بررسی ارتباط عوامل تاثیر گذار با حداکثر اکسیژن مصرفی (VO2max) کارگران معدنی در اصفهان

خلاصه فارسی

چکیده مقدمه: اندازه‌گيري بيشترين ظرفيت هوازي (VO2-max) در ايجاد تناسب فيزيولوژيك بين كارگر و كار اهميت دارد. بدين ترتيب، علاوه بر حفظ تندرستي و توانايي جسمی، ميزان توليد و بهره‌وری نيز بیشتر خواهد شد. مطالعه حاضر با هدف برآورد ظرفيت هوازي و تعيين عوامل مؤثر بر آن در کارگران معدن انجام شد. از آن‌جایی که برآورد حداکثر ظرفیت هوازی کارگران معدن در ایران برای اولین بار در این مطالعه انجام گردید، ثبت این داده‌ها در بانک اطلاعات داده‌های کشوری بسیار مفید خواهد بود. روش‌ها: در مطالعه مقطعی حاضر، 85 نفر از کارگران یک معدن زیرزمینی در استان اصفهان مورد بررسی قرار گرفتند و اطلاعات دموگرافیک و شاخص‌های قد، وزن، شاخص توده بدنی (Body mass index یا BMI) و ضربان قلب آنان اندازه‌گیری و ثبت گردید. میزان VO2-max نیز بر اساس نموگرام آستراند و با استفاده از دوچرخه ارگومتر محاسبه شد. در نهایت، ارتباط متغیرهای ثبت شده با ظرفیت هوازی با استفاده از آزمون‌های Independent t و آنالیز رگرسیون در نرم‌افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: میانگین ظرفیت هوازی در کارگران 86/0 ± 22/4 لیتر در دقیقه به دست آمد. نتایج حاصل از آنالیز رگرسیون نشان داد که بین ظرفیت هوازی با BMI، سن و سابقه کاری ارتباط معنی‌داری وجود نداشت. همچنین، بر اساس نتایج آزمون tt، بین ظرفیت هوازی با سیگار کشیدن (036/0 = P) و ورزش کردن (001/0 > P) رابطه معنی‌داری مشاهده شد. نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه نشان داد که BMI شاخص مناسبی برای پیش‌بینی حداکثر اکسیژن مصرفی و به دنبال آن برآورد ظرفیت انجام کار فیزیکی نیست. همچنین، نتایج بیان می‌کند که انجام فعالیت منظم ورزشی و عدم استعمال دخانیات، تأثیر بسزایی بر حداکثر اکسیژن مصرفی کارگران معدن دارد.

عنوان انگليسی

Factors Affecting the Maximum Aerobic Capacity of Mine Workers in Isfahan, Iran

خلاصه انگلیسی

Abstract Background: Measurement of the maximum aerobic capacity (VO2-max) is important in creating physiological compatibility between the job and worker. This compatibility, in addition to maintaining health and physical capacity, may cause to increase production and productivity. The purposes of this study were to estimate aerobic capacity and determine factors affecting it. Since the estimation of VO2-max has not been previously performed in Iran, these data can be recorded in the National Data Bank. Methods: In this cross-sectional study, 85 workers of an underground mine in the province of Isfahan, Iran, participated. Their demographic data were recorded, and parameters of height, weight, BMI, and heart rate were measured. VO2-max was estimated using an ergometer bicycle and Astrand nomogram. Finally, the relationships between VO2-max and the measured parameters were analyzed using t-test and regression analysis in SPSS software. Findings: The mean aerobic capacity in workers was 4.22 ± 0.86 liters per minute. Results showed that there was no significant relationship between aerobic capacity and BMI, age, and work experience. However, t-test showed significant relationships between VO2-max and smoking (P = 0.036), and exercise (P < 0.001). Conclusion: This study showed that BMI is not an appropriate index for predicting VO2-max, and thus, physical work capacity. Results showed that regular exercise and lack of smoking has a great effect on maximum oxygen consumption

Document Downloads