شيوع انواع گونه هاي درماتوفيتي در مراجعين به درمانگاه پوست بيمارستان 7 تير تبريز

خلاصه فارسی

زمينه و هدف: علي رغم پيشرفت هاي وسيع در تشخيص و درمان بيماري هاي پوستي، عفونت هاي قارچي پوست هنوز هم يکي از دلايل مهم مراجعه به مراکز پوست مي باشد. شيوع گونه هاي درماتوفيتوزيس در مناطق مختلف متفاوت است. شناسايي اين عوامل نقش مهمي در درمان و ريشه کني آن دارد. مطالعه حاضر به منظور تعيين انواع گونه هاي درماتوفيتي در مراجعين به درمانگاه پوست انجام شده است. روش كار: اين مطالعه توصيفي - تحليلي بر روي 518 بيمار مراجعه كننده به درمانگاه پوست بيمارستان هفت تير در طي سال هاي 77-1376 انجام شد. در افراد مورد مطالعه آزمايش مستقيم قارچي ضايعات پوست و ناخن مثبت بود. نمونه هاي حاصل از ضايعات بيماران در محيط هاي کشت اختصاصي شامل دکستروز آگار و سابورودکستروز آگار حاوي کلرآمفنيکل و سيکلوهگزامايد کشت داده شدند. داده هاي جمع آوري شده به وسيله نرم افزار آماري SPSS تجزيه و تحليل شد. يافته ها: نتايج کشت در 70/3% موارد مثبت بود. شايع ترين عامل عفونت در ضايعات پوستي و ناخن تريکوفيتون وروکوزوم بود. گرفتاري در گروه سني زير 15 سال، جنس مذکر و روستائيان شايع تر بود. کچلي تنه شايع ترين شكل باليني بيماري بود. نتيجه گيري: شيوع انواع گونه هاي درماتوفيتي در نواحي و كشورهاي مختلف متفاوت است. عليرغم آزمايش مستقيم مثبت ممكن است كشت همان ضايعات منفي باشد، بنابراين شناسايي انواع گونه هاي درماتوفيتي براي اقدامات بعدي ضروري است.

عنوان انگليسی

Prevalence of Various Species of Dermatophytes in Patients Referring to the Dermatology Clinic of Tabriz Haft-e-Tir Hospital

خلاصه انگلیسی

Background & Objectives: In spite of extensive advances in diagnosis and treatment of cutaneous diseases, cutaneous fungal infections are still one of the important reasons to refer to dermatology centers. Incidence of dermatophytosis species is different in various regions. Recognition of these agents has important role in its treatment and eradication. The aim of this study was to determine the various species of dermatophytes in patients referring to Haft-e-Tir Hospital, Tabriz. Methods: This descriptive-analytical study was done on 518 patients referring to Haft-e-Tir hospital from 1997 until 1998. Direct examination in their cutaneous and nail lesions was positive for dermatophytosis. All the samples from their lesions were cultured in special culture media including dextrose agar and sabouraud's dextrose agar plus chloramphenicol and cyclohexamide. The collected data were analysed by SPSS software. Results: There were positive cultures in 70.3% of the cases. Trichophyton verrucosom was the most common agent in all of cutaneous and nail infections. Involvement was more common among the subjects under 15 as well as among males and villagers. Tinea corporis was the most common clinical form of the disease. Conclusion: The findings indicated that zeophilic species and anthropophilic respectively are the most common dermatophytosis species in the region under study. Culture was positive only in 3/4 of the samples.

Document Downloads