بررسی حلالیت سولفاسالازین در محلول‌های مائی دوتایی

خلاصه فارسی

بیان مسئله: سولفاسالازین برای درمان بیماری کرون، کولیت و آرتریت‌رماتوئید به‌کار می‌رود. جزء کلاس 4 تقسیم‌بندی بیوفارماسی (BCS) می¬باشد و حلالیت و نفوذپذیری بسیار محدودی دارد. به‌علت محدودیت حلالیت (mcg/ml 0/6) و محدودیت فراهمی‌زیستی بیماران مجبورند روزانه بین 1 الی 3 گرم از دارو را مصرف کنند. جهت بهبود این مشکلات همواره مطالعات گسترده‌ای در راستای افزایش حلالیت داروها انجام می‎پذیرد. هدف از این طرح، بررسی حلالیت این دارو با روش کمک‌حلال می‌باشد. لذا حلالیت دارو در حلال‌هایی از جمله اتانول، متانول، استون، گلیسرول، پلی‌اتیلن‌گلایکول400 و 1,2-پروپان‌دی‌ال در ترکیب‌های مائی بررسی شد. همچنین اثر میسلیزاسیون در غلظت‌های مختلف از سورفکتانت‌های آنیونی، کاتیونی و غیریونی در غلظت‌های کمتر و بیشتر از غلظت بحرانی میسلیزاسیون و pH‌‌ های مختلف در دمای اتاق ( °C1±25) در حلالیت دارو بررسی شد. در نهایت داده‌های حاصل از نتایج تجربی با بعضی مدل‌های کمک‌حلال همبسته شدند تا نتایج را به صورت مدل ریاضی نشان دهند. روش کار: در این مطالعه از روش shake-flask استفاده شده¬ است، به این صورت که مقدار مازاد از دارو به فراکسیون‎های مختلف از محلول‌های دو‌تایی مائی اضافه شده و اجازه داده¬شد تا طی زمان مشخص (24 ساعت) به حالت اشباع برسند. محلول¬ها سانتریفیوژ و صاف شدند و در دستگاه UV_vis در طول موج ماکسیمم 365 نانومتر تعیین مقدار گردیدند. همچنین اثر10 غلظت مختلف از سورفکتانت‌های آنیونی (سدیم‌لوریل‌سولفات)، کاتیونی (بنزآلکونیوم‌کلراید) و غیر‌یونی (تویین20) در غلظت های کمتر و بیشتر از غلظت بحرانی میسلیزاسیون در حلالیت دارو بررسی شد. در نهایت حلالیت دارو در رنج pH 2 الی 9 بررسی شد و در نهایت پیش‌بینی داده‌های تجربی با سه مدل جویبان-اکری، CNIBS/R-K و مدل اصلاح شده‌ی ویلسون بررسی شد. یافته‌ها: حلالیت داروی سولفاسالازین با افزایش غلظت هرکدام از کمک‌حلال‌ها (اتانول، متانول، استون، گلیسرول، پلی‌اتیلن‌گلایکول400 و 1,2-پروپان‌دی‌ال) افزایش یافت، به‌طوریکه بیشترین حلالیت در پلی‌اتیلن‌گلایکول400 خالص مشاهده ¬شد. همچنین نتایج میسلیزاسیون با سدیم‌لوریل‌سولفات و بنزآلکونیوم‌کلراید نشانگر افزایش در حلالیت دارو بود در حالی¬که تویین20 حلالیت را در حد قابل توجهی افزایش نداد. اضافه کردن قلیا به محلول سولفاسالازین نیز باعث افزایش حلالیت آن گردید و میزان خطای همبستگی داده های پیش‌بینی شده با استفاده از سه مدل مختلف بررسی شد و درصد خطای هر روش به دست آمد. بحث و نتیجه‌گیری: داده های حاصل نشان می دهد پلی‌اتیلن‌گلایکول400 کمک حلال مناسب و بنزآلکونیوم‌کلراید سورفکتانت مناسبی برای افزایش حلالیت سولفاسالازین می باشد. علاوه بر این داده های حاصل، همبستگی خوبی با مدل های حلالیت مشترک دارند و درصد خطای پیش بینی به دست آمده کمتر از 20% می باشد که بیانگر قدرت پیش بینی مدل در یک محدوده قابل قبول می¬باشد.

عنوان انگليسی

Evaluating solubility of sulfasalazine in binary aqueous solvent mixture

خلاصه انگلیسی

Introduction: Sulfasalazine is a sulfonamide used in the treatment of Crohn’s disease, ulcerative colitis, and rheumatoid arthritis. This drug is a BSC class 4 compound and has poor solubility and permeability. Due to its limited solubility (0.6 μg/ml) and low bioavailability, high doses of the drug (1-3 g/day) are usually administered.To overcome these problems various solubility enhancement techniques are required. The objective of the present work is to employ the co-solvency method to improve the aqueous solubility of sulfasalazine. A various co-solvents including ethanol, methanol, acetone, 1,2-propanediol, glycerol, and PEG400 were utilized to study drug solubility in binary solvent mixtures. The effect of surfactant micellization is also investigated using cationic, anionic, and non-ionic surfactants. The effect of pH on drug solubility was studied in the range of 2-9. Moreover, the generated data from this study are correlated to some cosolvency model to represent the results as a mathematical model. Methods: In this study, the shake-flask method is used, so that the surplus amount of drug has been added to different mass fractions of two-component solutions and reach saturation over a specified time (24 hours). The solutions were centrifuged and determined in the UV_VIS device at a wavelength of 365 nm. Also, 10 different concentrations of anionic (Sodium laurilsulfate), cationic (Benzalkonium chloride), and non-ionic (Tween20) surfactants at concentrations below and above CMC were used to study drug solubility. The effect of pH on drug solubility was studied in the range of 2-9. Finally, the experimental data prediction was evaluated with three models of Jouyban-Acree, CNIBS/R-K and the modified Wilson model. Results: The solubility of sulfasalazine increased with increasing the composition of each solvents, so that the highest solubility was observed in pure PEG400. Also, the results of mycelialization with BAC and SLS indicated an increase in drug solubility, while Tween20 did not significantly increase the solubility. The correlation error of the predicted data was evaluated using three different models and the error percentage of each of them was obtained. Adding alkali to Sulfasalazine solution also increased its solubility. Mean relative deviation (MRD) of the three models was calculated. Discussion and conclusion: The data show that PEG400, is a suitable solubilizing agent and BAC is a suitable surfactant to increase the solubility of sulfasalazine. In addition, error rate of correlated data with Joyban-Acree, Modifed Wilson and CNIBS/R-K is less than 20%, which indicates the strength of the Model is within an acceptable and reasonable range

Document Downloads