تأثیر رفتارهای حفاظتی فردی مبتنی بر کار (WIPB) بر مرگ و میر ناشی از کووید-19 در شمال غرب ایران: مطالعه مورد- شاهدی

خلاصه فارسی

زمینه و هدف: با توجه به شرایط اضطراری جهانی برای عفونت‌های COVID-19، تنها بر رفتارهای حفاظتی فردی مبتنی بر کار (WIPB) مانند رفتارهای بهداشتی به‌عنوان مهم‌ترین مانع در گسترش بیماری تاکید می‌شود. این مطالعه با هدف تعیین تأثیر WIPB بر مرگ و میر COVID-19 انجام شد. مواد و روش‌ها: این مطالعه مورد-شاهدی بر روی 3088 نفر (مورد 1955، شاهد=1133) از شمال غرب ایران، اردبیل انجام شد. داده‌های افراد جامعه آلوده به‌عنوان گروه مورد از پرونده‌های پزشکی به صورت گذشته‌نگر و برای گروه شاهد (غیر آلوده) از سامانه جامع مراقبت‌های بهداشتی جمع‌آوری شد. پرسشنامه طراحی شده برای شناسایی WIPB در جمعیت اردبیل در طول اپیدمی COVID-19 استفاده شد. در نسخه 16 STATA از آزمون کای دو و رگرسیون لجستیک چند متغیره استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که بیشترین بیماران مبتلا به کووید-19 در گروه شاهد مربوط به گروه شغلی بیکاران/زنان خانه‌دار (6/27%) و کمترین آن مربوط به افسران پلیس (2/2%) و کارگران حمل‌ونقل (3/2%) بود. بین گروه ها از نظر عوامل جمعیت شناختی تفاوت معنی داری وجود داشت (001/0p<). بیماران بستری در 14 روز گذشته به ترتیب 66.2، 35.3 و 44.1 درصد از ماسک، دستکش و مواد ضدعفونی کننده استفاده کرده اند. بین گروه مورد و شاهد از نظر استفاده از ماسک (004/0=p)، تماس، مسافرت و شرکت در مجامع عمومی تفاوت معناداری وجود داشت (001/0p<). نتیجه گیری: با افزایش WIPB ها و آموزش نحوه رعایت صحیح این گونه رفتارها از جمله استفاده صحیح از ماسک، مواد ضدعفونی کننده و دستکش در جامعه و همچنین تشدید قرنطینه با جلوگیری از تجمعات، می توان از بروز و شیوع COVID-19 کاست.

عنوان انگليسی

The Effect of Working-based Individual Protective Behaviors (WIPB) on COVID-19 Mortality in North-West of Iran: A Case-Control Study

خلاصه انگلیسی

Background: Given the global emergency for COVID-19 infections, only Working-based Individual Protective Behaviors (WIPB) such as health behaviors are emphasized as the most important obstacle in spreading the disease. This study aimed to determine the effect of WIPB on COVID-19 mortality. Materials and Methods: This case-control study was conducted on 3088 people (case=1955, control=1133) of the northwest of Iran, Ardabil. Data for infected society people as a case group was collected from medical records retrospectively, and for the control group (noninfected) was obtained from the comprehensive health care system. A designed questionnaire was used to identify WIPB in the Ardabil population during the COVID-19 epidemic. Chi-square test and multivariate logistic regression were used in STATA version 16. Results: The results showed that most patients with COVID-19 in the control group belonged to the Unemployed/Housewives occupational group (27.6%), and the lowest was related to the police officers (2.2%) and transport workers (2.3%). There was a significant difference between groups in terms of sociodemographic factors (p<0.001). Inpatients had used masks, gloves, and disinfectants in the last 14 days by 66.2%, 35.3%, and 44.1%, respectively. There was a significant difference between case and control groups in terms of using a mask (p=0.004), contacting, traveling, and participating in public gatherings (p<0.001). Conclusions: By increasing WIPBs and teaching how to properly observe such behaviors, including the proper use of masks, disinfectants, and gloves in society, as well as intensifying quarantine by preventing gatherings, the incidence and prevalence of COVID-19 can be reduced.

Document Downloads