بررسی اثر بالا بردن اندام تحتانی بر سطح بی حسی نخاعی در اعمال جراحی ترمیمی اندام تحتانی

خلاصه فارسی

مقدمه: با توجه به این که علم در جهتی است که هم عوارض و هزینه های حاصل از بی هوشی را کاهش دهد و هم بیماران سریعتر توانایی های خود را باز یابند، لذا روشهای بی حسی ناحیه ای و موضعی به سرعت گسترش می یابد. روش بیحسی نخاعی یکی از روش های بی حسی منطقه ای است .یکی از مشکلاتی که دراستفاده از این روش پیش می آید، عدم دسترسی به سطح کافی بی حسی نخاعی و کاهش سطح بی حسی قبل از اتمام عمل جراحی است که سبب درد و استرس و مشکلات ناشی از آن به بیمار شده و عدم رضایت جراح را هم موجب می شود. در این مطالعه اثر بالا بردن اندام تحتانی بر روی احتمال افزایش سطح بی حسی نخاعی در بیمارانی که تحت جراحی ترمیمی اندام تحتانی قرار گرفته اند بررسی شده است. روش مطالعه: در یک کارآزمایی بالینی 46 بیمار به طور تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. همه بیماران در محدوده سنی 60-20 سال و بدون سابقه هر گونه بیماری و فاقد ممنوعیت جهت بی حسی نخاعی بودند. تمام بیماران به عنوان پیش دارو 10 میلی گرم دیازپام خوراکی یک ساعت قبل از عمل دریافت کردند و سپس به صورت داخل نخاعی 1/5 میلی لیتر لیدوکائین 5% دریافت کردند.در گروه مورد 30 درجه اندام تحتانی بالاتر قرار داده شد. در هر دو گروه بی حسی به کمک سوزن بلانت و پنبه الکل اندازه گیری شد. نتایج: این پژوهش نشان داده است که بالا بردن اندام تحتانی در گروه مورد در مقایسه با گروه شاهد باعث افزایش سطح بی حسی در عرض بیست دقیقه به اندازه دو سطح در 2/68 درصد اقراد شده است.در حالی که تفاوت آماری معنی داری از نظر بروز تغییرات همودینامیک وجود نداشت(p<0/003). بحث: با توجه به مطالعه انجام شده به نظر می رسد بالاتر قرار دادن اندام تحتانی تا درجات محدودی می تواند در افزایش سطح بی حسی نخاعی موثر واقع شود.

Document Downloads