بررسی عفونت های انگلی روده ای در افراد مراجعه کننده به آزمایشگاه مرکزی شهرستان مشکین شهر، استان اردبیل در سال 1401-1400

خلاصه فارسی

زمینه واهداف: انواع عفونتهای انگلی روده ای در تمام نقاط دنیا شایع می باشد، شیوع بالای آلودگی در افرادی که از نظر وضعیت اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی در شرایط نامطلوب به سر می برند دیده می شود. با توجه به این که در سالهای اخیر مطالعه جدیدی جهت بررسی عفونتهای انگلی روده ای در شهرستان مشکین شهر صورت نگرفته است، لذا این مطالعه با هدف بررسی عفونت های انگلی روده ای در افراد مراجعه کننده به آزمایشگاه مرکزی شهرستان مشکین شهر، استان اردبیل در سال1401-1400انجام شد. روش انجام کار: در این مطالعه از میان افراد مراجعه کننده به آزمایشگاه مرکزی شهرستان مشکین شهر به صورت تصادفی در روزهای مختلف 460 فرد انتخاب و در یک نوبت نمونه مدفوع (284 نمونه متعلق به جنس مذکر و 176 نمونه متعلق به جنس مونث) جمع آوری گردید. تمام نمونهها با اولویت نمونه های اسهالی با گسترش مستقیم و کلیه نمونه ها با روش رسوبی فرمالین-اتر، کشت در محیط نوترینت آگار جهت تشخیص لارو کرم ها، همچنین تکنیک های رنگ آمیزی تری کروم و اسید فاست کاینیون سرد جهت تشخیص کیست و اووسیست تک یاخته های روده ای مورد آزمایش قرار گرفتند. تائید تشخیص انگل ها در آزمایشگاه ایستگاه تحقیقاتی مشکین شهر وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران و آزمایشگاه انگلشناسی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اردبیل انجام شد. یافته ها: به طور کلی از کل موارد نمونه گیری (15/7%) 72 مورد آلوده به یک یا بیش از یک نوع انگل های روده ای بودند. میزان عفونت با کرم های روده ای 2/6% و میزان عفونت با تک یاخته های روده ای 13/9% بود. میزان عفونت های کرمی به ترتیب وفور عبارت است از: دیکروسولیوم دندریتیکوم (2/2%)، هایمنولیپیس نانا (0/2%) و فاسیولا (0/2%). در کنار آن شیوع عفونت های تک یاخته ای به ترتیب وفور عبارت است از: گونه های بلاستوسیستیس (8/1%)، آنتاموبا کلی (5/7%) و ژیاردیا لامبلیا (1/5%). بر خلاف تظاهرات بالینی که از نظر آماری ارتباط معنی داری با عفونت انگلی روده ای داشت (05/0P value<)، بین عفونت انگلی روده ای با جنس، گروه سنی، میزان تحصیلات، شغل و محل سکونت ارتباط معنی داری از نظر آماری وجود نداشت(05/0P value>). نتیجه گیری: در این مطالعه شیوع عفونت تک یاخته ای روده ای بیشتر از عفونت کرمی روده ای بود. شایع ترین فراوانی در عفونت انگلی روده ای مربوط به گونه های بلاستوسیستیس با 1/8% است. با توجه به نتایج این مطالعه، از آن جایی که بیشتر انگل های تشخیص داده شده به صورت مستقیم منتقل می شوند، آگاهی عمومی، آموزش بهداشت، پیگیری افراد آلوده و درمان باید برای جلوگیری از این عفونت در نظر گرفته شود.

عنوان انگليسی

Study of intestinal parasitic infections in people referring to the central laboratory of Meshkinshahr city, Ardabil province in 2021-2022

خلاصه انگلیسی

Introduction and objective: Intestinal parasitic infections are common in all parts of the world. The high prevalence of infection is found in people who live in unfavorable conditions regarding social, economic, and environmental status. Because in recent years, no new study has been conducted to investigate intestinal parasitic infections in Meshkinshahr city, so this study aims to investigate intestinal parasitic infections in people referring to the central laboratory of Meshkinshahr city, Ardabil province in 2021-2022. Materials and methods: In this study, 460 participants were randomly selected from among the individuals referred to the central laboratory of Meshkin Shahr city on different days, and stool samples (284 samples belonging to males and 176 samples to females) were collected. Diarrheal samples with wet-mount and all samples with formalin-ether concentration method, agar plate culture to detect worm larvae, trichrome, and modified acid-fast staining to detect cysts and oocysts of intestinal protozoa were performed. Confirmation of diagnosis was conducted in the laboratory of Meshkinshahr research station affiliated with the Tehran University of Medical Sciences and Parasitology Laboratory of Medical Faculty of Ardabil University of Medical Sciences. Results: In general, 72 individuals (15.7%) were infected with one or more intestinal parasites. In the current study, the prevalence of protozoan infections 13.9% was higher than the helminthic infections 2.6%. Blastocystis spp. (8.1%), as a protozoan parasite, was the most detected intestinal parasite in the study. Entamoeba coli (5.7%), Dicrocoelium dendriticum (2.2%), Giardia lamblia (1.5%), Hymenolepis nana (0.2%), and Fasciola spp. (0.2%) were other detected parasites. In contrast to clinical manifestations, which had a statistically significant association with intestinal parasites (P value < 0.05), there was no significant association between intestinal parasites and gender, age group, level of education, occupation, and place of residence. (P value > 0.05). Conclusion: In the current study, the prevalence of protozoan infection was more common than helminth infections. Blastocystis spp. was the most common intestinal parasite detected. As most of the detected parasites are directly transmitted, raising public awareness, health education, infected individuals follow-up, and treatment should be considered to prevent this infection. In this regard, the findings of the current study can be used as a basis to develop public health strategies and preventive programs for IPIs.

Document Downloads