تاثير تغييرات چگالي ويژه ادراري در برآورد توان هوازي بيشينه

خلاصه فارسی

هدف از تحقيق حاضر بررسی تاثير تغييرات چگالي ويژه ادراري در برآورد VO2max می باشد. بدين منظور 14 دانشجوي دختر غير فعال (سن: 54/1±6/21 سال؛ BMI: 18/3±90/22 کيلوگرم/مترمربع؛ VO2max: 18/4± 12/29 ميلي ليتر/کيلوگرم/دقيقه) با روش نمونه گيري غيرتصادفي (بصورت داوطلبانه) انتخاب شدند. اين تحقيق در طي يک دوره 5 روزه بصورت پيش آزمون و پس آزمون تک گروهي انجام شد. در مرحله اول، آزمودنيها در وضعيت طبيعي قرار داشتند ابتدا از آنها نمونه ادراري براي تعيين چگالي ويژه ادراري گرفته شد و سپس وزن آزمودنيها اندازه گيري گرديد و در نهايت از آزمون بالک و بروس براي اندازه گيري VO2max استفاده گرديد. مرحله دوم بعد از 12 ساعت پرآبي علاوه بر مصرف مايعات به اندازه 2٪ وزن بدنشان و يک ساعت قبل از اجراي آزمون به اندازه 1٪ وزن بدن آب مصرف کردند و مانند مرحله اول قبل از انجام تست نمونه ادراري و وزن آزمودنيها اندازه گيري شد وسپس تستهاي بالک و بروس انجام گرفت. اندازه گيري تغييرات وزن بدن، چگالي ويژه ادراري، VO2max و تغييرات PH ادراري بوسيله آزمون t وابسته و نرم افزارSPSS درسطح معناداري 0/05≥pمورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد که چگالي ويژه ادراري آزمودنی ها کاهش معناداري يافت، vo2max آزمودنيها،PH ادراري و وزن بدن آزمودنيها افزايش معناداري داشت وهمچنين ضربان قلب آزمودنيها کاهش معناداري يافت. بنابراین کاهش چگالي ويژه ادراري به دنبال 12 ساعت پرآبي می تواند موجب بهبود توان هوازی بيشينه شود.