بررسی تأثیر سمیت سلولی ماده‌ی نانو دندریمر پلی‌اتیلن‌ایمین بر روی سلول‌های فیبروبلاست

خلاصه فارسی

مقدمه: با توجه به اینکه مطالعات نشان داده است میکروارگانیسم ها مقاومت کمتری در مقابل نانودندریمر پلی اتیلن-ایمین دارند، درصورتی‌که میزان سمیت نانودندریمر پلی اتیلن ایمین بر روی سلول های فیبروبلاست دندان ناچیز یا کم باشد، می‌توان از این ماده در دهان‌شویه‌ها، خمیردندان‌ها، ایمپلنت‌های دندانی و شرکت در ترکیب رزین های کامپوزیتی، استفاده کرد؛ بنابراین، این مطالعه با هدف تعیین سمیت نانودندریمر پلی اتیلن ایمین بر روی سلول های فیبروبلاست انجام پذیرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه¬ی تجربی و آزمایشگاهی سلول های فیبروبلاست رده‌ی سلولی HGF2PI2 لثه‌ی انسانی با کد C166 از مراکز ملی ذخایر ژنتیکی و زیستی ایران خریداری شد. در این مطالعه از نانودندریمر پلی اتیلن ایمین نسل چهارم استفاده شد. برای بررسی تأثیر سمیت نانودندریمر پلی اتیلن ایمین بر روی سلول های فیبروبلاست از روش MTT استفاده شد. به منظور بررسی تأثیر نانودندریمر پلی اتیلن ایمین نسل چهارم بر روی زمان دو برابر شدن تعداد سلول های فیبروبلاست، غلظت های مختلف نانودندریمر پلی اتیلن ایمین نسل چهارم (1، 4، 16، 32، 64 و 128میکروگرم بر میلی لیتر) به پلیت 12 خانه ای اضافه گردید و به مدت 10 روز در شرایط آزمایشگاهی استاندارد گرمخانه گذاری گردید و به صورت روزانه با استفاده از لام نئوبار شمارش گردید و نمودار منحنی رشد رسم گردید. بعد از جمع آوری داده های مربوط به منحنی رشد، زمان دو برابر شدن جمعیت (PDT) از طریق معادله ی پترسون برآورد شد. برای مقایسه ی میانگین سمیت سلولی غلظت‌های مختلف نانودندریمر پلی‌اتیلن ایمین نسل چهارم از آزمون‌ تحلیل واریانس، آزمون تی مستقل جهت آنالیز آماری داده‌ها استفاده شد. برای انجام این تحلیل‌ها از نرم‌افزار SPSS نسخه ی 26 استفاده شد. نتایج: نتایج بررسی نشان داد که با افزایش غلظت نانو دندریمر پلی اتیلن ایمین نسل چهارم، بقایای سلول های فیبروبلاست در طی زمان مواجهه ی 48 و 72 ساعت کاهش پیدا می کند. همچنین نتایج نشان داد که از لحاظ آماری رابطه ی معنی داری بین افزایش غلظت نانو دندریمر پلی اتیلن ایمین نسل چهارم و سمیت سلولی در مقایسه با نمونه ی کنترل منفی در طی زمان مواجهه ی 48 و 72 ساعت وجود دارد (به استثناء در غلظت 1 میکروگرم بر میلی لیتر). همچنین بین مدت زمان مواجهه و سمیت سلولی نانو دندریمر رابطه ی معنی داری مشاهده گردید (p<0/05). با مقایسه ی رشد سلول ها در روزهای دوم تا نهم در مواجهه با غلظت های 1 تا 128 میکروگرم بر میلی لیتر نانو دندریمر با نمونه های کنترل منفی، آزمون آماری T-Test نشان داد که از لحاظ آماری بین این دو متغیر رابطه ی معنی داری وجود ندارد (p>0/05). نتیجه‌ گیری: نتایج نشان داد سمیت نانودندریمر پلی اتیلن ایمین نسل چهارم بر روی سلول های فیبروبلاست نسبتا کم می باشد و می توان به عنوان یک عامل ضدباکتریایی از آن استفاده کرد.

عنوان انگليسی

Cytotoxicity Effect Survey of Polyethylenimine Nanodendrimer on Fibroblasts Cells

خلاصه انگلیسی

Introduction: Considering that studies have shown that microorganisms are less resistant to polyethyleneimine nanodendrimer, If the toxicity of polyethyleneimine nanodendrimer on dental fibroblast cells is insignificant or low, this substance can be used in mouthwashes, toothpastes, dental implants and in the composition of composite resins. Therefore, this study was conducted with the aim of determining the toxicity of polyethyleneimine nanodendrimer on fibroblast cells. Materials and methods: In this experimental and laboratory study, fibroblast cells of HGF2PI2 human gingival cell line with code C166 were purchased from the National Centers of Genetic and Biological Reserves of Iran. In this study, 4th generation Polyethyleneimine nanodendrimer (PEI ND G4) was used. MTT test was used to evaluate cellular toxicity. In order to investigate the effect of PEI ND G4 on the doubling time of fibroblast cells, different concentrations of PEI ND G4 (1, 4, 16, 32, 64 and 128 µg/ml) were added to the 12-well plate and placed in a greenhouse for 8 days under standard laboratory conditions and counted daily using a neubauer slide and a growth curve was drawn. After obtaining the data related to the growth curve, the population doubling time (PDT) was estimated through Peterson's equation. To compare the average cytotoxicity of different concentrations of PEI ND G4, analysis of variance and independent t-test were used for statistical analysis of data. SPSS version 26 software was used to perform these analyses. Results: The results of the study showed that with the increase in the concentration of PEI ND G4, the cell viability of fibroblast decreased during the exposure time of 48 and 72 hours. Also, the results demonstrated that there is a statistically significant relationship between the increase in the concentration of PEI ND G4 (except in 1 µg/ml) and cytotoxicity compared to the negative control sample during the 48 and 72 h exposure time. Also, a statistically significant relationship was observed between the duration of exposure time and the cytotoxicity of PEI ND G4 (p<0.05). By comparing the growth of cells in the second to ninth days when exposed to concentrations of 1 to 128 µg/ml of PEI ND G4 with negative control samples, the T-test analyze showed that statistically there is no significant relationship between these two variables (p>0.05). Conclusion: The results showed that the cytotoxicity of PEI ND G4 on the Fibroblast cell line is relatively low and it can be used as an antibacterial agent.

Document Downloads