بررسی ارتباط بین رضایت شغلی و بار کار ذهنی با تبیین نقش کنترل شغلی در ماما ها

خلاصه فارسی

زمینه و هدف : سرمایه انسانی بعنوان یکی از مهمترین عوامل موثر در پیشرفت و توسعه هر جامعه و سازمانی است. رضایت شغلی به جنبه های مختلف شرایط کار و ویژگی های فردی بستگی دارد. نارضايتی شغلی می تواند منجر به غيبت از كار و کاهش عملکرد شده و بطور بالقوه بــركيفيت مراقبت بيمار تاثیر گذار باشد. حجم کار بالا و نیازهای متفاوت شغلی باعث افزایش بار کاری ذهنی ماما ها می شود. عدم رضایت شغلی وعدم تعادل بین بار کاری وتوانایی و محدودیت های افراد می تواند بر سلامت عمومی نیز تاثیر گذار باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی متغیرهای رضایت شغلی ، بارکار ذهنی با در نظر گرفتن نقش میانجی کنترل شغلی در کارکنان مامایی بیمارستان است. روش کار: پژوهش حاضر از نوع توصیفی – تحلیلی است که درسال 1398 و با در نظر گرفتن همه ماماهای بیمارستان های آموزشی شهر اردبیل به عنوان جامعه آماری تحقیق انجام شد. اطلاعات از 143 ماما به روش سرشماری و با بهره گیری از چهار پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه NASA-TLX، پرسشنامه رضایت شغلی JDI و پرسشنامه کنترل شغلی جمع آوری گردید. به منظور آنالیز نتایج از آزمون کای اسکوئرو آزمونهای تعقیبی post hoc استفاده گردید. همچنین برای تعیین ارتباط بین متغیرهای کمی از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. جهت بررسی اثر متغیر میانجی از آزمونهای آنالیز کوواریانس (MANOVA) و برای بررسی سایر متغیرها در کنار هم با وجود متغیر میانجی از مدلهای معادلات ساختاری (SEM) استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 18 و نرم افزار AMOS نسخه 18صورت گرفت. یافته ها : در مطالعه حاضر میانگین بارکارذهنی98/70 میانگین رضایت شغلی 77/193 و میانگین کنترل شغلی 65/14 بدست آمد. همچنین بر اساس نتایج مدل نهایی از برازش خوبی برخوردار است (861/0= CFI، 072/0=RMSEA ). همچنین نتایج نشان داد بین بار کار ذهنی و رضایت شغلی رابطه معنی دار وجود دارد (001/0 >p ، 20/0- r=) و این رابطه با حضور کنترل شغلی افزایش یافته است (001/0 >p ، 28/0- r=). بحث : نتایج نشان داد با افزایش بارکاری ذهنی، رضایت شغلی و کنترل شغلی با هم ارتباط دارند. به نحوی که هر چه میزان بار کاری در شاغلین کاهش می یابد افراد رضایت شغلی بیشتر داشته و کنترل بهتری بر روی امور محوله دارند. از طرفی در مطالعه حاضر کنترل شغلی توانایی کاهش نسبی اثر منفی بار کار فکری بر رضایت شغلی را دارا بود. در صورتی که فرد فرصت و قدرت کافی تصمیم گیری جهت انجام وظایف را دارا باشد نه تنها متحمل استرس و فشار نشده بلکه باعث یادگیری فعال فرد، اثر بخشی، احساس شایستگی و موفق بودن می شود. نتیجه گیری: کنترل شغلی نقش مهمی در بهبود شرایط کاری در شاغلین ماما بیمارستان دارد. شایسته است راهکارهای مدیریتی جهت کاهش فشار بارکاری و افزایش کنترل شغلی اتخاذ گردد تا به موجب آن رضایت شغلی در شاغلین بیمارستان افزایش یابد.

عنوان انگليسی

Investigating the Relationship Between job Satisfaction and Mental Workload with Explaining the Role of Job Control in Midwives

Document Downloads