تعیین اثربخشی هیدروکورتیزون موضعی در درمان فیشر مقعدی بیماران تحت درمان دارویی مراجعه کننده به بیمارستان فاطمی و درمانگاه کوثر علوم پزشکی اردبیل در سال 1399

خلاصه فارسی

زمینه: فیشر پارگی آنودرم در زیر خط دندانه ای است. پاتوفیزیولوژی فیشر مقعد به نظر میرسد که با ترومای ناشی از عبور مدفوع سفت و یا اسهال طول کشیده مربوط باشد. چرخه درد اسپاسم و ایسکمی باعث عدم بهبود زخم شده و در نتیجه فیشر حاد تبدیل به فیشر مزمن میشود. نظر به شیوع نسبتا بالای این بیماری و کم بودن مطالعات مبنی بر بررسی اثر بخشی انواع دارو های موثر در درمان فیشر مقعد و مطرح بودن استفاده از کورتون موضعی به عنوان بخشی از درمان فیشر مقعد برآن شدیم تا با انجام مطالعه ای به ارزیابی مقایسه ای پاسخ به درمان فیشر مقعد در دو گروه تحت درمان دارویی توام با هیدروکورتیزون موضعی و عدم استفاده از آن بپردازیم. هدف: تعیین اثربخشی هیدروکورتیزون موضعی در درمان فیشر مقعدی بیماران تحت درمان دارویی مراجعه کننده به بیمارستان فاطمی و درمانگاه کوثر علوم پزشکی اردبیل در سال 1399 مواد و روش کار: مبنای انتخاب بیماران به عنوان فیشر مزمن معاینه بالینی توسط متخصص جراحی و وجود شاخصه های مربوط به مزمن شدن شقاق بوده است.برای اقدام درمانی رویکرد به این صورت بوده است که 100 نفر از بیماران به صورت تصادفی مورد درمان با نسخه رایج درمانی شامل ژل دیلتیازم 2% و در صورت وجود یبوست با شربت لاکتولوز و پسیلیوم قرار گرفتند و 100نفر دیگر به صورت تصادفی مورد درمان با نسخه رایج با طریقه مصرف مشابه با گروه اول به همراه استفاده از پماد هیدروکورتیزون 1% سه نوبت در روز به میزان 0/4 گرم معادل نصف بند انگشت قرار گرفتند.لازم به ذکر می باشد که پژوهشگر اطلاعی از نوع نسخه درمانی برای هر بیمار را نداشته و درمان مورد نظر به صورت تصادفی توسط استاد محترم برای بیماران شروع شده است. نتایج:میزان کاهش درد حاصل از استفاده توام از پماد هیدروکورتیزون با ژل دیلتیازم طی هفته اول شروع به درمان به طور معنی داری نسبت به گروه درمان شده با دیلتیازم به تنهایی بهتر بوده است.پاسخ به درمان بعد از گذشت حدود 2 هفته از درمان در بین هر دو گروه مشابه و بدون تفاوت معنی دار بود.پاسخ به درمان در هردو گروه درمانی ارتباط معنی داری با سن و جنس و سطح تحصیلات نداشت. نتیجه گیری: ترکیب درمانی یک کورتیکواستروئید موضعی که در این مطالعه هیدروکورتیزون بود با درمان روتین با یک کلسیم کانال بلوکر که در این مطالعه ژل دیلتیازم بود در اوایل شروع درمان مدیکال برای شقاق مزمن طی هفته اول درمان منجر به پاسخ سریعتر به صورت کاهش درد می شود ولی در طولانی مدت طی 2 هفته از شروع درمان تفاوت معنی داری بین 2 گروه وجود نداشت

عنوان انگليسی

Evaluation of the efficacy of topical hydrocortisone in the treatment of rectal Fissure in patients undergoing pharmacological treatment referred to Fatemi Hospital and Kowsar Clinic of Ardabil Medical Sciences in March 2020 to September 2020

خلاصه انگلیسی

Back ground:Anal fissure is a anodermal tearing under dentate line.Pathophysiology of fissure seems to be related with passing of hard stool or prolonged diarrhea.The cycle of pain and ischemia and spasm lead to nonhealing ulcer and acute fissure changes to chronic fissure. Because of high prevalence of this problem and lack of studies for comparison of different local treatments for that and mention of corticosteroid as a part of tretment we dicided to this study for comparison of pain response in this patients to routin treatment with Diltiazem and response to combination of hydrocortisone and Diltiazem. Aim: Determining the effectiveness of topical hydrocortisone in the treatment of anal fissure in patients undergoing drug treatment in the first 6 months of 2020. Matherials and Methods:The basis for selecting patients as chronic Fischer was clinical examination by a Specialist surgeonand the existence of characteristics related to chronic fissure. The approach to treatment was that 100 patients were randomly treated with the usual prescription of treatment including diltiazem gel. 2% and in case of constipation were treated with lactulose and psyllium syrup and another 100 people were randomly treated with the usual prescription using the same method as the first group with the use of 1% hydrocortisone ointment three times a day at a rate of 0.4 g It should be noted that the researcher did not know the type of prescription for each patient and the treatment was started randomly by the professor for the patients. Results:The rate of pain relief from concomitant use of hydrocortisone ointment with diltiazem gel during the first week of treatment was significantly better than the diltiazem treatment group alone. Response to treatment after about 2 weeks of treatment between each two groups were similar and without significant differences. Response to treatment in both treatment groups was not significantly related to age, sex and level of education. Conclusion:The combination therapy of a topical corticosteroid in this study with hydrocortisone with routine treatment with a calcium channel blocker in this study was diltiazem gel at the beginning of medical treatment for chronic fissures during the first week of treatment leads to a faster response to pain relief. There was no significant difference between the two groups in the long term within 2 weeks of starting treatment.

Document Downloads