تعيين ميزان تقاضا براي خدمات قابل ارائه توسط پزشكان در استان اردبيل در سال 80

خلاصه فارسی

مقدمه : لازمه برنامه ريزي براي تربيت پزشكان و توزيع آنها، دانستن ميزان تقاضاي افراد جامعه به امور پزشكي است چراكه در دسترس بودن خدمات پزشكي براي آحاد جامعه جزئي از حقوق اجتماعي افراد تلقي مي شود . اهداف: 1 - تعيين ميزان مراجعه افراد شهري و روستائي به پزشكان عمومي يا متخصص در استان 2 – تعيين ميزان تقاضاي برآورد نشده افراد شهري و روستائي استان 3 – تعيين ميزان بستري افراد شهري و روستائي استان 4 – تعيين عوامل تقاضاي برآورد نشده افراد شهري و روستائي استان روش تحقيق : اين مطالعه بصورت يك بررسي مقطعي چند مرحله اي در سال 1380 در استان اردبيل انجام گرفت. جامعه مورد مطالعه در آن كليه خانوارهاي ساكن در نقاط شهري و روستائي استان اردبيل بود. حجم نمونه مورد مطالعه مبالغ 2600 نفر درهر مرحله بود كه از 25 خوشه شهري 250 خوشه روستائي 10 خانواري تامين گرديد. داده هاي جمع آوري شده بوسيله پرسشنامه كشوري وارد كامپيوتر شده و با نرم افزار SPSS مورد تحليل قرار گرفت. نتايج : ميزان احساس نياز به مراجعه پزشك در جامعه شهري در 4 فصل سال به ترتيب برابر 18/19% و 19/14% و 64/6% و 09/11 درصد بود. اين ميزان براي جامعه روستائي به ترتيب برابر 96/23% و 23/20% و 3/30% و 6/23% بود. ميزان تقاضاي برآورد نشده افراد شهري به ترتيب برابر 35/5% و 51/3% و 03/2% و 29/4 درصد بود اين ميزان براي جامعه روستائي به ترتيب برابر 64/11% و 29/9% و 58/17% و 87/9% بود.