بررسی اختلالات حسی – حرکتی مادران سزارینی بدنبال بی حسی موضعی

خلاصه فارسی

مقدمه: بی حسی موضعی اولین بار در سال 1898 توسط اگوست بیر با تزریق ماده بی حس کننده موضعی بداخل فضای زیر عنکبوتیه انجام شد عمل جراحی سزارین امروزه بر خلاف سالیان قبل بجای بیهوشی عمومی با بی حسی موضعی انجام می شود . این روش هر چند عوارض عدیده بیهوشی عمومی را کاهش داده ولی عوارش خاص خود را حین عمل و پس از آن بدنبال دارد. لذا این مطالعه توصیفی بدین منظور انجام گرفت. مواد و روش کار: این مطالعه توصیفی بمنظور بررسی اختلالات حسی – حرکتی مادران سزارینی بدنبال بی حسی موضعی انجام گرفت. تعداد نمونه 100 نفر از مادران زایمان کرده بروش سزارین با بی حسی موضعی بودند که به روش مشخصات فردی – اجتماعی و بخش دوم حاوی 26 گزینه به بیانیه های مربوط به اختلالات حسی – حرکتی مادران پس از سزارین بدنبال بی حسی موضعی بود. برای آنالیز داده ها از نرم افزار SPSS استفاده گردید. نتایج : یافته های پژوهش نشان داد که اغلب مادران بین 25-30 سال، دارای تحصیلات ابتدائی، خانه دار، شهرنشین، حاملگی 2-3، بدون سابقه سقط، با سابقه سزارین، و دارای عمل سزارین بصورت اورژانسی بودند. اغلب مادران پس از سزارین بدنبال بی حسی موضعی بیقراری، سرگیجه، برادیکاردی، بی حرکتی در پاها، سر درد، گردن درد و درد پشت داشتند. آنها بسختی می توانستند پس از 24 ساعت بدون کمک راه بروند. نتیجه گیری : همانگونه که در مطالعات اشاره شده است ، افت فشار خون، بیقراری، سرگیجه، برادیکاردی، بی حرکتی در پاها، سر درد، گردن درد و درد در پشت از عوارض بی حسی موضعی بوده در این مطالعه نیز این اختلالات توسط مددجویان گزارش شدند. این مادران در امر مراقبت از خود و نوزادشان مشکل داشته و احساس نیاز شدید به داشتن مراقب بهداشتی جهت کمک به رفع این مشکلات داشتند. لذا پیشنهاد می شود که ماماها و سایر مراقبین بهداشتی برای بهبود شیوه زندگی و سلامت مادران سزارینی، آنها را در امر خود مراقبتی یاری نموده و آنها را با عوارض ناشی از بی حسی موضعی آشنا نموده تا تعامل بین مددجو و مراقبین بهداشتی بهتر صورت گیرد.

Document Downloads