تعیین ارتباط متغیرهای دموگرافیک و بالینی در بیماران مبتلا به هپاتیت B در مراکز خدمات جامع سلامت شهر اردبیل مابین سال های 1393 تا 1400

خلاصه فارسی

زمینه : هپاتیت های ویروسی یکی از ۵ عامل عفونی مرگ زودرس انسان در سطح جهان است. تشخیص به موقع و درمان موثر این ویروس می تواند بیماری، ناتوانی و مرگ ناشی از این عفونت را کاهش دهد. هدف: این مطالعه با هدف تعیین ارتباط متغیرهای دموگرافیک و بالینی در بیماران مبتلا به هپاتیت B در مراکز خدمات جامع سلامت شهر اردبیل مابین سال های 1393 تا 1400 انجام شد. مواد و روش کار: این مطالعه از نوع مقطعی توصیفی- تحلیلی در شهر اردبیل مابین سال های 1393 تا 1400 انجام گردید. در این مطالعه 833 نفر از بیماران که برای پیگیری و درمان هپاتیت به مراکز بهداشتی استان اردبیل ارجاع داده شده بودند. در زمینه اطلاعات دموگرافیک، اطلاعات بالینی و بررسی ارتباط اطلاعات بالینی و اطلاعات دموگرافیک بیماران هپاتیت B به تفکیک بصورت سرشماری مورد مطالعه قرار گرفتند. اطلاعات بدست آمده با استفاده از آماره های توصیفی و آزمون های تحلیلی در برنامه نرم افزاری SPSS-V26 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: براساس یافته های مهم این مطالعه بیشترین گروه سنی درگیر بیماری، گروه سنی 3۰ تا 3۹ سال با 27.3 درصد (۲۲۷ نفر) بود. ۸۳.۶ درصد (۶۹۶ نفر) از این بیماران سابقه هیچ نوع واکسیناسیون نداشتند و ۲.۸ درصد (۲۳ نفر) سابقه واکسیناسیون ناقص را ذکر نمودند. علایم بالینی تنها در ۱۴.۹ درصد (۱۲۴ نفر) رویت گردید. از نظر وضعیت بیماری ۹۰.۹ درصد بیماران در وضعیت ناقل مزمن (۸۲۹ نفر) و ۶.۵ درصد در وضعیت حاد بیماری (۵۴ نفر) بودند. در ۹۶.۶ درصد بیماران (۸۰۴ بیمار) مهمترین مارکر مثبت گزارش شده HBsAg بود. وضعیت بیماری ارتباط معنی داری با تاهل بیماران، محل سکونت سکونت و گروه شغلی داشت و وضعیت مزمن در متاهلین به طور معنی داری بیشتر بود. سطح HBsAg تنها با محل سکونت ارتباط معنی داری داشت و تعداد موارد مثبت در مناطق شهری بالاتر بود همچنین موارد HBsAg در مناطق روستایی به طور معنی داری بالاتر گزارش گردید. سایر مارکرهای هپاتیتی با متغیرهای دموگرافیک ارتباط معنی داری نشان ندادند‌. هم چنین عفونت همزمان با هپاتیت C نیز ارتباط معنی داری با این متغیر ها نداشت. علایم بالینی از مناطق روستایی با وجود موارد مثبت کمتر به طور معنی داری بیشتر گزارش گردید. هم چنین در گروه های شغلی متفاوت نیز علایم بالینی به نسبت متفاوتی گزارش گردید. نتیجه گیری: اگرچه واکسیناسیون نوزادان از سال 1993 شیوع HBV را در جمعیت جوان‌تر کاهش داده است، هنوز جا برای بهبود برنامه‌های واکسیناسیون و آموزش پرسنل پزشکی در مورد روش‌های پیشگیرانه و همچنین بیماران در مورد گسترش عمودی و درون خانواده ای وجود دارد.

عنوان انگليسی

Demographic study of patients with hepatitis B in Ardabil city from march 2020 to march 2021

خلاصه انگلیسی

Background: Viral hepatitis is one of the 5 infectious causes of early human death worldwide. Timely diagnosis and effective treatment of this virus can reduce illness, disability and death caused by this infection. Aim: This study was conducted with the aim of determining the relationship between demographic and clinical variables in patients with hepatitis B in comprehensive health service centers in Ardabil between 2014 and 2021. Materials and methods: This descriptive-analytical cross-sectional study was conducted in Ardabil between 1393 and 1400. In this study, 833 patients were referred to health centers in Ardabil province for follow-up and treatment of hepatitis. In the field of demographic information, clinical information and examination of the relationship between clinical information and demographic information of hepatitis B patients were studied separately by census. The obtained information was analyzed using descriptive statistics and analytical tests in SPSS-V26 software. Results: Based on the important findings of this study, the most affected age group was the age group of 30 to 39 years with 27.3% (227 people). 83.6% (696 people) of these patients had no vaccination history and 2.8% (23 people) mentioned incomplete vaccination history. Clinical symptoms were seen only in 14.9% (124 people). In terms of disease status, 90.9% of patients were in chronic carrier state (829 people) and 6.5% were in acute disease state (54 people). In 96.6% of patients (804 patients), the most important positive marker reported was HBsAg. The condition of the disease had a significant relationship with the patients' marriage, place of residence and occupational group, and the chronic condition was significantly more in the married population. HBsAg level had a significant relationship only with the place of residence and the number of positive cases was higher in urban areas, and HBsAg positive cases were reported significantly higher in rural areas. Other hepatitis markers did not show significant relationship with demographic variables. Also, co-infection with hepatitis C had no significant relationship with these variables. Clinical symptoms were significantly more reported from rural areas despite fewer positive cases. Also, clinical symptoms were reported in different occupational groups. Conclusion: Although infant vaccination has reduced the prevalence of HBV in the younger population since 1993, there is still room to improve vaccination programs and educate medical personnel about preventive methods as well as patients about vertical and interfamilial spread.

Document Downloads