بررسي ميزان كفايت كنترل ديابت از طريق اندازه گيري هموگلوبين گليكوزيله در بيماران ديابتي

خلاصه فارسی

مقدمه : درصد هموگلوبين گليكوزيله (GHB) تخميني از كنترل ديابت در سه ماه گذشته مي باشد. با اندازه گيري هموگلوبين گليكوزيله مي توان كنترل متابوليك بيماري را بطور واقعي ارزيابي كرد . كار تحقيقي ما در زمينه بررسي ميزان كفايت كنترل ديابت در بيماران درمانگاه ديابت بيمارستان بوعلي صورت گرفت ، آناليز آماري نتايج بدست آمده ، حاكي از موارد ذيل مي باشد : از بين 1400 پرونده مورد بررسي درمانگاه ، 138 پرونده (10% پرونده ها) داراي آزمايش GHB بودند. براساس GHB و كيت آزمايشگاه ، نوع كنترل به سه دسته تقسيم گرديد . كنترل خوب = GHB كمتر از 9% كنترل متوسط = GHBمساوي يا بين 9 تا 11% كنترل ضعيف = GHB بيشتر از 11% ميانگين كلي GHB بيماران 62/10 بود كه در نتيجه ، كنترل كلي بيماران مورد مطالعه در حد متوسط ارزيابي مي گردد. با اينكه اين ميزان در حد مطلوب استاندارها نيست ولي با توجه به امكانات موجود قابل قبول به نظر مي رسد . ولي بايد تلاش كرد كه سطح كنترل كيفي ديابت اين بيماران در سطوح بالاتري قرار بگيرد . 30% بيماران كنترل ضعيف ، 59% كنترل متوسط و 11% بيماران كنترل خوبي داشتند. 93% افراد مراجعات منظم داشتند ( معدل GHB = 51/10 ) و در گروه كنترل متوسط قرار مي گرفتند و 6% باقيمانده مراجعات نامنظم و در گروه كنترل ضعيف قرار مي گرفتند (معدل GHB = 31/12 ) كه با توجه به اين آمار تاثير مراجعات منظم به پزشك از نظر كنترل ديابت بيش از پيش مورد تاكيد قرار مي گيرد . 70% زن ( معدل GHB = 81/10 ) و 30% مرد ( معدل GHB = 61/10 ) بودند. معدل GHB در دهه هاي مختلف زندگي رابطه خاصي را نشان ندارد. و بر همين اساس ، پاياننامة ما ، معدود مقالاتي كه بالاتر بودن GHB را در مردان و در سنين بالاتر مطرح مي كند را تأييد نكرد و براساس مقالات معتبر ديگر سن و جنس تأثيري بر ميزان GHB ندارد ( در دوران بزرگسالي ) . 94% شهري ( معدل GHB = 61/10 و 6%) روستايي ( معدل GHB = 77/10 ) بودند. IDDM ها 17% ( معدل GHB = 37/10 ) و NIDDM ها 83% (معدل GHB= 76/10 ) افراد مورد مطالعه را تشكيل مي دادند . 37% از انسولين و 63% از قرص براي درمان ديابتشان است استفاده مي كردند . ميانگين زماني آگاهي بيماران از شروع بيماريشان 5/7 سال بود كه دامنه اي بين 1 تا 30 سال در اين بين وجود داشت . كراتينين تمام اين بيماران بغير از يك مورد در محدوده نرمال قرار گرفت (معدل كراتينين كل بيماران = 8/0 ) هيچكدام باردار نبودند. ميانگين قند خون ناشتا (FBS) كل بيماران 170 بود كه تنها 38% FBS قابل قبول كمتر از 130 ميلي گرم در دسي ليتر را داشتند و 62% باقيمانده FBS بالاي 130 ميلي گرم در دسي ليتر داشتند. ميانگين قند دو ساعت بعد از غذا (hpp 2) كل بيماران 257 بود كه دراين بين 33% قند hpp2 قابل قبول زير 200 ميلي گرم در دسي ليتر داشتند و 67% باقيمانده قند hpp2 بالاي 200 را داشتند

Document Downloads