ارتباط بين كيفيت زندگي و توانايي خود مراقبتي در بيماران همودياليزي

Persian Abstract

زمينه و اهداف : امروزه، پيوند كليه درمان اصلي نارسايي مزمن كليه مي باشد، متاسفانه تا زمان پيوند بيماران بايد تحت دياليز قرار گيرند. عليرغم تاثير درماني همودياليز، اين بيماران با عوامل تنش زاي متعدد جسمي و رواني مواجه هستند كه منجر به کاهش كيفيت زندگي آنان مي شود. مطالعات کمي در مورد توانايي خودمراقبتي بيماران همودياليزي در دنيا و کيفيت زندگي آنان در كشورهاي آسيايي بويژه ايران انجام شده است، لذا در اين مطالعه قصد بر آن است تا ضمن تعيين کيفيت زندگي و توانايي خودمراقبتي بيماران همودياليزي رابطه آنها با يکديگر سنجيده شود. روش بررسي: بدين منظور تمام بيماران همودياليزي واجد شرايط (115 نفر ) بستري در بخش همودياليز بيمارستانهاي بناب، مراغه و مياندوآب انتخاب و داده¬ها با پرسشنامه¬ تلفيقي و تعديل شده مشتمل بر سه بخش دموگرافيک، کيفيت زندگي و توانايي خودمراقبتي و با روش مصاحبه جمع آوري گرديد. يافته ها: نتايج نشان داد کيفيت زندگي در 34% و توانايي خودمراقبتي در 3/78% بيماران مطلوب مي¬باشد و بين اين دو متغير رابطه مستقيم و معني داري وجود دارد (54/0=r ،001/0>p). توانايي خودمراقبتي 29 درصد از واريانس کيفيت زندگي را توضيح مي¬دهد. در زير شاخه هاي کيفيت زندگي بعد اجتماعي در 3/98% بيماران مطلوب بود در حاليکه ابعاد رواني (5/63%) و جسمي (80%) در بيشتر بيماران نامطلوب بودند. بعد جسمي تأثيرپذيرترين بعد کيفيت زندگي از توانايي مراقبت از خود مي باشد، بطوريکه توانايي خود مراقبتي 27 درصد از واريانس بعد جسمي کيفيت زندگي را به خود اختصاص مي¬دهد نتيجه گيري: نزديك به دوسوم ييماران همودياليزي از كيفيت زندگي مطلوبي برخودار نبوده اند و با توجه به رابطه ي مثبت بين کيفيت زندگي و توانايي خودمراقبتي توصيه مي شود برنامه¬ريزان مراقبتي و مسئولين ترتيبي اتخاذ نمايند تا با آموزش و تقويت توانايي خودمراقبتي در اين گروه، موجب بهبود کيفيت زندگي آنان گردند.

Title

Relationship between Quality of Life and self care ability in Hemodialysis Patients

English Abstract

Introduction: The main treatment of‍ chronic Renal Failure is kidney transplantation. But unfortunetly, patients should be treated by dialysis, until being transplantated. In spite of therapetics effects of hemodialysis, these patients are faced with various physical and psychological stressfull factors which leads to decreasing quality of life. There have been done a few research on self care ability of hemodialysis patients in the world, and their quality of life in Asian countries, specialy in Iran, so in this research beside of determining quality of life and self care ability of hemodialysis patients, we are going to measure their relationship with each other. Method: For this purpose, all hemodialysis patients who had interance criterias and were hospitalized in hemodialysis wards of in Bonab, Maraghe, and Miandoab hospitals; were selected and data were collected by interviewing and completing questionnaire including three parts of demographic, quality of life, and self care ability. Result: The results indicate that quality of life in 34%, and self care ability in 78.3% of hemodialysis patients were desirable, and there is a direct and significant relationship between these two variables (p< 0.001, r = 0.54). Self care ability explains 29% of total variance of quality of life. In quality of life subsecter, social dimension in 98/3% of patients was desirable, while physical dimension (80%) and psychological dimension (63/5%) in most of the patients were undesirable. Physical subsecter, was the most impressible dimension of QOL, so that, Self care ability explains 27% of total variance of physical dimension of QOL. Conclusion: Nearly two third of mentioned patients had not desirable quality of life, and regarding to positive relationship between QOL and self care ability, it is suggested that health care planner and managers improve quality of life in hemodialysis patients through preparing and supporting educational effort in self care ability field.

Document Downloads