بررسی شيوع ميکروآلبومينوری در بيماران ديابتی کلينيک ديابت بيمارستان بوعلی در سال 1382.

خلاصه فارسی

مقدمه : ديابت مليتوس و عوارض آن از مهمترين چالشهاي طب داخلي مي باشد يكي از عوارض مهم ديابت عوارض كليوي آن است ميكروآلبومينوري مرحله اي از مشكلات كليوي ديابت است كه پيش بيني كننده نارسايي كليه در آينده است و همچنين با مشكلات قلبي – عروقي و چشمي ديابت هم ارتباط دارد ولي شناسايي ميكروآلبومينوري و انجام اقداماتي (دارويي و غير دارويي) در به تاخير انداختن نارسايي كليوي مفيد خواهد بود. در اين تحقيق 151 نفر از بيماران مبتلا به ديابت ملتيوس كه از اول فروردين سال 82 لغايت اسفند 82 به كلينيك ديابت بيمارستان بوعلي مراجعه كرده اند تحت بررسي قرار گرفت در همه موارد ميزان ميكرو آلبومينوري با كيت Randox انگليسي و با روش ايمونوتوربيديمتري انجام گرفت در اين مطالعه 15/27% مبتلايان مرد و 85/72% بقيه زن بودند. 89/15% بيماران مبتلا به ديابت تيپ 1 و 11/85% مبتلا به ديابت تيپ 2 بودند شيوع كلي ميكروآلبومينوري 45/32% برآورد گرديد كه تفاوت معني داري در بين 2 نوع ديابت وجود نداشت (توجه: با توجه به اينكه 3 نفر از بيماران در حد ماكروآلبومينوري بودند از مطالعه حذف گرديد) نتايج : آمار بدست آمده از لحاظ شيوع ميكروآلبومينوري با آمار مربوط به مطالعات قبلي انجام شده در ايران و خارج از كشور هم خواني داشت.

عنوان انگليسی

Prevalence of Microalbuminuria in Diabetic patient in Ardabil BooAli Hospital Diabet center

خلاصه انگلیسی

Background & objectives: Diabetes Mellitus and its complications are the most important approaches in internal medicine out of which renal failure is one of them. Microalbuminuria is strongly predictive of renal diabetic problrms that is also related to cardiovascular and ophthalmic disorders. Determination of microalbuminurea and assessment of medication in delaying renal failure will be helpful. Methods: In this cross sectional study 151 Diabetic subjects, referred of BooAli diabetic clinic from farvrdin to Esfand 1382 were taken under investigation. Microalbuminurea levels were measured in all the cases by English Randox kit and immunotubidmentery method. 27.15% of cases were male the rest were female, 15.89% of patients were type 1 diabetes and the rost were in type II. Result: Overall prevalence of microabuminuria was 32.45%. There was no any significant relation between type I and II diabetics. Conclusion: The obtained prevalence of microalbuminurea was correlated with Iran and other countries’ results statistically.

Document Downloads