پیش زمینه های دیسترس معنوی تجربه شده توسط بیماران مسلمان ایرانی

خلاصه فارسی

زمینه و اهداف: سازمان بهداشت جهانی (WHO) در سال 1998بیان کرد که تعریف سلامتی شامل رفاه در چهار جنبه جسمی، روانی، اجتماعی و معنوی است. بنابراین پیشنهاد میشود که پرستاران باید خود را آماده کنند که به افراد و خانواده ها نه تنها در سازگاری با بیماری و رنج ناشی از آن بلکه در یافتن معنا در تجربه بیماریشان کمک کنند. هدف مطالعه فعلی کشف پیش زمینه های مراقبت معنوی در بیماران مسلمان ایرانی است. مواد و روشها: برای انجام این پژوهش از روش تحقیق کیفی استفاده شد. افراد شرکت کننده در پژوهش بیماران بستری شده در بیمارستان بودند. 21 بیمار برای مصاحبه انتخاب شدند. مصاحبه باز بوده و سوالات در رابطه با تجارب آنان از دیسترس معنوی بود.سپس داده ها از طریق روش تحلیل محتوا مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: سه دسته اصلی در داده های بدس آمده یافت شد: شکست در ارتباطات، مراقبت غیر کل گرا و عدم توانائی برای عبادت. نتیجه گیری: با توجه به نتایج میتوان نتیجه گیری کرد که کارکنان سلامتی مسئولیت زیادی در اطمینان از عدم وجود دیسترس معنوی در بیماران دارند که با مشارکت دادن خانواده ها در امر مراقبت بیماران، بهبود ارتباط خود با بیماران از طریق ارتباط باز، گوش دادن، دردسترس بیمار بودن و تسهیل عبادت بدست می آید.

عنوان انگليسی

Antecedents of spiritual distress experienced by iranian muslim patients

خلاصه انگلیسی

Introduction: The World Health Organization (WHO) (1998) has proclaimed that the definition of health includes four domains of well-being: physical, mental, social and spiritual. It is therefore suggested that nurses should prepare themselves to assist individuals and families not only to cope with illness and suffering, but also to find meaning in these experiences. The purpose of this investigation is to explore Antecedents of spiritual distress experienced by Muslim patients in the Islamic context of Iran. Methods: qualitative descriptive research was conducted using unstructured Interviews. Results: three main categories were found: failure in communication, non-holistic care and inability to worship Conclusion: The results showed that the patient’s satisfaction could depend on good communication, good listening and good information. In ending, it can be said that staff members have a great deal of responsibility for assuring that the patient feels as good as possible, facilitating relatives’ involvement based on the family’s wishes and limiting the stress and difficulties experienced by the family.

Document Downloads