بررسی اثربخشی درمان دارویی (سرترالین) بر میزان عملکرد اجرایی در مبتلایان به اختلال وسواسی-جبری

Persian Abstract

سابقه و هدف: ﻋﻠﯽرﻏـﻢ ﺷـﯿﻮع ﺑـﺎﻻي اﺧـﺘﻼل وﺳﻮاﺳـﯽ - ﺟﺒـﺮي و ﻣﺸﮑﻼت ﻓﺮاوان ﻧﺎﺷﯽاز آن و باتوجه به کمبود اطلاعات در زمینه اثربخشی درمان های دارویی موجود، این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی درمان دارویی (سرترالین) بر میزان عملکرد اجرایی در مبتلایان به اختلال وسواسی-جبری صورت گرفت. مواد و روش ها: در چهار چوب روش شبه تجربی در قالب طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل، 30 بیمار مبتلا به اختلال وسواس-جبری در بیمارستان فاطمی در سال 96-95 بر مبنای ملاک های DSM-5 و با کمک آزمون SCID و با نظر روانپزشک به طور تصادفی در دو گروه جایگزین شدند. روش نمونه گیری از نوع دسترس بوده و تعداد افراد نمونه با توجه به مطالعات مشابه در هر گروه 15 نفر می باشد. گروه مداخله و کنترل قبل از هر گونه اقدام درمانی به پرسشنامه های WCST، Yale- Brown وWMS برای ارزیابی عملکردهای اجرایی پاسخ دادند. آزمون ها برای گروه ها به مدت 45دقیقه تا یک ساعت اجرا شد، سپس افراد گروه مداخله به تشخیص روانپزشک دارو های رایج و معمول برای اختلال وسواس(Treatment-as-usual) (TAU) را به مدت 4 ماه طبق پروتکل دریافت کردند و بعد از سپری شدن 4 ماه گروه مداخله به آزمون های Yale- Brown ، WCS ، WMS پاسخ دادند. گروه کنترل نیز پس از یکماه به این آزمونها پاسخ دادند. با توجه به روش نمونه گیری و تعداد افراد هر گروه برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آمار توصیفی و استنباطی غیر پارامتریک خی دو،یو مان ویتنی و کارسکال والیس استفاده شد. یافته ها: بر اساس نتایج یافته ها با توجه به سطح معناداری بین نمرات بازداری رفتاری، بازداری شناختی، حافظه کوتاه مدت، انعطاف پذیری و سازمان دهی در پیش آزمون گروه مداخله و کنترل تفاوت معناداری وجود نداشت (P>0/05). بین نمرات پس آزمون بازداری رفتاری و سازمان دهی گروه مداخله و کنترل تفاوت معناداری وجود داشت (P<0/05)؛ و میانگین نمرات گروه مداخله از گروه کنترل بیشتر بود. همچنین بین نمرات پس آزمون بازداری شناختی، حافظه کوتاه مدت و انعطاف پذیری دو گروه تفاوت معناداری وجود نداشت (P>0/05). نتیجه گیری: با درنظر گرفتن اهمیت عملکردهای اجرایی در جریان زندگی روزمره و میزان تخریب شناختی مبتلایان به اختلال وسواسی جبری، درمان دارویی در بهبود عملکردها تاثیر نسبتا خوبی داشت و در بهبود بازداری رفتاری و سازماندهی در بیماران مبتلا به اختلال وسواسی-جبری موثر بود لذا جهت ارتقا کیفیت زندگی بیماران ضروری می باشد.

Title

The effect of drug therapy on the the executive function in patients with OCD

English Abstract

Background and objective: Despite the high prevalence of obsessive-compulsive disorder and its many problems, treatment is not very effective and most of the patients are resistant to current treatments. The aim of this study is to evaluate the efficacy of drug therapy on the performance of OCD in patients with OCD. Methods: In a quasi-experimental design with pretest-posttest design with control group, 30 patients with obsessive-compulsive disorder in Fatemi Hospital in 1996-96 based on DSM-5 criteria and based on SCID And with the psychiatrist's opinion, they were randomly assigned to 2 groups. The sampling method is available and the sample size is 15 in each group, according to similar studies. The intervention and control group responded to the WCST, Yale-Brown and WMS questionnaires for evaluation of executive functions before any treatment action was taken. Tests for groups were performed for 45 to one hour. Then, the subjects in the test group received a commonly used medication for treatment-like-as-usual (TAU) medication for 4 months according to the protocol. And again, after the waiting period, both groups responded to Yale-Brown, WCS, and WMS tests. According to the sampling method and the number of subjects in each group, the descriptive and inferential nonparametric chi-square, Mann-Whitney and carcass-Wallis statistical methods were used for data analysis. Results: Based on the results of the findings, there was no significant difference between the scores of behavioral inhibition, cognitive impairment, short-term memory, flexibility and organization in the test and control group pre-test (P> 0.05). The mean of these pre-test scores in both groups was not statistically significant. However, there was a significant difference in the post-test scores with regard to the significant level of behavioral inhibition scores and organization of the experimental and control groups (P <0.05). The mean of these scores in the experimental and control groups was statistically significant and in the experimental group more than the control group. However, there was no significant difference between the scores of post-test, infertility, short-term memory and flexibility in both groups (P> 0.05). And the average of these scores is not statistically different. Conclusion: Drug therapy is effective in improving behavioral inhibition and organization in¬ patients with obsessive-compulsive disorder.

Document Downloads