بررسي هوشياري تحت بيهوشي عمومي در بيماران سزارين در بيمارستان علوي (اردبيل)

خلاصه فارسی

مقدمه : عمل جراحي سزارين از شايعترين اعمال جراحي تحت بيهوشي عمومي به شمار مي آيد كه به دليل محدوديت در استفاده از داروهاي بيهوشي مشكل اگاهي حين بيهوشي (Awareness) نسبت به اعمال جراحي ديگر با شيوع بالاتري مطرح است و رفع اين مشكل بايد بدون ايجاد اثرات سو بر جنين باشد. اهداف: مطالعه حاضر با هدف بررسي هوشياري و بيماران تحت بيهوشي عمومي در عمل سزارين انجام گرفته و طي آن اثرات محركهاي محيطي (مثل شنوايي ) در ايجاد Awareness حين بيهوشي عمومي و همچنين تغييرات فشار خون و ضربان قلب مادر قبل و بعد از القا بيهوشي مورد بررسي قرار گرفت. روش تحقيق : در اين مطالعه 200 خانم باردار ترم سالم كه تحت بيهوشي عمومي سزارين الكتيو شده بودند در دو گروه B,A مورد بررسي قرار گرفتند. هر دو گروه به يك روش و با داروهاي يكسان تحت بيهوشي قرار گرفته و علائم حياتي شامل فشار خون و ضربان قلب مادر قبل از القا بيهوشي و يك دقيقه بعد از القا بيهوشي ثبت شد. همچنين حركات ارادي سر, اندامها و حركات صورت ثبت گرديد براي گروه B علاوه بر محركهاي معمولي از صداي گريه نوزاد بعنوان طرح محرك شنوايي استفاده شد . از بيماران يك ساعت و 24 ساعت بعد از بيهوشي مصاحبه بعمل آمد و روياها , توهمات و Recall حين جراحي ارزيابي بعمل آمد. نتايج : ميزان حركت ارادي خودبخودي طي بيهوشي در گروه B سه برابر بيشتر از گروه A بود كه بعنوان طرح Awaneness حين بيهوشي تفسير شد ميزان يادآوري حوادث حين عمل جراحي (Recall) در هر دو گروه برابر و معادل يك درصد بود و بدليل القا بيهوشي و لوله گذاري تراشه HR, BP در تمام بيماران افزايش يافت بالا بودن بيداري حين عمل در بيماران يا تحريك مشخص (صداي گريه نوزاد ) نشاندهنده اهميت تحريكات و لزوم جذب عوامل محرك محيطي مسائل روحي رواني براي كاهش عوارض نامطلوب ناشي Awareness مي باشد