ارزیابی استرس اکسیداتیو بزاقی و سرم در لیکن پلان با استفاده از مالون دی آلدهید

خلاصه فارسی

مقدمه: شناسایی مکانیسم‌های دخیل در بیماری لیکن پلان مانند بررسی استرس اکسیداتیو می‌تواند در تشخیص، کنترل و درمان این بیماری مؤثر باشد، اما مطالعات در این زمینه با روش های مختلف نتایج متناقضی گزارش کرده اند، بنابراین این مطالعه با هدف ارزیابی استرس اکسیداتیو بزاقی و سرم در لیکن پلان با استفاده از مالون دی آلدهید انجام پذیرفت. مواد و روش ها: این مطالعه ی مورد- شاهدی بین دو گروه افراد شامل بیماران با لیکن پلان دهانی (25 فرد) و افراد سالم (25 فرد) انجام پذیرفت. 1/5 میلی‌لیتر از بزاق ناشتا به روش بزاق غیرتحریکی جمع‌آوری شد. از سوی دیگر نمونه های خونی از بیمار تهیه شده و بعد از سانتریفیوژ، سرم بیماران مورد ارزیابی قرار گرفت. سطوح MDA و بزاقی توسط واکنش تیوباربیتوریک UA TBA با استفاده از اسیدتری کلرواستیک TCAبرآورد شد و با استفاده از آزمون آماری های یومن ویتنی و کای دو با نرم افزار SPSS نسخه ی26 تحلیل گردید، سطح معنی‌داری کمتر از 0/05 در نظر گرفته شد (0/05 >P). نتایج: در این مطالعه 25 نفر گروه سالم (50 درصد) و 25 نفر فرد دارای لیکن پلان مورد بررسی قرار گرفت که تعداد مردان در گروه لیکن پلان (48/1 درصد) و در گروه سالم (51/9 درصد) و تعداد زنان در گروه لیکن پلان (52/2 درصد) و در گروه سالم (47/8 درصد) بود که از لحاظ آماری تفاوت معناداری در تعداد آقا و خانم در دو گروه مورد بررسی وجود نداشت (0/7770=P). همچنین میانگین و انحراف استاندارد سن در گروه لیکن پلان (10/33 ± 47/84) و در گروه سالم (5/37 ± 43/72) بدست آمد که تفاوت معناداری در سن دو گروه مورد بررسی بر اساس سن مشاهده نگردید (0/162=P). میانگین MDA سرمی در گروه لیکن پلان (11/88 ± 16/02) بیشتر از گروه کنترل (4/88 ± 8/47) بود (0/023=P)؛ همچنین میانگین MDA بزاقی در گروه لیکن پلان (3/05 ± 3/11) بیشتر از گروه کنترل (0/675 ± 1/22) بود (0/001=P). نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج به نظر می رسد، استرس اکسیداتیو در اتیوپاتوژنز لیکن پلان دهانی نقش موثری دارد.

عنوان انگليسی

Evaluation of salivary and serumic oxidative stress in lichen planus using malondialdehyde

خلاصه انگلیسی

Introduction: Identifying the mechanisms involved in oral lichen planus such as oxidative stress can be effective in the diagnosis, control and treatment of this disease, but studies in this field with different methods have reported contradictory results. Therefore, this study was conducted with the aim of evaluating the oxidative stress of saliva and serum in oral lichen planus using malondialdehyde. Materials and methods: This case-control study was conducted between two groups of people including patients with oral lichen planus (25 people) and healthy people (25 people). 1.5 ml of fasting saliva was collected by unstimulated saliva method. On the other hand, blood samples were prepared from the patient and after centrifugation, the patients' serum was evaluated. MDA and salivary levels were estimated by UA TBA thiobarbituric reaction using TCA trichloroacetic acid and analyzed using Yeoman-Whitney and Chi-square statistical tests with SPSS version 26 software, the significance level was considered less than 0.05. P > 0.05). Results: In this study, 25 people in the healthy group (50%) and 25 people with lichen planus were examined, the number of men in the lichen planus group (48.1%) and in the healthy group (51.9%) and the number of women in the group But the oral lichen plan was (52.2 percent) and in the healthy group (47.8 percent), there was no statistically significant difference in the number of men and women in the two investigated groups (P=0.777). Also, the mean and standard deviation of the age in the lichen planus group (47.84 ± 10.33) and in the healthy group (43.72 ± 5.37) were obtained, and no significant difference was observed in the age of the two investigated groups based on age (162 /0=P). The mean serum MDA in lichen planus group (16.02 ± 11.88) was higher than the control group (8.47 ± 4.88) (P=0.023); Also, the average salivary MDA in lichen planus group (3.11 ± 3.05) was higher than the control group (1.22 ± 0.675) (P=0.001). Conclusion: According to the results, it seems that oxidative stress plays an effective role in the etiopathogenesis of oral lichen plan.

Document Downloads