مقایسه ریزنشت ترمیم های رزین مدیفاید گلاس اینومر با ترمیم رزین کامپوزیت فلوابل سلف ادهزیو

خلاصه فارسی

سابقه و هدف: مطالعات متعددي جهت ارزيابي ریزنشت و مقايسه مواد مختلف ترميمي با هدف كاهش آن انجام گرفته‏است. اما درباره اثر آلودگی بزاقی بر میزان ریزنشت در مواد ترمیمی اطلاعات چندانی در دست نیست. بنابراین مطالعه حاضر با هدف مقایسه میزان ریزنشت ترمیم‏های رزین مدیفاید گلاس اینومر و رزین کامپوزیت فلوابل سلف ادهزیو در حالت با و بدون آلودگی بزاقی انجام گرفت. مواد و روش‏ها: برای این مطالعه 56 دندان پرمولر و مولر دائمی انتخاب شد. حفرات کلاس V به طوری که مارژین اکلوزالی در مینا و مارژین جینجیوالی در سطح ریشه باشد، آماده شد. دندان‏های آماده شده به طور تصادفی به گروه‏های زیر تقسیم شد: (1) استقرار رزین کامپوزیت فلوابل سلف ادهزیو در حفره آماده شده؛ (2) آلودگی بزاقی حفره + استقرار رزین کامپوزیت فلوابل سلف ادهزیو در حفره آماده شده؛ (3) استقرار رزین مدیفاید گلاس اینومر؛ (4) آلودگی بزاقی حفره + استقرار رزین مدیفاید گلاس اینومر در حفره آماده شده؛ (5) گروه کنترل مثبت؛ (6) گروه کنترل منفی. حفرات تهیه شده در گروه های 2 و 4 قبل از کاربرد ماده ترمیمی به بزاق طبیعی آلوده ‏شدند. بزاق با یک سواپ پنبه‏ای اشباع از بزاق به مدت 5 ثانیه به حفرات اعمال و سپس خشک شد. دندان‏های آماده شده بین دمای oc 5-55 برای 1000 سیکل ترموسایکل شدند. رنگ آمیزی با غوطه‏ور کردن دندان‏های آماده شده در محلول متیلن بلو 2‏% به مدت 48 ساعت انجام شد. در مرحله بعد دندان‏های آماده شده به صورت باکولینگوال از مرکز ترمیم برش و میزان میکرولیکیج زیر استریومیکروسکوپ اندازه‏گیری و نتایج در نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد. یافته‏ ها: در حالت بدون آلودگی بزاقی، میزان ریزنشت در دیواره جینجیوالی رزین مدیفاید گلاس اینومر به طور معناداری بیشتر از رزین کامپوزیت فلوابل سلف ادهزیو (P=0/045) و میزان ریزنشت در دیواره اکلوزالی رزین کامپوزیت فلوابل سلف ادهزیو به طور معناداری بیشتر از رزین مدیفاید گلاس اینومر بود (P=0/034). در رزین مدیفاید گلاس اینومر، میزان ریزنشت در هر دو دیواره جینجیوالی و اکلوزالی در حالت با آلودگی بزاقی بیشتر از حالت بدون آلودگی بود اما این اختلاف از لحاظ آماری معنادار نبود (P>0/05). در رزین کامپوزیت فلوابل سلف ادهزیو نیز، میزان ریزنشت در هر دو دیواره جینجیوالی و اکلوزالی در حالت با آلودگی بزاقی بیشتر از حالت بدون آلودگی بود که این اختلاف در دیواره جینجیوالی از لحاظ آماری معنادار بود (P<0/001) ولی در دیواره اکلوزالی معنادار نبود (P>0/05). نتیجه‏ گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که: (1) در حالت بدون آلودگی بزاقی، رزین مدیفاید گلاس اینومر دارای ريزنشت به طور قابل ملاحظه کمتری در دیواره اکلوزالی و رزین کامپوزیت فلوابل سلف ادهزیو دارای ریزنشت به طور قابل ملاحظه کمتری در دیواره جینجیوالی بود. (2)آلودگی بزاقی تاثیر معناداری بر افزایش ریزنشت در هیچ یک از دیواره‏های اکلوزالی یا جینجیوالی رزین مدیفاید گلاس اینومر نداشت اما به طور قابل ملاحظه‏ای باعث بیشتر شدن ریزنشت در دیواره جینجیوالی رزین کامپوزیت فلوابل سلف ادهزیو شده بود.

عنوان انگليسی

Comparison of microleakage between resin modified glass ionomer and self-adhesive flowable resin composite restorations

خلاصه انگلیسی

Abstract Introduction: Numerous studies have been performed to evaluate microleakage and compare different restorative materials to reduce it, but little is known about the effect of salivary contamination on the amount of microleakage in restorative materials. Therefore, the aim of this study is to compare the microleakage of resin modified glass ionomer and self-adhesive flowable resin composite with and without salivary contamination. Methods: For this study, 56 permanent premolars andt molars were selected. Class V cavities were prepared so that the occlusal margin was at the enamel and the gingival margin was at the cementum. The prepared teeth were randomly divided into the following groups: (1) placement of the self-adhesive flowable resin composite in the prepared cavity; (2) salivary contamination of the cavity + placement of self-adhesive flowable resin composite in the prepared cavity; (3) placement of resin modified glass ionomer ; (4) salivary contamination of the cavity + placement of resin modified glass ionomer in the prepared cavity; (5) positive control group; (6) Negative control group. The cavities prepared in groups 2 and 4 were contaminated with natural saliva before the restorative material was applied. The saliva was applied to the cavities with a cotton swab saturated with saliva for 5 seconds and then dried. The prepared teeth were thermocycled between 5-55 °C for 1000 cycles. Staining was performed by immersing the prepared teeth in 2% methylene blue solution for 48 hours. In the next step, the prepared teeth were sectioned bucklingoally from the restoration center and the amount of microleakage was measured under a stereomicroscope and the results were analyzed using SPSS software. Results: In the case of no salivary contamination, the amount of microleakage in the gingival wall of resin modified glass ionomer significantly higher than the self-adhesive flowable resin composite (P = 0.045) and the amount of microleakage in the occlusal wall of the self-adhesive flowable resin composite significantly higher than the resin modified glass ionomer (P = 0.034). In resin modified glass ionomer, the amount of microleakage in both gingival and occlusal walls in salivary contamination was higher than in uninfected condition but this difference was not statistically significant (P> 0.05). In self-adhesive flowable resin composite, the amount of microleakage in both gingival and occlusal walls in the salivary contamination state was higher than the non-contaminated state, which was statistically significant in the gingival wall (P <0.001) but not significant in the occlusal wall. (P> 0.05). Conclusion: The results of the present study showed that: (1) in the case of salivary contamination, resin modified glass ionomer had significantly less microleakage in the occlusal wall and self-adhesive flowable resin composite had significantly less microleakage in the gingival wall. (2) Salivary contamination did not have a significant effect on microleakage in any of the occlusal or gingival walls of the resin modified glass ionomer, but significantly increased the microleakage in the gingival wall of the self-adhesive flowable resinc omposite

Document Downloads