عوامل فردی و محیطی مؤثر بر پیشرفت یا عدم پیشرفت تحصیلی دانشجویان

Persian Abstract

زمینه و هدف: يكي از مهمترين مسائل و مشكلات نظام هاي آموزشي موضوع افت تحصيلي می باشد. هرساله از اين طريق تعداد زيادي از منابع و استعدادهاي بالقوه انساني و اقتصادي تلف شده و آثار شوم و ناگوار در زندگي خانوادگي و اجتماعي برجاي مي گذارد. این پژوهش با هدف تعیین عوامل فردی و محیطی مؤثر بر پیشرفت یا عدم پیشرفت تحصیلی دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اردبیل انجام گرفت. روش کار: این مطالعه از نوع مورد شاهدی می باشد که دو گروه از دانشجويان داراي پیشرفت تحصیلی بالا (موفق) و پایین (ناموفق) از نظر متغير‌هاي مستقل مورد مقايسه قرار گرفت. از طريق مطالعه پرونده‌هاي آموزشي دانشجويان، نمرات دو ترم سال تحصیلی 89-88 بدست آمد. برحسب معدل کلاسی، نمونه آماری دانشجویان موفق (با معدل بالای 16) و ناموفق (با معدل کمتر از 14) مشخص شد و با روش نمونه‌گیری تصادفی ساده برای هر گروه 32 نفر انتخاب شدند. پرسشنامه مشخصات فردي، آزمون هوش ريون بزرگسالان، پرسشنامه عزت نفس كوپر اسميت و تست افسردگي بك در اختیار نمونه های آماری قرار گرفت و اطلاعات مورد نظر گردآوری گردید. براي تحليل داده‌ها، از آمار توصيفي و آزمون کای دو پیرسون براي بررسي معني‌داري روابط بين متغيرها و از ضرايب همبستگي فی و وی کرامر براي تعيين ميزان رابطه بين متغيرها استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد ارتباط معنی‌داری بین جنس و تأهل با پیشرفت یا عدم پیشرفت تحصیلی وجود ندارد، ولی بین متغیرهای محل سکونت، معدل دیپلم، اشتغال، بومی بودن، سطح اقتصادی- اجتماعی، عزت نفس، افسردگی و بهره‌ی هوشی با پیشرفت یا عدم پیشرفت تحصیلی ارتباط معنی‌داری وجود داشت. به طوری‌که اکثر دانشجویان دارای پیشرفت تحصیلی بالاتر، ساکن غیرخوابگاه، غیرشاغل و بومی بودند و از معدل دیپلم، سطح اقتصادی اجتماعی، عزت نفس و بهره هوشی بالاتر و از افسردگی کمتری برخودار بودند. نتیجه گیری: با توجه به این که ويژگي‌هاي دانشجويان در پيشگيري از افت تحصيلي آن‌ها تأثير دارد باید شرایطی در دانشگاه ایجاد کرد تا دانشجويان را از نظر شرايط فردي و محیطی مؤثر بر افت تحصيلي شناسايي نموده و اقدامات پيشگيري كننده آموزشي برای جلوگیری از افت تحصیلی آنها به عمل آورد.

Document Downloads