موانع مشارکت روستائیان در برنامه های آموزش سلامت روستایی: یک مطالعه کیفی

خلاصه فارسی

هدف: بررسی موانع مشارکت جامعه در برنامه های آموزش بهداشت روستایی از دیدگاه ساکنان روستایی ایران. طرح. این یک مطالعه کیفی با روش تحلیل محتوای متعارف بود که از ماه مارس تا اکتبر سال 2016 انجام شد. داده های جمع آوری شده تا اشباع داده ها با استفاده از مصاحبه های نیمه ساختاری به صورت دیجیتالی ضبط، رونویسی و تحلیل شد. نرم افزار MAXQDA 10 برای مدیریت داده های متنی استفاده شد. شركت كنندگان: شرکت كنندگانی بود كه بیست و دو مراجعه کننده از جامعه روستایی اردبیل، ایران به مراكز بهداشتی دریافت خدمات بهداشتی بودند. نتیجه. موانع اصلی شرکت در برنامه های آموزش بهداشت در مناطق روستایی عبارتند از: عدم اعتماد به کارکنان بهداشت روستایی، پیوستگی به شبکه های اجتماعی محله در جستجوی اطلاعات بهداشتی و عدم درک اهمیت آموزش بهداشت. نتیجه گیری. برنامه های آموزش بهداشت روستایی در ایران با انواع موانع مواجه است. ما نیاز به افزایش اعتماد متقابل میان کارکنان بهداشت روستایی و روستاییان و ایجاد برنامه های آموزشی مبتنی بر جامعه برای ارتقای رفتارهای اطلاعات سلامت در میان روستاییان داریم. یافته های این مطالعه یک شواهد ارجاعی برای بهبود کیفی برنامه های آموزش بهداشت محلی برای ساکنین روستایی خواهد بود.

عنوان انگليسی

Obstacles for Iranian rural population to participate in health education programmes: a qualitative study

خلاصه انگلیسی

Objective: To explore the obstacles of community participation in rural health education programmes from the viewpoints of Iranian rural inhabitants. Design. This was a qualitative study with conventional content analysis approach which was carried out March to October 2016. Setting Data collected using semistructured interviews that were digitally recorded, transcribed and analysed until data saturation. MAXQDA 10 software was used to manage the textual data. Participant Participants were twenty-two seven clients from a rural community in Ardabil, Iran who were receiving health services from health centres. Result The main obstacles to participate in health education programmes in rural settings were ‘Lack of trust to the rural health workers’, ‘Adherence to neighbourhood social networks in seeking health information’ and ‘Lack of understanding on the importance of health education’. Conclusion Rural health education programmes in Iran are encountered with a variety of obstacles. We need to enhancing mutual trust between the rural health workers and villagers, and developing community-based education programmes to promote health information seeking behaviours among villagers. The finding of this study will be a referential evidence for the qualitative improvement of local health education programmes for rural inhabitants.

Document Downloads