تعیین و مقایسه دیدگاه پرستاران و بستگان بیماران نسبت به خشونت محل کار علیه پرستاران در مراکز آموزشی - درمانی تبریز

خلاصه فارسی

چکیده مقدمه: خشونت محل کار مسئله‌اي مهم و جدي در سيستم ارائه خدمات بهداشتی-درمانی در سراسر جهان است. پرستاران به علت قرار گرفتن در شرایط استرس‌زا بیشتر از سایر کارکنان بیمارستان در معرض خشونت قرار دارند. بنابراین، هدف این مطالعه بررسی درک پرستاران و بستگان بیماران از ماهيت خشونت محل¬كار عليه پرستاران در مراكز آموزشي- درماني تبريز بود. روش: در این پژوهش توصیفی- مقایسه‌ای 800 نفر از پرستاران و بستگان بیماران که معیارهای ورود به مطالعه را داشتند با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار مطالعه پرسشنامه تعدیل شده سازمان بهداشت جهانی بود که با ایجاد تغییراتی مورد استفاده قرار گرفت. تجزيه و تحليل یافته‌ها توسط نرم افزار آماري SPSS/Ver.21 انجام یافت. يافته ها: پرستاران و بستگان بیماران خشونت کلامی را شایعترین و خشونت جنسی را کمترین نوع خشونت نسبت به پرستاران گزارش نمودند. هر دو گروه بستگان بیماران و خود بيماران را بیشترین عاملان خشونت علیه پرستاران دانستند. پرستاران، بیشتر علل دردسترس بودن پرستاران، نبود انگيزه و رضايت شغلي در پرستاران و نگراني درباره سلامتي از طرف بيمار يا همراه بيمار را در ایجاد خشونت محل کار علیه پرستاران مهم دانستند در حالی بستگان بیماران، برخورد نامناسب پرسنل، وضعيت ناراحت كننده و نگراني مرتبط با سلامتي و انتظار طولاني مدت براي دريافت خدمات بهداشتي را با اهمیت قلمداد کردند. توافق زیادی بین دیدگاه دو گروه در رابطه با واكنش پرستاران نسبت به اعمال خشونت محل¬كار عليه آنان وجود داشت. نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه تاييد كننده گزارشات پرستاران از ماهيت خشونت محل كار عليه آنان در مراكز درماني ايران است. به نظر مي رسد كه ترکیبی از ارتقاء مهارت های ارتباطی پرستاران، کنترل بیشتر بر همرهان بیماران و پی گیری جدی تر موارد اعمال خشونت محل کار علیه پرستاران بتواند سبب کاهش موارد خشونت گردد.

Document Downloads