بررسي كيفي علل تمايل به خوددرماني در ميان جمعيت شهري وروستايي اردبيل

خلاصه فارسی

مقدمه : زمينه وهدف : تمايل به خوددرماني علاوه برآنكه از معضلات پيچيده‌اي است كه سيستم بهداشتي و درماني كشور را به خطر انداخته است؛ در باور جاري مردم و اعتقادات آنان رسوخ كرده است.که البته اين معضل تنها گريبانگير كشور ما نيست؛وبسياري از كشورها با آن دست به گريبان هستند.هدف از اين مطالعه بررسي کيفي علل تمايل به خوددرماني در جمعيت شهري و روستايي استان اردبيل و تعيين عوامل تشديد كننده و يا كاهنده اين تمايل مي باشد. روش تحقيق : در يک مطالعه کيفي از نوع Focus Group 45 گروه 7- 5 نفري (در کل233 نفر) در استان اردبيل تشکيل شد وبا استفاده از مصاحبه گروهي متمرکز اطلاعات مورد نظربدست آمد. از اين تعداد 85 مورد زن و 148 مورد مرد بودند.از اين تعداد 87 نفر از دست اندرکاران و ارائه کنندگان دارو و146 نفر از مصرف کنندگان دارو بودند، که از اين 146 نفر 55 نفر روستائي و91 نفر شهرنشين بودند. اساس کار برسوالات مشخصي استوار بود وليکن بسته به شرايط موجود و روند پيشرفت مصاحبه ها سوالات وموارد ديگري هم مطرح گرديد. مصاحبه ها ضبط و يادداشت برداري شد وبراي آناليز وتهيه گزارش نهائي مورد استفاده قرار گرفت. نتايج : اکثر شرکت کنندگان در اين مطالعه به تاثير شديد عدم وجود پوشش بيمه اي کافي، دسترسي داشتن و يا نداشتن به پزشک ،نقش بالاي عوامل اقتصادي؛ اثرات مثبت وجود قوانين سفت و سخت ، ارتباط متقابل پزشک و بيمار در کاهش تمايل به خوددرماني و همچنين به تاثير نسبي نقش رسانه هاي عمومي وآموزش همگاني و محل سکونت فرد اعتقاد داشتند.علاوه بر اين اغلب بر تاثير کم مواردي نظير تحصيلات ، وضعيت اجتماعي ، سن وجنس تاکيد داشتند. نتيجه گيري : هرچند به اعتقاد اغلب شرکت کنندگان در اين مطالعه؛ علل مهم تمايل به خوددرماني را مواردي نظير: عدم وجود پوشش بيمه اي کافي / فقر فرهنگي/ فقر مالي/ اهميت ندادن به سلامتي/ عدم احساس نياز به پزشک/ ويزيت گران / توقعات نابجا وغيره ميدانستند؛ اما بايد اذعان داشت که وجود تمايل به خوددرماني تنها به يک عامل بستگي ندارد ؛بلکه مجموعه اي از عوامل ميتوانند باعث تقويت آن گردند. فلذا جهت اصلاح آن هم بايستي به تمام آن عوامل فکرکرده و در صدد اصلاح آنان برآمد.

Document Downloads