مقايسه اثر کاپتوپريل خوراکی mg 50 با ايزوسوربايد زير زبانی mg 5 در درمان کريزهيپرتانسيون اورژانسی

خلاصه فارسی

مقدمه : اگرچه کريز هيپرتانسيون نقطه کوچکی از افق وسيع هيپرتانسيون به حساب می آيد ولی از يک طرف خطرات قابل ملاحظه ای که در کوتاه مدت به جا می گذارد و از طرفی پاسخ برجسته ای که نسبت به داروهای آنتی هيپرتانسيو از خود نشان می دهد توجه به درمان آن را اجتناب ناپذير ساخته است . کاپتوپريل با توجه به اثر بخشی حدود 50% و سير آهسته در کاهش فشار خون ، يکی از داروهای مناسب و استاندارد در درمان هيپرتانسيون urgent به شمار می رود. نيتراتهای وريدی نيز در درمان هيپرتانسيون emergent که فشارخون افزايش يافته همراه با آسيب ارگانهای هدف می باشند، داروی مناسبی می باشند از طرفی نيتراتهای زيرزبانی جذب سريع داشته و می توانند منجر به کاهش فشار شوند در حاليکه عوارض مصرف مهار کننده های آنزيم مبدل آنژيو تانسين را ازخود نشان نمی دهند و طرز مصرف آنها نيز که زير زبانی است راحتتر است . اين مطالعه جهت مقايسه اثر کاپتوپريل خوراکی و نيترات زيرزبانی در درمان فشار خون urgent دارد. روش تحقيق : اين مطالعه يک کارآزمايی بالينی (Clinical Trial) می باشد که بر روی 100 بيمار مراجعه کننده به بخش اورژانس بيمارستان بوعلی – علی اصغر شهرستان اردبيل در سال 1382-1381 که با تشخيص کريزهيپرتانسيون اورژانسی مراجعه کرده اند، صورت پذيرفته است. بيماران به صورت کاملا تصادفی در دو گروه 50 نفری ، داروی استاندارد ( کاپتوپريل ) يا داروی مـورد مطالعه( ايزوسوربايد زيرزبانی ) را به صورت double blind دريافت کردند. فشار خون هر 10 دقيقه به مدت 90 دقيقه در مورد کاپتوپريل و 2 سی دقيقه متوالی در مورد ايزوسوربايد ثبت شد. نتايج با استفاده از نرم افزارآماری SPSS و آزمونهای آماری t.test و آناليز واريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج : با وجوداينکه ميزان افت فشار خون در ايزوسوربايد بيشتر از کاپتوپريل بود (1/2% در دياستول و 73/0 % در سيستول ) با توجه به مقاديرP (075/0 در دياستول و 33/0 در سيستول ) اختلاف معنی داری مشاهده نشد. ميزان افت فشار خون در گروه دريافت کننده کاپتوپريل از 194-+9/115- +2mmHg به 154-+8/81-+3mmHg و در گــروه دريافت کننــده ايــزوســوربايــد از 198-+10/112-+ 4mmHg به55-+8/81-+3mmHg 1 ارزيابی شد. همچنين با وجود اينکه تاثير هر دو گروه دارو بر فشار دياستول بيشتر از سيستول بود و تاثير کاهش فشار در مردان بيشتر از زنان بود ( تنها ايزوسوربايد بر فشار دياستول زنان بيشتر از مردان تاثير گذاشته بود ) اين موارد نيز اختلاف معنی داری با هم نداشتند. تنها فاکتور مخدوش کننده موثر بر روند درمان که از لحاظ آماری معنی دار بود، سابقه ابتلا به ديابت بود که بر روند تاثير گذاری کاپتوپريل اثر منفی گذاشته بود. لذا اين مطالعه با توجه به مجموعه عوامل فوق ، استفاده از ايزوسوربايد زيرزبانی را با توجه به مستقل بودن اثر درمانی از عوامل مخدوش کننده ، عوارض جانبی کمتر، سهولت استفاده و تاثير مطلوبتر، نسبت به کاپتوپريل ارجح می داند.

Document Downloads