بررسي مقايسه اي اثر اندانسترون و متوكلوپراميد در كاهش تهوع و استفراغ بعد از كله سيستكتومي با لاپاراسكوپي

خلاصه فارسی

مقدمه و هدف: تهوع و استفراغ بعد از عمل (PONV) از عوارض بیهوشی است. بدون مداخلۀ پروفیلاکتیک، PONV در حدود یک سوم بیماران (بین 10 تا 60 درصد) تحت بیهوشی رخ می‌دهد. عواقب PONV شامل ترخیص تأخیری از PACU (بخش مراقبت هاي پس از بيهوشي)، پذیرش مجدد غیرقابل پیش‌بینی در بیمارستان، افزایش احتمال آسپیراسیون ریوی و ناراحتی قابل توجه بعد از عمل می‌باشد. از نظر بیمار، PONV می‌تواند ناراحت‌کننده‌تر از درد بعد از عمل باشد. هدف از این تحقیق بررسی مقایسه‌ای اثر اندانسترون و متوکلوپرامید در کاهش تهوع و استفراغ بعد از کله‌سیستکتومی‌با لاپاروسکوپی بود. مواد و روشها: در این مطالعه 90 نفر از بیماران مراجعه‌کننده به بیمارستان امام خمینی در سال 1390 که تحت عمل جراحی کله سیستکتومی‌لاپاراسکوپیک با بیهوشی عمومی‌قرار گرفتند بصورت تصادفی در سه گروه 30 نفره تقسیم شده و به صورت یکسان تحت بیهوشی عمومی‌داخل وریدی مداوم قرار گرفتند. برای بیماران گروه اول (M) قبل از شروع بیهوشی mg10 متوکلوپرامید (که حجم آن به cc2 رسانده شده بود) و گروه دوم (O) قبل از بیهوشی mg4 اندانسترون وریدی (که حجم آن به cc2 رسانده شده بود) و گروه کنترل (P) قبل از شروع بیهوشی cc2 نرمال سالین تزریق شد بیماران بطور یکسان تحت بیهوشی عمومی‌قرار گرفته و پس از خاتمه عمل جراحی در ریکاوری از نظر عوارض بیهوشی، تهوع و استفراغ بعد از عمل مورد ارزیابی قرار گرفته و همچنین میزان تهوع و استفراغ در 6 ساعت و 24 ساعت بعد از عمل مورد ارزیابی قرار گرفت. اطلاعات لازم در پرسش‌نامه‌هایی جمع‌آوری شده و در نهایت داده‌های خام استخراج و توسط نرم‌افزار spss18 مورد پردازش قرار گرفت و با آزمون هاي آماري كاي دو و آناليز واريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج : ميزان بروز كلي تهوع در گروه شاهد 7/66 درصد، در گروه متوكلو پراميد 3/43 درصد و در گروه اندانسترون 3/33 درصد بود كه تفاوت بين گروههاي مداخله با گروه شاهد و گروه اندانسترون با گروه متوكلو پراميد از لحاظ آماري معني دار بود ( 03/0 = P و 03/0=P). ميزان بروز كلي استفراغ در گروه شاهد 7/56 درصد، در گروه متوكلوپراميد 20 درصد و در گروه اندانسترون 7/26 درصد بود كه تفاوت بين گروههاي مداخله با گروه شاهد و گروه متوكلوپراميد با گروه اندانسترون از لحاظ آماري معني دار بود. ( به ترتيب 008/0= P و 01/0= P) بحث و نتيجه گيري: در پيشگيري از تهوع و استفراغ بعد ا زعمل جراحي كله سيستكتومي با لاپاروسكوپي، متوكلوپراميد و اندانسترون هر دو موثرند ولي اثر اندانسترون در پيشگيري از تهوع بيشتر از متوكلوپراميد مي باشد و در مقابل اثر متوكلوپراميد در پيشگيري از استفراغ بيشتر مي باشد.

عنوان انگليسی

The comparison effect of ondansetron and Metoclopramide in thereducing of nausea and vomitting after loparoscopic cholescistectomy

خلاصه انگلیسی

Background: Postoperative nausea and vomiting (PONV) is a side effect of anesthesia. Without prophylactic intervention, PONV by about one-third of patients (10 to 60%) under general anesthesia occurs. PONV consequences include delayed discharge from PACU (post anesthesia care unit), unpredictable hospital readmission, increasing the risk of pulmonary aspiration and significant postoperative discomfort. PONV can be more uncomfortable than postoperative pain. The aim of this study was to compare the efficacy of ondansetron and metoclopramide in reducing nausea and vomiting after laparoscopic cholecystectomy. Materials and methods: In this study, 90 patients (in Imam Khomeini Hospital in 2011) undergoing laparoscopic cholecystectomy were randomly allocated into three equal groups (n=30) and were equally under continuous intravenous anesthesia. Before induction of anesthesia ,for patients in the first group(M) 10 mg metoclopramide (increased volume to 2cc) and in the second group(O) 4 mg intravenous ondansetron (increased volume to 2 cc) and for control group (P) 2 cc normal saline were injected. Anesthesia complications and nausea and vomiting after surgery in recovery room and 6 and 24 hours after surgery were evaluated. Data collected by questionnaires and the data were extracted and analyzed by Spss software with chi-square test and analysis of variance (ANOVA). Results: The incidence of nausea in control group was 66.7 %, in metoclopramide group was 43.3 % and in ondansetron group was 33.3 %. The difference between control and intervention groups and between metoclopramide and ondansetron groups statistically significant (p=0.03 and p=0.03).The incidence of vomiting in control group was 56.7 %, in metoclopramide group was 20% and in ondansetron group was 26.7% and there was statistically significant difference between control and intervention groups and between ondansetron and metoclopramide groups (Respectively p=0.008 and p=0.01). Conclusion: For prevention of nausea and vomiting after laparoscopic cholecystectomy, both metoclopramide and ondansetron are effective, but in preventing nausea the effect of ondansetron is greater than metoclopramide , and the effect of metoclopramide in preventing vomiting is more than ondansetron .

Document Downloads