title

تولید اماستیگوت های اکسنیک لیشمانیا تروپیکا و بررسی تغییرات آنتی اکسیدانی آن در مراحل مختلف رشد

بهرامی, سمیه ، حاتم, غلامرضا ، رضوی, سید مصطفی ، محمدی قلعه بین, بهنام ، نظیفی, سعید (1391) تولید اماستیگوت های اکسنیک لیشمانیا تروپیکا و بررسی تغییرات آنتی اکسیدانی آن در مراحل مختلف رشد. در: هفتمین کنگره دامپزشکی ایران, 9-11 اردیبهشت 1391, تهران.

متن کامل

[img]
پیش نمایش
متنی - نسخه چاپ شده
116kB

خلاصه فارسی

مقدمه: اماستیگوت های انگل لیشمانیا مسئول بیماری و آلودگی در مهره داران می باشند. با ورود انگل به سلول های التهابی این سلول ها طی فرایندهای تنفسی رادیکال های آزاد و ترکیبات اکسیدان تولید می کنند. انگل لیشمانیا برای جلوگیری از افزایش تولید مواد اکسیدان و محافظت در برابر آنها، آنزیم های آنتی اکسیدان تولید می نماید. هدف از انجام این مطالعه تنظیم شرایط ایده آل جهت تولید آماستیگوت های اکسنیک لیشمانیا تروپیکا و بررسی میزان فعالیت دو آنزیم آنتی اکسیدان سوپراکسید دیسموتاز و گلوتاتیون پراکسیداز در سه مرحله پروماستیگوت لگاریتمی، ایستا و اماستیگوت های اکسنیک انگل بود. روش کار: پیش از کشت انبوه مرحله اکسنیک اماستیگوت انگل، بهترین شرایط و زمان جهت تولید و جمع آوری آنها مورد بررسی قرار گرفت. متغیرهایی که برای تولید اماستیگوت های اکسنیک در نظر گرفته شد شامل نوع محیط (BHI, RPMI, Drosophila NNN+ Schneiders) ، pH محیط ( 4/5-5/5) ، میزان FCS (10و20درصد)، دمای انکوباسیون (30، 34 و 37 درجه سانتیگراد) و وجود (5درصد) یا عدم وجود CO2 در انکوباسیون بود. پس از تنظیم بهترین شرایط اقدام به جمع آوری این مرحله گردید. همچنین مراحل لگاریتمی و ایستای انگل نیز تولید و جمع آوری گردیدند. اندازه گیری فعالیت ویژه آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز و گلوتاتیون پراکسیداز توسط کیت رانسود و رانسل ساخت شرکت راندوکس انگلستان صورت گرفت. یافته ها: بهترین شرایط برای تولید اماستیگوت های اکسنیک لیشمانیا تروپیکا کشت 48 ساعته ی پروماستیگوت های انگل در محیط BHI حاوی 20 درصد FCS و pH=4/5 در دمای 37 درجه سانتیگراد و انکوباسیون در حضور 5 درصد CO2 بود. پس از اندازه گیری آنزیم سوپراکسید دیسموتاز مشخص شد که میزان فعالیت این آنزیم در اماستیگوت های اکسنیک بیش از دو مرحله ی دیگر بوده است. میزان این آنزیم در پروماستیگوت های مرحله ایستا نیز بیش از مرحله لگاریتمی بود. همچنین در هیچ کدام از مراحل زندگی انگل فعالیتی از گلوتاتیون پراکسیداز مشاهده نگردید. نتیجه گیری: افزایش دمای کشت، اسیدی کردن محیط کشت و وجود CO2 در انکوباسیون عوامل مهم در تبدیل پروماستیگوت ها به اماستیگوت های انگل بود. ضمنا" بالا بودن فعالیت SOD در مرحله اماستیگوتی نشان داد که احتمالا" وجود این آنزیم برای بقای انگل در مقابل مکانیسم های دفاعی ماکروفاژ ها ضروری می باشد.



نوع سند :موضوع کنفرانس یا کارگاه (پوستر )
زبان سند : فارسی
نویسنده مسئول :سمیه بهرامی
نویسنده :غلامرضا حاتم
نویسنده :سید مصطفی رضوی
نویسنده :بهنام محمدی قلعه بین
نویسنده :سعید نظیفی
کلیدواژه ها (فارسی):لیشمانیا-تروپیکا ، اماستیگوت-اکسنیک ، پروماستیگوت ، آنزیم های-آنتی اکسیدان
موضوعات :QX انگل شناسی
بخش های دانشگاهی :دانشكده پزشكي > گروه علوم پایه > بخش انگل شناسی
کد شناسایی :4544
ارائه شده توسط : دکتر بهنام محمدی قلعه بین
ارائه شده در تاریخ :04 شهریور 1392 08:56
آخرین تغییر :04 شهریور 1392 08:56

فقط پرسنل کتابخانه صفحه کنترل اسناد

Document Downloads

More statistics for this item...