سایکونرواندوکرینو ایمونولوژی و سرطان

خلاصه فارسی

در 35 سال گذشته مطالعات فراوانی بر روی محور هیپوتالاموس – هیپوفیز- آدرنال صورت گرفته و ارتباط آن با بیماری افسردگی مورد توجه دقیق واقع شده است. نتیجه ی مطالعات آزمایشگاهی نشان داد که فعالیت محور فوق الذکر در بیماری افسردگی افزایش می یابد. مطالعات انجام شده بر روی زنان مبتلا به سرطانهای رحم و واژن نشان می دهد که در حدود 23% این بیماران مبتلا به افسردگی نوع ماژور بوده و همچنین کاهش ویژگیهای خلق و خو در 24% بیماران مشاهده شده است. از بین بیماران مبتلا به افسردگی ماژور40% آنها پاسخ ضعیفی به دگزامتازون را از خود نشان داده اند. در 29% بیماران افسرده مبتلا به سرطان نیز کاهش پاسخ TSH به TRH مشاهده شده است.در یک مطالعه انجام شده بر روی بیماران مبتلا به سرطان پانکراس، 50% وقوع افسردگی ماژور در این بیماران مشاهده شد. این مقدار در مقایسه با درصد شیوع افسردگی در مبتلایان به سرطان معده (11%) بسیار جالب توجه است. از مهمترین فاکتورهای ارتباط دهندهی برخی از انواع خاص سرطان و افسردگی، می توان به سایتوکاین ها پیش التهابی IL-1 و IL-6و TNF اشاره کرد. این سه سایتوکاین التهابی موجب فعال شدن جداگانه محور HPA می شوند و این در صورتی است که هر یک از این سایتو کاین ها به طور جداگانه به کار برده شوند. اما در تجویز توام با یکدیگر اثرات آنهابر محور مذکر به صورت یک تاثیر سینرژیسم خواهد بود. این سایتوکاین ها یا از سلولهای میزبان و یا از خود سلولهای سرطانی مشتق می شوند و سلولهای سرطانی خاصی وجود دارند که قادرند IL-1 آزاد کنند. التهاب ناشی از تومور می تواند مکانیسم دیگری باشد که به واسطه ی آن، سایتوکاین های پیش التهابی تولید می شوند. به هر حال افزایش ترشه سایتوکاین ها و به دنبال افزایش محور HPA در تعدادی از بیماران مبتلا به سرطان پانکراس به همراه هم موجب بروز علائم و نشانه های افسردگی ماژور در این بیماران می شوند. علم امروز سعی بر هر چه شفافتر شدن تعامل بین تن و روان دارد که این مهم در سایه پیشرفت های اخیر علم سایکونرواندوکرینو ایمونولوژی امکان پذیر می نماید و طب اسلامی مشحون از مفاهیم و مولفه های این علم می باشد.

Document Downloads