بررسی اثرات مکمل یاری روی بر وضعیت اشتها و خشکی دهان در بیماران همودیالیزی

Persian Abstract

مقدمه و هدف: کمبود عنصر روی در بیماران تحت درمان با همودیالیز مشاهده شده که به دلیل اهمیت و نقشی که عنصر روی در وضعیت اشتها و دریافت غذا دارد، اثرات مکمل یاری روی در این گروه از بیماران مورد بررسی قرار گرفته است. مواد و روشها: این مطالعه به صورت تصادفی دوسوکور بر روی 39 بیمار همودیالیزی در بیمارستان سینای تبریز انجام شد. بیماران به دو گروه مورد (n=21) و گروه شاهد (n=18) تقسیم شدند. طول مدت مطالعه 2 ماه در نظر گرفته شد که در این مدت گروه مورد 2 کپسول سولفات روی (mg 100) و گروه کنترل 2 کپسول نشاسته ذرت (mg 100) دریافت کردند. پرسشنامه وضعیت اشتها در ابتدای مطالعه و در روز 60 تکمیل شد. متغیرها به صورت اشتهای کم، متوسط و خوب و عدم خشکی دهان، خشکی دهان خفیف، متوسط و شدید عنوان شد. اطلاعات پرسشنامه، با استفاده از نرم افزار Epi مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: وضعیت اشتهای کم در روز قبل دیالیز در گروه مورد در ابتدای مطالعه از 23.8% به 4.8% در انتهای مطالعه کاهش و وضعیت اشتهای خوب در این گروه از 47.6% به 66.7% افزایش یافت. اشتهای کم در گروه کنترل از 14% به 5.6% کاهش و اشتهای خوب از55.6% به 61% افزایش یافت ولی این تغییرات معنی دار نبود. نسبت اشتهای کم در گروه مورد در روز دیالیز از14.1% به صفر درصد کاهش و اشتهای خوب از 43% به 71.4% افزایش یافت. در گروه کنترل اشتهای کم از 22.2% به 5.6% و اشتهای خوب از 33.3% به 33% کاهش یافت که از نظر آماری معنی دار نبود. پاسخ به عدم خشکی دهان در گروه مورد از 14.3% به 28.6% افزایش یافت (0.005>p). خشکی شدید دهان از 52% به 9.5% به طور معنی داری کاهش (0.005>p). در گروه کنترل عدم خشکی در دهان از 22.2% به16.7% کاهش و خشکی شدید در دهان از 33% به 44.4% افزایش یافت که از نظر آماری معنی دار نبود. نتیجه گیری: مکمل یاری بر وضعیت اشتهای خوب موثر واقع شد و باعث کاهش شکایت بیماران از خشکی دهان شد ولی نتایج آماری از نظر آماری معنی دار نبود که احتمالا به دلیل کوتاه بودن دوره مطالعه می باشد که ممکن است با طولانی تر بودن مدت زمان مکمل یاری نتایج بهتری بدست آید.

Document Downloads