درک بیماران از ماهیت خشونت محل کار علیه پرستاران در مراکز آموزشی- درمانی تبریز

Persian Abstract

چکیده مقدمه و اهداف: پرستاران با ارایه بیشترین خدمات مستقیم به بیماران نقش انکار ناپذیری در ارتقای کیفیت مراقبت و درمان دارند. در این میان خشونت محل کار منجر به افزايش خطاهای پزشکی، كاهش كيفيت مراقبت های پرستاری و همچنين نارضايتي شغلي پرستاران شده است. اعمال خشونت توسط بيماران و همراهان آنها مسئله‌اي مهم و جدي در سيستم ارائه خدمات بهداشتی-درمانی در سراسر جهان است كه به ویژه متوجه پرسنل پرستاری است. هدف این مطالعه تعیین درک بیماران از ماهیت خشونت محل کار علیه پرستاران بود. روش مطالعه: این پژوهش توصیفی در مراکز آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تبریز انجام شد. جامعه پژوهش تمام بیماران حاضر در زمان انجام مطالعه بودند که به روش در دسترس به عنوان نمونه مطالعه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها، پرسشنامه تعدیل شده سازمان بهداشت جهانی است که با ایجاد تغییراتی مورد استفاده قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار آماری SPSS (ویرایش 17) و آمار توصیفی استفاده گردید. يافته¬های پژوهشی: بیماران در طول مدت بستري خود 204 مورد خشونت محل¬كار را با شيوع بالا به ترتيب در انواع کلامي (2/66 درصد)، نژادي (1/19 درصد)، جنسي (8/9 درصد) و فيزيكي (9/4 درصد) گزارش نمودند. در كل، بيماران و همراهان آنها بيشترين گروه ايجاد كننده خشونت‌ محل كار بودند. عمده‌ترين عوامل مرتبط با بروز خشونت محل كار عليه پرستاران برخورد نامناسب پرسنل بيمارستان با بيمار يا همراهان آنان، وضعيت ناراحت كننده و نگراني مرتبط با سلامتي و ضعف مدیریت بود. نتيجه¬گيري: نتایج این پژوهش تأیید کننده شیوع بالای خشونت محل کار علیه پرستاران بود. به نظر مي رسد كه ترکیبی از ارتقاء مهارت های ارتباطی پرستاران، آموزش بيماران و همراهان آنها و پیگیری جدی تر موارد اعمال خشونت علیه پرستاران بتواند سبب کاهش موارد خشونت و بهبود کیفیت خدمات مراقبتی گردد.

Document Downloads