بررسی تاثیر تزریق وریدی آتروپین و هیوسین بر روند پیشرفت مراحل زایمانی در زنان اول زا در بیمارستان علوی اردبیل در سال 1387-1386

خلاصه فارسی

مقدمه وهدف:زایمان فرایندی همراه با درد است ویکی از وظیفه ماماها،کاستن از شدت درد در حین زایمان میباشد و در این میان کاهش طول مراحل زایمانی همواره مورد توجه قرار گرفته است.آتروپین و هیوسین از جمله داروهایی هستند که جهت کاهش طول مراحل زایمانی توسط پزشکان و بعضی از ماماها مورد استفاده قرار میگیرد که بعضا"اثرات آنها هنوز مورد بررسی قرار نگرفته است.هدف از این پژوهش بررسی اثرات دو داروی رایج در اتاق زایمان یعنی هیوسین و آتروپین بر طول مراحل زایمان و سرعت پیشرفت زایمان میباشد. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع کار آزمایی بالینی دو سوکور بر روی 200 نفر از زنان باردار شکم اول ترم که به علت شروع دردهای خودبخودی زایمان در سال 1387-1386 به بیمارستان علوی اردبیل مراجعه نمودند انجام گردید.نمونه ها بر اساس معیارهای انتخاب و حذف نمونه ها به صورت تصادفی در دو گروه مورد، شاهد قرار گرفتند.به گروه مورد 20 میلی گرم هیوسین(1 میلی لیتر)مخلوط با5/.میلی گرم آتروپین(1 میلی لیتر) به صورت تک دوز از راه وریدی در شروع فاز فعال(دیلاتاسیونCm 4 و کیسه آب پاره)و گروه شاهد (دکستروز 5%،2سي سي) تزریق گردیدو سپس پیشرفت دیلاتاسیون و افاسمان سرویکس،طول فاز فعال،طول مرحله دوم زایمان و مرحله سوم زایمان،میزان بروز تاکیکاردی و برادیکاردی ضربان قلب جنین،نمره آپگار دقیقه اول و پنجم ثبت گردید.جهت آنالیز دادها از آمار توصیفی میانگین جداول و آمار استنباطی کای دو،سطح معنی دار آزمون 95% (a=0/05 ( استفاده گردیده است. یافته ها :یافته های تحقیق نشان داد که بین میانگین تغییر دیلاتاسیون و افاسمان دو گروه اختلاف معنی داری وجود دارد(05/0>P) (Cm2/5 درساعت درمقابلCm5/1در ساعت) طول فاز فعال زایمان(´105در مقابل251دقیقه) و همچنین اختلاف میانگین طول مرحله دوم زایمان(´17 در مقابل33 دقیقه) و طول مر حله سوم زایمان در گروه مورد 4/3 دقیقه و در گروه شاهد 7/6 دقیقه بوده که نسبت به گروه شاهد کمتر بوده ولی این تفاوت از نظر آماری معنی دار نبوده و طول مدت کل زایمان´121 در گروه مورد و ´274 در گروه شاهد می باشد که بین دو گروه از نظر آماری معنی دار بوده است .(05/0>P) .میزان بروز تاکیکاردی و برادیکاردی ضربان قلب جنین در´30 اول بعد تزریق25%(15% تاکیکاردی و 10% برادیکاردی) در گروه مورد،20 %(12% تاکیکاردی و 8% برادیکاردی)در گروه شاهد رخ دادو از نظر آپگار در دو گروه تفاوتی وجود نداشت. نتیجه گیری: با توجه به یافته های حاصل از مطالعه بنظر می رسد که هیوسین و آتروپین بتواند به عنوان دارویی موثر در بیماران با عدم پیشرفت زایمان مورد استفاده قرار گیرد،اما قبل از آن،مطالعات بالینی بیشتری،با ابزار دقیق آن لازم است تا ایمنی استفاده از این دارو را بر روی جنین و مادر به اثبات رساند.

Document Downloads