪) غير ايراني از جمله: افغاني (323 بيمار ، 3/40٪) و پاكيايي (60 بيمار ، 7/7٪) بودند. طی 17 سال ، 279200 اسلاید خون برای بیماری مالاریا در خاش تهیه شد که از این تعداد 5014 اسلاید مثبت بودند. بالاترین و کمترین میزان ABER مربوط به سالهای 2003-2004 (63.69) و 2016-2017 (0.30) بود. پلاسمودیوم ویواکس به عنوان عامل اصلی و اصلی بیماری در کلیه بیماران آلوده شناخته شد. بحث: نتایج نشان داد که میزان قابل توجهی در میزان مالاریا در خاش کاهش یافته است. با این حال ، بر اساس مرزهای گسترده ایران با کشورهای مبتلا به بیماریهای مالاریا (افغانستان و پاکستان) و مهاجران غیرقانونی که از این کشورها به کشور دیگر می آیند ، خطر شیوع بیماری مالاریا باید به طور جدی در نظر گرفته شود و برنامه های کنترل و / یا غربالگری باید به طور مداوم تا زمان کامل برای از بین بردن عفونت انجام شود..

عنوان انگليسی

Retrospective Epidemiological Study of Malaria from 1999 to 2016 in Khash, Iran: A Region on the Verge of Malaria Elimination

خلاصه انگلیسی

Background:Malaria infection is still one of the most important public health concerns globally. The aim of this study was to evaluate retrospective epidemiological study of malaria in Khash City, Sistan and Baluchestan Province of Iran from 1999 to 2016. Methods:This was a retrospective study, which collected official data of 26-year trend of malaria in Khash, Sistan and Baluchestan Province of Iran. Results:The data showed that over 26 years, 5015 cases of malaria were identified in Khash; the highest number of cases was reported in 1995 with 846 patients and the lowest number was in 2016 with one patient. A total of 419 patients were Iranian (52.2%) and 383 patients (47.8%) were non-Iranian including: Afghans (323 patients, 40.3%) and Pakistanis (60 patients, 7.5%). During 17 years, 279200 blood slides for malaria were prepared in Khash of which 5014 slides were found to be positive. The highest and lowest ABER were in 2003-2004 (63.69) and 2016-2017 (0.30), respectively. Plasmodium vivax was identified as the main and dominant causative agent of disease in all infected patients. Conclusions: The results revealed a significant decline in malaria incidence rate in Khash. However, based on Iran’s vast borders with malaria endemic countries (Afghanistan and Pakistan) and illegal immigrants coming from these nations to country, the risk of malaria outbreaks must be considered seriously and the control and/or screening programs should be conducted constantly until the complete elimination of the infection.

Document Downloads