شناسایی پیش بینی کننده های رفتارهای خودمدیریتی در بيماران دیابتی مراجعه كننده به اورژانس مرکز آموزشی – درمانی امام خميني (ره) اردبیل بر اساس رویکرد اکولوژیک درسال 1398

خلاصه فارسی

زمینه و هدف: دیابت شایع ترین بیماری متابولیک در جهان محسوب می شود. مطالعات اندکی به شناسایی پیش بینی کننده های رفتارهای خودمدیریتی دیابت با یک الگوی جامع پرداخته اند. مطالعه حاضر با هدف تعیین پیش بینی کننده های رفتارهای خودمدیریتی در بيماران دیابتی مراجعه كننده به اورژانس بيمارستان امام خميني اردبیل براساس رویکرد اکولوژیک در سال 1398 انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی-تحلیلی بود. تعداد 273 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 مراجعه کننده به بخش اورژانس وارد مطالعه شدند. داده های مطالعه توسط پرسشنامه های «ﺑﺎور ﺑﻪ اﺛﺮﺑﺨﺸﯽ درﻣﺎن»، «خودکارآمدی دیابت» «حمایت اجتماعی»، «تأثیرات موقعیت »، «ابزار غربالگری دیسترس دیابت» و«ابزار خودمدیریتی دیابت» جمع آوری و با استفاده از آزمون های t مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه، همبستگی پیرسون و آنالیز رگرسیون خطی در نرم افزارSPSS نسخه 22 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: از بین «عوامل فردی» جنسیت، سطح تحصیلات، مدت ابتلا به دیابت، داشتن گلوکومتر در خانه، توانمندی دیابت، حمایت فردی و خودکارامدی، در «عوامل بین فردی» حامی اصلی سلامتی، عضویت در شبکه های اجتماعی، حمایت خانواده و دوستان، حمایت همسایه و محله، در«عوامل گروه و سازمان» حمایت سازمان ها و در «عوامل جامعه و سیاستگذاری» متغیرهای تاثیر موقعیتی و تاثیر رسانه های جمعی پیش بینی کننده های رفتار خودمدیریتی دیابت در جامعه مورد پژوهش بودند. متغیرهای جنس، سطح تحصیلات، داشتن گلوکومتر در خانه، توانمندی دیابت، حمایت فردی از «عوامل فردی» و متغیر تاثیر موقعیتی از «عوامل جامعه و سیاستگذاری»به عنوان مهمترین عوامل پیش بینی کننده رفتارهای خودمدیریتی بیماران مبتلا به دیابت مراجعه کننده به اورژانس شناسایی شدند. نتیجه گیری: از آنجا که استراتژی هایی که برای بهبود خودمدیریتی بیمار بر یک عامل متمرکز هستند ممکن است برای دستیابی به تأثیر ماندگار بر رفتارهای خودمدیریتی کافی نباشد، بنابراین با استفاده از رویکرد اکولوژیک، از مداخلات چند سطحی می توان برای برنامه ریزی جهت تغییر در هر سطح استفاده کرد. از این رو، در سیاستگذاری های بهداشتی، آموزش و مداخله، توجه به عوامل فردی جهت توانمندسازی بیماران برای مدیریت دیابت و توجه ویژه به شرایط محیط با رویکردهای واقع بینانه و خاص فرهنگی جهت مدیریت بیماری نیاز است تا بدین وسیله ارتقا سلامت بیماران دیابتی و جامعه را تضمین کرد و از بار کاری اورژانس های داخلی کاست.

عنوان انگليسی

Identification of predictors of self-management behaviors in diabetic patients referring to emergency department of Imam Khomeini hospital, based on Ecological approach-2019

خلاصه انگلیسی

Background and Aim: Diabetes is considered the most common metabolic disease in the world. Limited studies have recognized predictors of diabetes self-management behaviors with a comprehensive pattern. The current study aimed to determine the self-management behaviors predictors in diabetic patients referred to the emergency department of Imam Khomeini Hospital in Ardabil. This study was done based on the ecological approach in 2019. Method: The current study is descriptive-correlational. A total of 273 patients with type 2 diabetes referred to the emergency department were included in the study. Study data were collected using the “Belief in the effectiveness of treatment”, “Diabetes self-efficacy”, “Social support”, “Situational impact”, “Diabetes distress screening scale”, and “Diabetes self-management” questionnaires and they were analyzed via independent t-test, One-way analysis of variance, Pearson correlation and linear regression analysis in SPSS22. Results: Based on the ecological theory of the studied community, the results disclosed that among the “individual factor”, variables of gender, level of education, duration of diabetes, having a glucometer at home, diabetes ability, personal support and self-efficacy, in the “interpersonal factor” the variables of the main supporter of health, membership in social networks, family and friends support, neighbor and neighborhood support, in “group and organization factor”, the variables of organizations’ support and in “community and policy factor”, the variables of situational influence and the influence of mass media, were the predictors of diabetes self-management behavior. Likewise, among the fourteen predictors, variables of gender, level of education, having a glucometer at home, diabetes capability, individual support for “individual factors” and situational influence of “community and policy” factors were identified as the most important predictors of behaviors self-management of diabetic patients referred to the emergency department. Conclusion: Since the strategies that emphasize one factor to improve patient self-management may not be adequate to achieve a permanent impact on self-management behaviors, via an ecological approach, multilevel interventions can be used to plan for change at each level. Consequently, in health policymaking, education, and intervention, attention to individual factors to empower patients to manage diabetes, and special attention to environmental situations with realistic and culture-specific approaches are needed to disease management. In this way, the workload of internal emergencies is reduced and the health of diabetic patients and the community is guaranteed

Document Downloads