ارتباط بین تیپهای آللی جدید ژن vacA هلیکوباکترپیلوری و وضعیت cagA با خطر زخم معده یا دوازدهه در ایران

خلاصه فارسی

چکیده زمینه و هدف: هلیکوباکترپیلوری به عنوان عامل اصلی بیماری‌های گوارشی مثل التهاب غیر آتروفی(NAG) ، زخم ‌معده (GU) و زخم دوازدهه (DU) می‌باشد. ارتباط نزدیکی بین فاکتورهای اختصاصی این باکتری نظیر VacA و CagA با GU و DU وجود دارد. هدف از مطالعه‌ حاضر بررسی ارتباط تیپ‌های اللی نواحی i و dژنvacA و وضعیت cagA با خطر GU و DU می‌باشد. روش کار: 177 سویه‌ از کشت بیوپسی معده بیماران ایرانی از استان های مختلف به دست آمد و با استفاده از PCR تعیین ژنوتیپ شد. داده‌ها جمع‌آوری شده و تحلیل گردید. یافته‌ها: فراوانی آلل‌های i1 ;vacA، i2 ، i1 i2، d1 , d2 و ژن cagA به ترتیب برابر با 9/42، 4/55، 7/1، 8/41، 2/58 و 4/68 درصد بود. تفاوت معنی‌داری بین فراوانی vacA i1 در سویه‌ های به دست آمده از بیماران GU نسبت به بیماران NAG وجود داشت (05/0>p). در آنالیز‌ رگرسیون چندگانه لجستیک زمانی که GU بعنوان متغیر وابسته لحاظ شد، ژنوتیپ‌ vacA i1 پس از کنترل متغیرهای سن و جنس ارتباط معنی‌ داری با خطر بروز بیماری GU داشت (75/8-45/1=1CI 95%5؛ 56/3=OR؛ 006/0=p). آنالیزهای آماری هیچ ارتباط معنی‌ داری بین فراوانی ژنوتیپ vacA d و بیماری‌های گوارشی نشان نداد. زمانی که DU در آنالیز رگرسیون چندگانه لجستیک بعنوان متغیر وابسته مطرح شد، ژنوتیپ cagA در حضور متغیر سن و جنس در مدل نهایی باقی ماند (60/11-22/1=CI 95%؛ 77/3=OR؛ 021/0=p). نتیجه‌گیری: ژنوتیپ‌‌های vacA i1 و cagA هلیکوباکترپیلوری به ترتیب می‌توانند بعنوان نشانگرهای زیستی مفید برای پیشگویی خطر زخم معده و زخم دوازدهه در ایران مطرح باشند.

عنوان انگليسی

Relationship between New Allelic Types of Helicobacter pylori vacA Gene and cagA Status and Risk of GU or DU in Iran

خلاصه انگلیسی

Background & objectives: Several studies have described VacA and CagA as the two important virulence determinants of Helicobacter pylori, which are associated with gastric ulcer (GU) and duodenal ulcer (DU). The aim of present study was to determine the associations of the i and d regions genotypes of H. pylori vacA gene; and cagA status with GU and DU risk. Methods: A total of 177 isolates were cultured from the biopsies of Iranian patients with different geographic origins and genotyped. Data were collected and analyzed. Results: Frequency of the vacA i1, i2, i1i2, d1, and d2 alleles and cagA in all patients was 42.9%, 55.4%, 1.7%, 41.8%, 58.2% and 68.4%, respectively. There was a significant difference between the frequencies of vacA i1 in isolates from GU than those from nonatrophic gastritis (p<0.05). When the GU was considered as a dependant factor by the multiple logistic regression analysis, the vacA i1 genotype was significantly associated with the age- and sex-adjusted risk for GU (p=0.006, odds ratio [OR]=3.56; 95% confidence interval [CI]=1.45–8.75). Statistical analysis showed no significant association between vacA d genotype and digestive diseases. After controlling for age and sex variables, the cagA genotype remained in the final model when the DU was considered as a dependant factor by the the multiple logistic regression analysis (p=0.021, OR=3.77; 95% CI=1.22-11.60). Conclusion: We have proposed that the H. pylori vacA i1 and cagA genotypes could be considered as benefit biomarkers for prediction of risk of GU and DU in Iran, respectively.

Document Downloads