بررسی اتيولوژی تشنج نوزادی در بيمارستان های علی اصغر و علوی اردبيل در سال 1381

خلاصه فارسی

مقدمه : تشنج يکی از مشکلات شايع در دوره نوزادی محسوب می شود و گاهی ممکن است اولين علامت ديس فونکسيون نورولوژيک در نوزادان باشد. در بيشتر موارد، تشخيص تشنج نوزادی و علل مختلف آن بر اساس شرح حال و علائم بالينی و شناخت ريسک فاکتورها استوار است. لذا اين تحقيق به منظور تعيين فراوانی نسبی اتيولوژی های تشنج و زمان بروز آن در نوزادان، ميزان پاسخ به دارو درمانی و مشخص کردن ريسک فاکتورهای تشنج انجام گرفت. روش تحقيق : در اين مطالعه 4632 نوزاد زنده به دنيا آمده در بيمارستان علوی اردبيل در سال 1381 مورد بررسی قرار گرفتند. روش مطالعه بصورت مقطعی و گذشته نگر بود.79 نفر از اين نوزادان دچار تشنج بالينی شده بودند که به دليل نقص و يا غير قابل اعتماد بودن برخی از اطلاعات موجود در پرونده ها فقط 70 نفر از آنها وارد مطالعه شدند. ابتدا مطالعه توصيفی در مورد فراوانی نسبی اتيولوژی های تشنج انجام شد و سپس آناليز تحليلی در مورد زمان بروز تشنج در نوزادان، ميزان پاسخ به درمان و ريسک فاکتورهای آن صورت گرفت. نتايج : آنسفالوپاتی هيپوکسيک- ايسکميک فراوان ترين اتيولوژی تشنج بود و علل عفونی، حوادث حاد متابوليک و خونريزی مغزی سه اتيولوژی عمده تشنج بعد از آنسفالوپاتی بودند. بيشترين زمان بروز تشنج در نوزادان پره ترم روز دوم و در نوزادان ترم روز اول زندگی بود (021/0=P). از نظر شيوع جنسی، نوزادان پسر بيشتر از نوزادان دختر به تشنج دچار شده بودند و از نظر ميزان پاسخ به درمان، علائم بالينی در اکثر نوزادان پره ترم با دو داروی آنتی اپی لپتيک و در اکثر نوزادان ترم با يک دارو تحت کنترل در آمده بود(005/0=P). طبق نتايج حاصل از آناليز چند متغيری که با استفاده از آزمون آماریLigistic regression انجام شده، در نوزادان پره ترم، وزن کمتر از 1500 گرم (001/0>P) و جنس پسر (012/0=P) و در نوزادان ترم، پرسنتايل وزنی SGA(001/0=P)، تولد به روش سزارين (005/0=P)، پاريتی اول (01/0=P) و جنس پسر (017/0-P)، به عنوان مهم ترين ريسک فاکتورهای تشنج شناخته شدند. نتيجه گيری و پيشنهاد: اين مطالعه، فراوانی بيشتر آنسفالوپاتی هيپوکسيک – ايسکميک را در بين اتيولوژی های مختلف و تاثير وزن کم موقع تولد را در افزايش ريسک تشنج بالينی در نوزادان پره ترم و ترم تاييد کرد. به دليل بالا بودن انسيدانس تشنج در اين بيمارستان و ريسک زياد تشنج در نوزادان حاصل از عمل سزارين و پاريتی اول، مطالعات گسترده تر در اين زمينه لازم به نظر می رسد.

عنوان انگليسی

A survey of relative frequency of etiologies, time of onset, efficacy of drug therapy and risk factors for clinical neonatal seizures

خلاصه انگلیسی

Introduction: Seizure is a common condition in neonatal period and may become first feature of neurologic dysfunction. In most cases, diagnosis of neonatal seizure and its different etiologies are based on history, clinical manifestations and identification of risk factors. I conducted this study to evaluate relative frequency of etiologies, time of onset, efficacy of drug therapy and risk factors for clinical neonatal seizures. Methods and materials: Between March 2002 and March 2003, a cohort of 4632 live born neonates in Alavi hospital of Ardabil, Iran were assessed as a retrospective cross-sectional study. 79 of these infants have been diagnosed with clinical neonatal seizures which only 70 included in the study because of inadequate or low reliability of information in medical records. In first step, a descriptive study of relative frequency of neonatal seizures was performed, followed an analytical study of time of onset, efficacy of drug therapy and risk factors. Results: Hypoxic-ischemic encephalopathy was the most common etiology of neonatal seizures. Infections, acute metabolic disorders and intracranial hemorrhage were the next three important etiologies. The average time of onset in preterm infants was second day of life compared with term infants that was first day of life (P=0.021). In comparison with female infants, male infants were more affected with seizures and in light of efficacy of drug therapy, clinical seizures were mainly controlled with two antiepileptic drugs in preterms compared with terms whose clinical seizures were mainly controlled with one drug (P=0.005). Multivariate analysis using logistic regression showed that, birth weight less than 1500 gr (P<0.001) and male gender (P=0.012) were two significant risk factors for preterm infants. For term infants, significant risk factors included small birth weight for gestational age (P=0.001), birth by cesarean section (P=0.005), primiparity (P=0.01) and male gender (P=0.017). Conclusion and suggestion: This study confirmed relatively high frequency of HIE among different etiologies and the effect of low birth weight on the risk of clinical neonatal seizures in preterm and term infants. Because of high incidence of seizure in this hospital and increased risk of seizure among infants born by cesarean section and to primiparous mothers, further evaluation for assessing the role of these two factors is needed.

Document Downloads