تاثیر دو داروی وارفارین و ریواروکسابان در درمان ترومبوز سینوس وریدی: مطالعه گزارش موردی

خلاصه فارسی

زمینه: وارفارین دارویی است که به عنوان ضد انعقاد خون در درمان لخته های خون مانند ترومبوز ورید عمقی و آمبولی ریوی و جلوگیری از سکته مغزی استفاده می شود. ریواروکسابان نیز مانند وارفارین یک داروی ضد انعقاد خون است که برای درمان و جلوگیری از لخته شدن خون استفاده می شود. اما در مقایسه با وارفارین با تداخل دارویی کمتری همراه است. هدف: مطالعه حاضر با هدف تاثیر دو داروی وارفارین و ریواروکسابان در درمان ترومبوز سینوس وریدی انجام شد. مواد و روش‌ها : این مطالعه بر روی بیماران مبتلا به ترومبوز سینوس وریدی مراجعه کننده به کلنیک مغز و اعصاب بیمارستان علوی اردبیل بین سالهای 1401-1399صورت گرفته است. تعداد 100 نفر از بیماران مبتلا به CVT به دو گروه 50 نفری تقسیم و گروه اول داروی ریواروکسابان وگروه دوم داروی وارفارین را دریافت کرده اند. بیماران قبل شروع مطالعه ، سه، شش و نه ماه بعد دریافت درمان از لحاظ متغیرهای مورد نظر ارزیابی شده اند. جمع آوری اطلاعات بیماران از طریق پرسشنامه حاوی اطلاعات دموگرافیک از قبیل سن، جنسیت، سطح تحصیلات، وضعیت تاهل و اطلاعات بالینی مانند نتایج سی تی اسکن و MRI، سابقه خانوادگی بیماری، نوع بیماریهای زمینه ای، ریسک فاکتورهای بیماری، علائم بالینی بیماری، نوع داروی تجویزی، میزان بروز عوارض جانبی دارو ، نوع عوارض جانبی، شدت عوارض جانبی و میزان اثر بخشی دارو گرد آوری میشود. یافته‌ها : مقایسه نمرات mRS بین گروه‌ها تفاوت‌های ناچیز بین گروه‌ها را در هیچ یک از ارزیابی‌های فاصله‌ای نشان داد، این تغییرات در زمان پذیرش (0/579 = P) ، در عرض سه ماه پس از شروع درمان (0/579 = P) در عرض شش ماه پس از شروع درمان (0/579 = P) و یک سال پس از شروع درمان (0/579 = P) بین دو گروه بدون اختلافات آماری معنادار بود؛ در حالی که آزمون فریدمن نشان داد که هر دو رویکرد منجر به کاهش معنی‌دار نمرات mRS پس از درمان شدند (0/001 > P). پاسخ به درمان با علایمی مثل سردرد، تاری دید، دوبینی، تهوع، استفراغ، تشنج، خونریزی ICH، خونریزی ECH، ادم پاپی بین دو گروه مقایسه شدند و نتایج حاکی از آن بودند که هیچ یک از متغیر های ذکر شده بین دو گروه شرکت کننده در مطالعه دارای اختلاف آماری معناداری در هیچ یک از زمان های اندازه گیری شده نبودندمرگ در طول پیگیری در 1/8 در 100 بیمار-سال در بیماران مصرف کننده ریواروکسابان(DOAC) در مقابل 1/90 در هر 100 بیمار-سال در بیماران مصرف کننده وارفارین رخ داد(845=N و 0/79=P) در آنالیزهای رگرسیون کاکس بدون وزن تنظیم نشده، درمان با ریواروکسابان (DOAC) با خطر مرگ مشابه با درمان وارفارین همراه بود (0/001=HR - 84/36-2/0: CI95% و 97/0=P). خونریزی در 44/2 مورد در 100 بیمار-سال در بیماران مصرف کننده ریواروکسابان (DOAC) در مقابل 70/4 مورد در هر 100 بیمار-سال در بیماران مصرف کننده وارفارین رخ داد(845=N و 0/06=P)؛ نتیجه گیری : در درمان بیماران مبتلا به CVT، ریواروکسابان از نظر تظاهرات بالینی، عملکرد عصبی و عوارض جانبی بهتر از وارفارین بود؛ لازم به ذکر است متغیرهایی مثل جنسیت، سابقه خانوادگی CVT و سابقه بیماری های زمینه ای در پاسخ به درمان نقش بسیار جزئی دارند.

عنوان انگليسی

The effect of warfarin and rivaroxaban in the treatment of venous sinus thrombosis: a case series

خلاصه انگلیسی

Background: Warfarin is a drug that is used as an anticoagulant in the treatment of blood clots such as deep vein thrombosis and pulmonary embolism and to prevent stroke. Like warfarin, rivaroxaban is an anticoagulant used to treat and prevent blood clots. But compared to warfarin, it is associated with less drug interactions. Aim: The present study was conducted with the aim of the effect of two drugs, warfarin and rivaroxaban, in the treatment of venous sinus thrombosis: a case report. Materials and Methods: This study was conducted on patients with venous sinus thrombosis who referred to the neurology clinic of Alavi Hospital in Ardabil between 2020-22. 100 patients with CVT were randomly divided into two groups of 50 and the first group received rivaroxaban and the second group received warfarin. Patients have been evaluated before the study, three, six and nine months after receiving the treatment in terms of the desired variables. Collecting patient information through a questionnaire containing demographic information such as age, gender, education level, marital status and clinical information such as CT scan and MRI results, family history of the disease, type of underlying diseases, risk factors of the disease, clinical symptoms of the disease, type Prescription drugs, the incidence of side effects of the drug, the type of side effects, the severity of side effects and the effectiveness of the drug are collected. Results: The comparison of mRS scores between groups showed insignificant differences between groups in any of the interval evaluations, these changes at the time of admission (P = 0.579), within three months after the start of treatment (P = 0.579) in Within six months after the start of treatment (P = 0.579) and one year after the start of treatment (P = 0.579) there were no statistically significant differences between the two groups; While the Friedman test showed that both approaches led to a significant decrease in mRS scores after treatment (P < 0.001). Response to treatment with symptoms such as headache, blurred vision, diplopia, nausea, vomiting, seizures, ICH bleeding, ECH bleeding, papilloedema were compared between the two groups and the results indicated that none of the variables mentioned between the two groups participated. In the study, there was no statistically significant difference in any of the measured times. Death during follow-up was 1.8 per 100 patient-years in patients taking rivaroxaban (DOAC) compared to 1.90 per 100 patient-years in patients Warfarin users occurred (N=845 and P=0.97). In unweighted unadjusted Cox regression analyses, rivaroxaban (DOAC) treatment was associated with a similar risk of death as warfarin treatment (HR - 36.84 - 1.02). -0.2: CI95% and P=0.97). Bleeding occurred in 2.44 cases per 100 patient-years in patients using rivaroxaban (DOAC) compared to 4.70 cases per 100 patient-years in patients using warfarin (N=845 and P=0.06); Conclusion: In the treatment of patients with CVT, rivaroxaban was better than warfarin in terms of clinical manifestations, neurological function and side effects; It should be noted that variables such as personality, family history of CVT and underlying diseases have a very minor role in response to treatment

Document Downloads