بررسی مقایسه‌ای خاصیت آنتی‌میکروبیال دهانشویه‌ی حاوی عصاره‌ی هسته‌ی انگور و کلرهگزیدین علیه پاتوژن Porphyromonas gingivalis در محیط آزمایشگاهی

خلاصه فارسی

روش‌های مختلف کنترل پلاک می‌توانند از بیماری‌های پریودنتال جلوگیری کنند. به دلایل مختلف، استفاده از روش‌های مکانیکی کنترل پلاک ممکن است همیشه به تنهایی مؤثر نباشند. بنابراین، استفاده از دهانشویه‌ها به عنوان مکمل روش‌های مکانیکی توصیه می‌شود. دهانشویه‌ی حاوی کلرهگزیدین به عنوان استاندارد طلایی کنترل پلاک در نظر گرفته می‌شود اما ویژگی‌های سایتوتوکسیک و عوارض جانبی آن مانند تغییر رنگ دندان و زبان، ما را به سمت استفاده از ترکیبات طبیعی برای پیشگیری از بیماری‌های پریودنتال می‌برد. مطالعه درباره‌ی ترکیبات طبیعی به دلیل عوارض جانبی کمتر، رو به افزایش است. در این میان، عصاره‌ی هسته‌ی انگور به دلیل غلظت بالای ترکیبات پلی‌فنول و به ویژه پروآنتوسیانیدین خواص بیولوژیکی متعددی از جمله خاصیت ضد‌میکروبی دارد که می‌تواند علیه طیف گسترده‌ای از پاتوژن‌ها مفید باشد. Porphyromonas gingivalis (Pg) که جزو باکتری‌های بی‌هوازی گرم منفی است، در پاتوژنز بیماری‌های پریودنتال نقش مهمی دارد. بنابراین هدف از انجام این مطالعه، بررسی مقایسه‌ای خاصیت آنتی‌میکروبیال دهانشویه‌ی حاوی عصاره‌ی هسته‌ی انگور و کلرهگزیدین علیه پاتوژن Porphyromonas gingivalis در محیط آزمایشگاهی می‌باشد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه از دهانشویه‌ی حاوی عصاره‌ی هسته‌ی انگور و کلرهگزیدین در غلظت‌های 0/05، 0/1، 0/2 و 0/4 درصد استفاده شد. باکتری Pg از دانشگاه تهران تهیه و در محیط کشت بروسلا آگار غنی شده با خون گوسفند، ویتامین K1 و همین (hemin) کشت داده شد. سپس سوسپانسیون باکتریایی معادل نیم مک‌فارلند تهیه گردید. حداقل غلظت مهارکنندگی (MIC) و حداقل غلظت کشندگی (MBC) از طریق روش microbroth dilution و قطر هاله‌ی عدم رشد به روش دیسک آگار دیفیوژن تعیین شد. همه‌ی آزمایش‌ها برای تأیید 6 بار تکرار شدند. برای آنالیز داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس دوطرفه‌ی بین گروهی استفاده شد. یافته‌ها: طبق مطالعه‌ی انجام شده، MIC و MBC کلرهگزیدین برای باکتری Pg به ترتیب 0/1 و 0/2 به دست آمد. MIC و MBC دهانشویه‌ی عصاره‌ی هسته‌ی انگور به ترتیب 0/2 و 0/4 به دست آمد. میانگین هاله‌ی عدم رشد در غلظت 0/4 درصد کلرهگزیدین 23 و در غلظت 0/4 درصد عصاره‌ی هسته‌ی انگور 18/8 می‌باشد. با افزایش غلظت هر دو ماده قطر هاله‌ی عدم رشد افزایش پیدا می‌کند. نتیجه‌گیری: تفاوت معناداری در قطر هاله¬ی عدم رشد دهانشویه‌ی کلرهگزیدین و عصاره‌ی هسته¬ی انگور علیه پاتوژن Porphyromonas gingivalis وجود دارد (0/05 >P). قطر هاله ی عدم رشد در دهانشویه‌ی کلرهگزیدین بیشتر از دهانشویه‌ی حاوی عصاره‌ی هسته ی انگور بود. همچنین نتایج نشان داد که غلظت دهانشویه‌ی حاوی عصاره‌ی هسته‌ی انگور و کلرهگزیدین بر قطر هاله ی عدم رشد تأثیر معناداری دارد و در هر دو گروه با افزایش غلظت، میزان قطر هاله ی عدم رشد به طور معناداری افزایش می‌یابد (0/05 >P). در مجموع نتایج آزمایش‌ها نشان داد که دهانشویه‌ی حاوی عصاره‌ی هسته‌ی انگور اثر آنتی‌میکروبیال مناسبی روی باکتری Pg دارد.

عنوان انگليسی

The comparative evaluation of the antimicrobial effect of grape seed extract mouthwash with chlorhexidine against Porphyromonas gingivalis: an in vitro study

خلاصه انگلیسی

Introduction: The use of mouthwashes is recommended as a complement to mechanical methods to prevent periodontal disease. Chlorhexidine Mouthwash is considered as the gold standard anti plaque agent, but its cytotoxic properties and side effects such as tooth and tongue discoloration directing toward using natural therapeutic agents for preventing periodontal diseases. The study of natural compounds due to less side effects is increasing. Grape seed extract (GSE) contains high concentration of Polyphenol compounds especially Proanthocyanidin and shows various biological effects, such as antimicrobial effect that can be useful against a broad spectrum of pathogens. Porphyromonas gingivalis (Pg), a Gram-negative anaerobic bacteria, plays an important role in the pathogenesis of periodontal disease. Therefore, the purpose of this study is to compare the antimicrobial effect of GSE mouthwash with chlorhexidine against Porphyromonas gingivalis in vitro. Materials and methods: In this study, GSE mouthwash and chlorhexidine were used in concentrations of 0.05, 0.1, 0.2 and 0.4%. Porphyromonas gingivalis was taken from Tehran University and was cultured in Brucella agar medium enriched with sheep blood, vitamin K1 and hemin. Then, bacterial suspension equivalent to 0/5 McFarland was prepared. The minimum inhibitory concentration (MIC) and the minimum bactericidal concentration (MBC) were determined through microbroth dilution method and the diameter of the growth inhibition zone (DIZ) was determined by the disk agar diffusion method. All experiments were repeated 6 times for verification. Two-way ANOVA was used for analyzing data. Results: According to this study, MIC and MBC of chlorhexidine for Pg were 0/1 and 0/2 respectively. Also MIC and MBC of GSE mouthwash were determined 0/2 and 0/4 respectively. The average DIZ for chlorhexidine 0/4% is 23 and for GSE 0/4% is 18/8. As the concentration of both substances increases, the DIZ increases. Conclusion: There is a significant difference in the DIZ of chlorhexidine mouthwash and GSE against the Pg (P < 0/05). ). The DIZ for chlorhexidine mouthwash was greater than the mouthwash containing GSE. Also the results showed that the concentration of GSE and chlorhexidine mouthwash has a significant effect on the DIZ and In both groups as the concentration increases, DIZ increases significantly (P < 0/05). Generaly the results suggested that the GSE mouthwash has a good antimicrobial effect on Pg.

Document Downloads