بررسی ارتباط مراقبت مشارکتی درخود مراقبتی با کیفیت زندگی بیماران نارسایی قلبی بستری در بیمارستان های شهر اردبیل سال 1400

خلاصه فارسی

مقدمه: نارسایی قلبی یکی از شایع ترین بیمارهای مزمن در جهان است. فرایند طولانی بیماریهای مزمن و تاثیر آن بر ابعاد سلامت مددجویان، نیازمند استفاده از روش های مراقبتی اثر بخش در کنترل عوارض جسمی، روحی- روانی و اجتماعی است. از جمله روش های پیشنهادی برای مراقبت از بیماری های مزمن، مراقبت مشارکتی در خود مراقبتی می باشد. لذا این مطالعه با هدف "تعیین ارتباط مراقبت مشارکتی درخود مراقبتی با کیفیت زندگی بیماران نارسایی قلبی بستری در بیمارستان های شهر اردبیل- سال 1400" انجام شد. روش بررسی : پژوهش توصیفی- همبستگی بر روی 280 بیمار نارسایی قلبی و280 مراقب مشارکتی آنها در بیمارستان های امام خمینی و سبلان شهر اردبیل انجام شد. نمونه گیری به روش در دسترس از چهار کلاس نارسایی قلبی (І، ІІ، ІІІ، ІV) انجام گرفت. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک ( بیمار و مراقب مشارکتی)، ابزار مراقبت مشارکتی در خود مراقبتی نارسایی قلبی (CC – SCHFI 2) و پرسشنامه کیفیت زندگی مینه سوتا ( MLHFQ) بود. داده ها با SPSS نسخه 16 و با استفاده از آمار توصیفی(میانگین، انحراف معیار، فراوانی)و تحلیلی (آزمون تی، F و رگرسیون) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها : نتایج نشان داد بیماران مذکر (51/8%)، متاهل (76/4%) و بیسواد (41/4%) بودند و اکثر مراقبان مونث (70/7%)، متاهل (76/8%) و دارای تحصیلات دبیرستانی (34/6%) بودند مراقبت مشارکتی از این بیماران مطلوب (34/15 ± 90/38) گزارش گردید. 56/1% بیماران از کیفیت زندگی نامطلوب برخوردار بودند. بعد عملکرد فیزیکی (6/84 ±24/72) کیفیت زندگی بیماران نامطلوب¬تر از سایر ابعاد بود. همچنین بین مراقبت مشارکتی با کیفیت زندگی بیماران همبستگی مثبت و معناداری وجود داشت (0/02=r، 0/05>P) تحلیل رگرســيون خطی نشــان داد بعد مراقبت مشارکتی در مدیریت خود مراقبتی بیماران تأثير معناداري بر کیفیت زندگی بیماران دچار نارسایی قلبی داشـته است (0/05>P). همچنین جنس مراقب، سابقه زندگی با بیمار نارسایی قلبی و وضعیت تاهل مراقب، نوع شغل و وضعیت کار در طول هفته و نسبت خویشاوندی مراقب با بیمار ارتباط معنا داری با مراقبت مشارکتی در خود مراقبتی بیماران نارسایی قلبی داشت. بحث و نتیجه گیری : یافته ها نشان داد بین مراقبت مشارکتی و کیفیت زندگی بیماران نارسایی قلبی ارتباط معنی داری وجود دارد. لذا پیشنهاد می شود با توجه به نقش مراقبتی، آموزشی و مدیریتی پرستاران، برنامه ریزی لازم از زمان تشخیص تا ترخیص جهت توانمند سازی بیماران و مراقبان انجام شده و آنها را با عوامل موثر در بهبود و کاهش عوارض بیماری مزمن نارسایی قلبی آشنا نموده و از طریق آموزش دادن به بیماران و مراقبان مشارکتی، کیفیت زندگی بهتری را برای بیماران نارسایی قلبی فراهم نمایند

عنوان انگليسی

The relationship between caregiver contributions to self-care and quality of life in heart failure patients in Ardabil hospitals in 2021

خلاصه انگلیسی

Introduction: Heart failure is one of the most common chronic diseases in the world. The long process of chronic diseases and its impact on the health dimensions of patients requires the use of effective care methods in controlling physical, psychological and social complications. Among the suggested methods for taking care of chronic diseases is caregiver contributions to self-care. Therefore, this study was conducted with the aim of "determining the relationship between caregiver contributions to self-care and the quality of life of heart failure patients hospitalized in Ardabil hospitals - year 2021". Methods: A descriptive-correlational study was conducted on 280 heart failure patients and their caregivers in Imam Khomeini and Sablan hospitals in Ardabil city. Sampling was done by the available method from four classes of heart failure (І, ІІ, ІІІ, ІV). Data collection tools were demographic information questionnaire (participatory patient and caregiver), Caregiver Contribution to Self-Care of HF Index2 (CC-SCHFI 2) and Minnesota Quality of Life Questionnaire (MLHFQ). The data were analyzed with SPSS version 16 and using descriptive (mean, standard deviation, frequency) and analytical (t-test, F and regression) statistics. Findings: The results showed that the majority of patients were male (51.8%), married (76.4%) and illiterate (41.4%), and most caregivers were female (70.7%), married (76.8%). ) and had high school education (34.6%), Caregiver Contribution to Self-Care of these patients was reported favorable (90.38 ± 34.15). The majority of patients (56.1%) had an unfavorable quality of life, and the physical dimension (24.72 ± 6.84), the quality of life of the patients was more unfavorable than other dimensions. Also, there was a positive and significant correlation between care and the patients' quality of life (r=0.02, P<0.05). The regression analysis showed that the Caregiver Contribution to Self-Care management had a significant effect on the quality of life of heart failure patients(p<0.05). Also, caregiver's gender, living with patient and caregiver's marital status, Job status, and Relationship with patient had a significant relationship with Caregiver Contribution to Self-Care of heart failure patients. Discussion and conclusion: The findings showed that there was a significant relationship between Caregiver Contribution to Self-Care and the quality of life of heart failure patients. Therefore, it is suggested that according to the caring, educational and managerial role of nurses, the necessary planning from the time of diagnosis to discharge is done in order to empower patients and caregivers and familiarize them with the effective factors in improving and reducing the complications of chronic heart failure. To provide a better quality of life for heart failure patients through training patients and cooperative caregivers.

Document Downloads