تاثیر ورزش در درمان سندرم تخمدان پلی کیستیک

خلاصه فارسی

مقدمه: سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) یک اندوکرینوپاتی کمپلکس است که متابولیسم بدن و قدرت باروری زنان را تحت تاثیر قرار می دهد. بر اساس شواهد، تغییر در سبک زندگی خط اول درمان است. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر ورزش های مختلف بر سندروم تخمدان پلی کیستیک انجام گرفت. روش کار: مطالعه مروری حاضر بر اساس جستجوی مقالات مرتبط در موتورهای جستجو و پایگاه های اطلاعاتی Google scholar، pub Med، up to date، Scopusبا استفاده از کلید واژه های exercises ، outcomes، Poly cystic ovarian syndrome و با بررسی مقالات استخراج شده انجام گرفت. یافته ها: ورزش منجر به بهبود حساسیت به انسولین و کاهش هیپرانسولینمی در زنان مبتلا به PCOS مرتبط است. دستورالعمل های PCOS حداقل 150 دقیقه فعالیت بدنی در هفته پیشنهاد می شود. طبق مطالعات ورزش تأثیر مثبتی بر تغییر ات انسولین ناشتا پایه داشته و پیامدها بیشتر زمانی بهبود یافت که مداخلات تحت نظارت بوده، و ورزش ایروبیک در طبیعت انجام شده بود. ورزش باعث بهبود پروفایل لیپید و کاهش دور کمر، فشار خون سیستولیک و انسولین ناشتا می شود. مداخلات ورزشی ممکن است پروفایل های قلبی متابولیک را در زنان مبتلا به PCOS بهبود بخشد. برخی از مطالعات تمرینات هوازی و تمرینات مقاومتی، دوچرخه ثابت در مقابل دوچرخه سواری در فضای باز و پیاده روی یا دویدن با تردمیل با شدت متوسط در مقابل شدت زیاد را مورد بررسی قرار دادند.مطالعات مربوط به تمرینات مقاومتُی اثر مطلوبی برمورفولوژی تخمدان ها وشاخص های گلیسمیک نظیرکاهش قند خون ناشتا ، انسولین و شاخص مقاومت به انسولین دارد و این تمرینات باعث بهبود حجم تخمدان ها می شود. 8 هفته تمرینات مقاومتی منجر به بهبود شاخص‌های ترکیب بدنی شامل وزن و BMI و درصدچربی بدن در زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک شد. تمرینات مقاومتی همچنین ممکن است سطح آندروژن را بهبود بخشد، اگرچه مطالعات بیشتری لازم است.تمرینات تناوبی با شدت بالا HIIT شامل تمرینات شدید با فواصل استراحت شامل مواردی مانند پروانه، زانو بلند و کوهنوردی است. مطالعه ای نشان داد که زنان مبتلا به چاقی در مقایسه با افرادی که به طور مداوم ورزش های متوسط ‌تا شدید انجام می دهند، از تمرینات HIIT لذت بیشتری می برند. شواهدی وجود دارد که ورزش ایروبیک به تنهایی برای کاهش BMI در زنان مبتلا به PCOS مفید است. یک برنامه ورزشی ساختاریافته 3 ماهه ظرفیت عملکردی قلبی ریوی را در زنان جوان مبتلا به PCOS بهبود می‌بخشد. همچنین باعث بهبود شاخص توده ی بدنی و بهبود قابل توجه در حساسیت به انسولین می شود. ورزش هوازی شدید، سطح انسولین را در زنان مبتلا به PCOS بهبود می بخشد. مطالعات مربوط به یوگا محدود است، اما نشان دهنده بهبود سطح آندروژن است. مطالعات نشان می دهند زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک واکنش بدنی قوی تری نسبت به استرس و ناراحتی نشان می دهند. تمرینات بدنی مانند یوگا، پیلاتس و تای چی نه تنها می توانند کالری بسوزانند، بلکه سطح استرس که علائم PCOS را بدتر می کند، کاهش می دهند. اطلاعات محدودی در مورد تأثیر ورزش بر آدیپوکین ها و هورمون آنتی مولرین در دسترس است، که تحقیقات بیشتر را ضروری می سازد. ورزش منظم به طور قابل توجهی هموسیستئین پلاسما را در زنان جوان دارای اضافه وزن یا چاق مبتلا به PCOS، کاهش می دهد. مکانیسم دقیقی که توسط آن ورزش با کاهش هموسیستئین مرتبط است هنوز مشخص نشده است. نتیجه گیری: بر اساس مطالعات، ورزش باعث بهبود عملکرد سیستم باروری و افزایش حساسیت به انسولین می شود. انواع مختلفی از ورزش ها وجود دارد که می تواند برای زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک مفید باشد. ورزش به کاهش وزن، چربی شکمی و سطح انسولین ناشتا کمک می کند و به زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک کمک می کند تا وزن خود را کاهش داده یا حفظ کنند و سلامت باروری خود را ارتقا دهند.

عنوان انگليسی

The effect of Exercise in treatment of poly cystic ovarian syndrome

Document Downloads