بررسي عوامل تنش زاي پرستاران شاغل در بخش هاي اورژانس بيمارستانهاي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي اردبيل

Persian Abstract

مقدمه : بخش اورژانس يكي از بخش هائي است كه به عنوان طرح تنش زاترين بخش ها براي پرستاران تلقي مي شود و در اين بخش ها پرستاران با عوامل تنش زاي اختصاصي و سطح تيرگي بالا مواجه مي شوتد. در اين بخش به علت باز بودن محيط بر روي مردم، انتظارات بالاي بيماران و نزديكان ، فراواني كشمكش هاي بين فردي ، بي حرمتي و رفتارهاي ناسزاوار بيمار و اطرافيان ، پرستاران دچار تنيدگي مي شوند. در اين راستا مطالعه حاضر به منظور تعيين عوامل تنش زاي پرستاران شاغل در بخش هاي اورژانس بيمارستانهاي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي اردبيل در سال 1378 انجام گرفته است. اهداف: با توجه به ماهيت ماهوي موضوع، پژوهش حاضر يك مطالعه توصيفي است كه به منظور بررسي عوامل تنش زاي پرستاران شاغل در بخش هاي اورژانس بيمارستانهاي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي اردبيل ، انجام گرفته است. روش تحقيق: از آنجا كه هدف پژوهش حاضر، توصيف پديده مورد مطالعه مي باشد، بنابراين مطالعه فوق، يك مطالعه توصيفي است. جامعه آماري اين پژوهش كليه پرستاران شاغل در بخش هاي اورژانس (49 نفر) مي باشد، كه به دليل محدود بودن آن، كل جامعه آماري مورد مطالعه قرار گرفت. ابزار اندازه گيري داده هاي مورد نظر ، پرسشنامه محقق ساخته مي باشد. طراحي و تنظيم پرسشنامه بر اساس تعاريف متغيرها، سطوح اندازه گيري داده ها و چهار چوب تئوريكي تحقيق صورت گرفته است پس از اجراي عمليات ميداني تحقيق ، داده ها گردآوري شده كدبندي و سپس با توجه به مقياس اندازه گيري ، از روشهاي آمار توصيفي جهت تجزيه و تحليل آنها استفاده گرديد. نتايج: با توجه به يافته هاي پژوهش حاضر، چنين نتيجه گيري مي شود كه مهمترين عامل تنش زاي پرستاران، كمبود و در دسترس نبودن وسايل و امكانات مورد نياز مي باشد و لذا بيشترين مسئوليت متوجه مديران واحدهاي پرستاري است كه مي توانند با فراهم كردن امكانات لازم در رفع تنش ها، زمينه را براي ارتقا كيفيت ارائه خدمات پرستاري فراهم آورند.

Document Downloads