عسل درمانی و طب

Persian Abstract

عسل یک واژه عربی است که در فارسی آن را انگبین می‌گویند و عبارت است از شهد گل‌ها که زنبور عسل توسط خرطوم کوچک خود آن را مکیده و از راه دهان به کیسه بسیار کوچک خود موسوم به کیسه عسلی وارد می‌کندجالب‌ تر این است که زنبور عسل خاصیت ثابت گلی دارد، یعنی تا وقتی که مشغول جمع آوری شهد یک گل است، روی سایر گل‌ها نمی‌نشیند. عسل از قدیمی ترین و نخستین شیرین کننده هایی است که انسان استفاده کرده است و شامل قندهایی چون گلوکز، فروکتوز، مواد معدنی همچون منیزیم، پتاسیم، کلسیم، کلریدسدیم، گوگرد، آهن و فسفات است. در ضمن اینکه ویتامین هایی همچون B1 ، B2 ، B6 ، B3 ، B5 و C نیز براساس کیفیت و نوع عسل به نسبت های متفاوت در آن دیده می شود. علاوه بر موارد ذکر شده در حد کمی مس، ید و روی نیز در عسل وجود دارد. عسل یک ضدعفونی کننده طبیعی است. تحقیقات انجام شده در سال های اخیر نشان می دهد که گذاشتن آن بر روی زخم ها مانع عفونت می شود. از آنجایی که عسل حاوی مواد آنتی باکتریایی است می تواند بخوبی باعث بهبود زخم ها شود. عسل غذای لذیذی است که از زنبور عسل به دست می‌آید و قرآن نیزدر سوره نحل(زنبورعسل) بدان پرداخته است: «فِیهِ شِفَاءٌ لِلنَّاسِ-خوردن عسل برای مردم شفاء است» پیامبر اسلام(ص)نیز در رابطه با خوردن عسل و خواصیت درمانی آن فرمودند: «لم یستشف المریض بمثل شربة العسل--هیچ مریضی، به مانند نوشیدن عسل شفاء پیدا نمی‌کند.» ازآنجائی که اسلام بهترین و عالیترین ریشه های هرعلم را برای بشرآورده است، درطب سنتی و گسترش آن نقش موثر وارزندهای داشته است، بر آن شدیم تا با بررسی اهميت عسل از ديدگاه قرآن و احادیث در توصیه های اسلام و میزان مفید بودن آن در طب اسلامی و درمان بیماری هارا بسنجیم.

Document Downloads