بررسي تأثير يك دوره فعاليت منظم ورزشي بر عزت نفس سالمندان ساكن در خانه سالمندان شهر رشت

Persian Abstract

زمینه و هدف: با توجه به اهمیت ارتقاء سلامت سالمندان و ضرورت توجه به مولفه های ارتقای سلامت از جمله فعالیت جسمانی و بالا بردن عزت نفس، اين مطالعه با هدف تعيين ميزان تأثير فعاليت هاي منظم ورزشي بر عزت نفس سالمندان ساكن در خانه سالمندان شهر رشت در سال 1387 انجام شد. روش کار: اين پژوهش در قالب طرح پيش آزمون و پس آزمون بر روی 32 نفر از سالمندان ساکن در خانه سالمندان انجام شد. سالمندان شرکت کننده واجد شرایط پس از تكميل پرسشنامه مقیاس اندازه گیری عزت نفس رزنبرگ، به مدت یک ماه برنامه ورزشي طراحي شده را دریافت کردند. بعد از یک ماه مجدداً ميزان عزت نفس واحد هاي پژوهش تعیین گردید. اطلاعات بدست آمده با آزمون t-test و نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. يافته ها: میانگین سنی افراد شرکت کننده در پژوهش 8/3 ± 73/5 سال بود. 4/59 درصد افراد شرکت کننده سالمندانی بودند که همسرانشان را از دست داده بودند ، 43/8% فاقد فرزند، 87/5% بیسواد و 5/12% از تحصیلات ابتدایی برخورداربودند. میانگین مدت اقامت آنها 17/11± 1357 روز بود. 37/2% افراد کمتر از یک سال در خانه سالمندان اقامت داشتند. محل درآمد 4/59 درصد افراد، از طریق فرزندان و اقوامشان بود. 27 نفر از شرکت کنندگان (84/4%) از بازدید فامیلی برخوردار بودند. 4/34% افراد سابقه بیماری داشتند. همبستگی معنی داری بین تعداد فرزندان، وضعیت تأهل، میزان تحصیلات، شغل و تعداد مشاغل قبلی با جنسیت افراد، شغل با تحصیلات و مشاغل قبلی، وضعیت بازدید با میزان تحصیلات و آخرین زمان بازدید، وجود داشت. میانگین جمع نمرات عزت نفس در قبل از انجام برنامه ورزشی برابر4/84 ± 22/81 بود که پس از انجام برنامه ورزشی به 4/35 ± 26/84 رسید که این تغییر از نظر آماری معنی دار بود (p<0/001). نتيجه گيري: انجام فعاليت هاي ورزشي منظم و مرتب در افزايش عزت نفس سالمندان مؤثر مي باشد و به عنوان يک روش بي خطر، کم هزينه و بدون عارضه براي ارتقاء سلامت سالمندان توصيه مي شود.

Title

The Effect of Regular Exercise on Self-esteem in Elderly Residents in Nursing Homes

English Abstract

Background & Objectives: With regards to the importance of health and Quality of Life improvement in the elderly in relation with physical activity and self esteem, the aim of this study was to determine the effect of programmed exercise on the self esteem of elderly residents in the nursing home of Rasht city in 2008. Methods: This study included a pretest and post test on 32 qualified samples. The Rosenberg self esteem scale were filled by them. Then, they attended a programmed exercise for one month. The scale was filled again by participants. The collected pre-test and pot-test data were analyzed using a-t-test SPSS software. Results: The average age of the participants was 73.53 (± 8.31). Most of them were widowed, 43.8% had no children, 87.5% were uneducated and the rest (12.5%) had a primary level of education. 37.2 of them had resided in the nursing home for less than one year and their average of residence was 1357±17.11 days. The source of income for 59.4% of participants was through children and relations. 27 persons (84.4%) had frequent visits with relations. 34.4% of them had a disease in history. There were significant correlations between number of children, marriage, education and job and number of previous jobs, gender; job and education and number of previous job, visit frequency and education and time of the last visit. The correlation between sums of self esteem scores before and after the exercise was positive and significant and 22.81±4.84 Average of self esteem score before and after programmed exercise was 26.84±4.35. Conclusion: Regular exercise is effective in improving the self-esteem among the elderly and it can recommend to the elderly as a safe and cheap method

Document Downloads