حساسيت و اختصاصي بودن آريتمي هاي ريپرفيوژن در پيشگويي عملكرد بطن چپ در بيماران با سكته قلبي قدامي

خلاصه فارسی

زمینه و هدف : بیماری های عروق کرونر و انفارکتوس حاد میوکارد جزو شایع ترین علت مرگ و میر در جهان و ایران می‌باشند. استفاده از روش های ریواسکولاریزاسیون نقش عمده‌ای در درمان این بیماری ها دارد. استفاده از ترومبولیتیک ها به خصوص استرپتوکیناز به جهت سادگی مصرف و عدم نیاز به پرسنل و تجهیزات خاص با استقبال همراه بوده است. یکی از علایم اثربخشی استرپتوکیناز در ایجاد ریپرفیوژن به ناحیه انفارکته، ایجاد آریتمی به دنبال ریپرفیوژن می‌باشد . مطالعه حاضر به منظور بررسی میزان حساسیت و اختصاصی بودن ایجاد آریتمی ریپرفیوژن جهت پیشگویی عملکرد بطن چپ در بیماران با سکته قلبی قدامی انجام شد . روش کار : مطالعه از نوع توصیفی- مقطعی و آینده‌نگر بود. کلیه بیماران با سکته حاد قدامی قلب که در بخش CCU ( Cardiac Care Unit ) بیمارستان بوعلی بستری شده و استرپتوکیناز دریافت کرده بودند به تعداد 100 نفر وارد مطالعه شدند. بیماران با سابقه نارسایی قلبی و منع مصرف استرپتوکیناز و یا بیمارانی که در عرض شش ساعت اول سکته قلبی فوت کردند و فرصت برای اقدامات تشخیصی وجود نداشت از مطالعه حذف شدند. طی 24 ساعت بعد از زمان بستری، بیماران تحت اکوکاردیوگرافی قرار گرفتند و عملکرد بطن چپ و میزان کسر جهشی ( Ejection Fraction ) تعیین شد. در نهایت اطلاعات جمع‌آوری شده به کمک برنامه آماری SPSS و با استفاده از روش آمار توصیفی و تحلیلی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . یافته ها : 52% از بیماران حین دریافت استرپتوکیناز و پایش دچار آریتمی شدند که از این تعداد 33% دارای عملکرد بطن چپ طبیعی و 19% دچار اختلال عملکرد بطن چپ بودند. در 48% باقیمانده که آریتمی اتفاق نیفتاد در 21 % عملکرد بطن چپ طبیعی و در بقیه مختل بود . نتیجه‌‌گیری : نتایج این مطالعه نشان داد که ایجاد آریتمی ریپرفیوژن می‌تواند با حساسیت 61% و اختصاصیت 58% ابقای عملکرد بطن چپ را پیش‌گویی کند و بین ابقای ‌عملکرد ‌بطن ‌چپ‌ بعد از درمان‌ با استرپتوکیناز و ایجاد ‌ریپرفیوژن رابطه آماری معنی دار وجود داشت(05/0 p< ) .

عنوان انگليسی

Sensitivity and Specificity of Reperfusion Arrythmia in Predicting LV Function in Patients with Anterior MI

خلاصه انگلیسی

Background & Objectives: Coronary artery diseases and acute myocardial infarction are among the most common causes of death worldwide. Revascularization techiques have a major role in the management of this disease. Thrombolytics especially stereptokinase have been widely used because they do not require any expertise. Stereptokinase therapy may cause reperfusion of infarct area which in turn can result in arrhythmia. This study was performed to determine the sensitivity and specificity of developing reperfusion arrhythmias in predicting left ventricle function in patients with anterior myocardial infarction. Methods: This descriptive and cross-sectionel study was conducted on 100 patiens with acute anterior myocardial infarction who were admitted to CCU ward of Buali hospital and received stereptokinase. The patients with history of heart failure and contraindication to stereptokinase therapy and patients who had died in the first 6 hours of myocardial infarction were excluded from the study. During the first 24 hours after admission echocardiography was performed for obtaining left ventricle ejection fraction. The data were gathered and analyzed with SPSS saftware using descriptive and inferential statistics. Results: 52% of the patients encountered arrhythmia during receiving stereptokinase, 33% of whom had normal left ventricle function and 19% encountered significant dysfunction of left ventricle. From remaining 48% who didn’t encounter arrhythmia, 21% had normal function of left ventricle and in the rest of them it was impaired. Conclusion:This study showed that the creation of arrhythmia due to reperfusion can predict the consistency of LV functioning with a sensitivity of 61% and a specificity of 58%. Moreover, there is a meaningful relationship between reperfusion arrhythmia and continuation of left ventricle functioning after treatment with streptokinase.

Document Downloads