بررسی میزان مقاومت به آنتی بیوتیک های لینزولید وکوئینوپریستین- دالفوپریستین در ایزوله های انتروکوکوس فکالیس و انتروکوکوس فاسیوم جدا شده از منابع مختلف در اردبیل

خلاصه فارسی

زمینه: انتروکوک ها از عوامل رایج عفونت های بیمارستانی به شمار می روند. بدلیل مقاومت ذاتی آنها در برابر اثر باکتری کشی بسیاری از آنتی بیوتیک ها، معمولا درمان عفونت های انتروکوکی بسیار دشوار است. هدف: در این مطالعه فراوانی مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک های لینزولید، کوئینوپریستین/ دالفوپریستین و اریترومایسین در ایزوله های انتروکوکوس فکالیس و انتروکوکوس فاسیوم جدا شده از محیط های بیمارستانی (نمونه های بالینی) و غیر بیمارستانی (حاملین سالم، فاضلاب های بیمارستانی، دام، طیور و شهری) بررسی و همچنین فراوانی ژن های کد کننده مقاومت به آنها در ایزوله های مقاوم مطالعه شد. مواد و روش ها: در این مطالعه، در مجموع 251 ایزوله انتروکوکوس فکالیس و 434 ایزوله انتروکوکوس فاسیوم وارد مطالعه شد. الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی برای آنتی بیوتیک های لینزولید و کوئینوپریستین/ دالفوپریستین به کمک روش دیسک دیفیوژن و برای آنتی بیوتیک اریترومایسین از طریق روش تعیین حداقل غلظت مهاری (MIC) تعیین گردید. ژن های عامل مقاومت با استفاده ازروش PCR شناسایی شدند. همچنین ارتباط ژنتیکی ایزوله ها به کمک روش ERIC-PCR بررسی شد. یافته ها: در میان ایزوله های انتروکوک فکالیس و انتروکوک فاسیوم نسبت به آنتی بیوتیک لینزولید مقاومت مشاهده نشد. 24/9% (n=108/434) ایزوله های انتروکوک فاسیوم به آنتی بیوتیک کوئینوپریستین/دالفوپریستین مقاوم بودند. فراوانی مقاومت به کوئینوپریستین/دالفوپریستین بشکل معناداری (P < 0.05) در ایزوله های جدا شده از نمونه های بالینی و فاضلاب طیور بالاتر بود. ژن های کد کننده مقاومت به کوئینوپریستین/دالفوپریستین، msrCو ermB به ترتیب در 76/85% و 20/37% از ایزوله های مقاوم انتروکوکوس فاسیوم مشاهده شد. مقاومت به اریترومایسین به ترتیب در 51/8 % (n=130/251) و 5/37 % (n=163/434) ایزوله های انتروکوکوس فکالیس و انتروکوکوس فاسیوم مشاهده شد. تفاوت معنادری در فراوانی توزیع مقاومت به ایترومایسین در ایزوله های انتروکوک جدا شده از منابع مختلف مشاهده نشد. با این حال ایزوله های جمع آوری شده از نمونه های بالینی در انتروکوکوس فاسیوم و ایزوله های جمع آوری شده از نمونه های بالینی و فاضلاب دام در انتروکوکوس فکالیس میزان MIC50 بالاتری را نشان دادند. ژن های کد کننده مقاومت به اریترومایسین ermA، ermB، ermC و ermTR به ترتیب در 15/8%، 82/1%، 36/3% و 23/3% ایزوله های مقاوم به اریترومایسین انتروکوکوس فاسیوم و 20/2%، 91%، 53/9% و 22/4% ایزوله های انتروکوکوس فکالیس مشاهده شدند. نتیجه گیری: بدلیل عدم وجود مقاومت به لینزولید، این آنتی بیوتیک می تواند به عنوان جایگزین در درمان عفونت های مقاوم انتروکوکی در اردبیل مورد استفاده قرار گیرد. با این حال، آنتی بیوتیک های اریترومایسین و کوئینوپریستین/ دالفوپریستین بایستی با احتیاط استفاده شوند. انتشار بالای انتروکوک های مقاوم به اریترومایسین و کوئینوپریستین/دالفوپریستین در محیط های اکولوژیک مختلف به عنوان یک تهدید بزرگ بهداشت عمومی در اردبیل محسوب می شود.

عنوان انگليسی

Study of the frequency of resistance to linezolid and quinopristin/dalfopristin in Enterococcus faecalis and Enterococcus faecium isolates collected from clinical and non-clinical settings in Ardabil

Document Downloads